تاندونیت آشیل یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد از تاندون آشیل (uh-KILL-eez) است، نوار بافتی که عضلات ساق پا را در پشت ساق به استخوان پاشنه متصل می کند.

 

التهاب تاندون آشیل بیشتر در دوندگانی رخ می دهد که به طور ناگهانی شدت یا مدت دویدن خود را افزایش داده اند. همچنین در افراد میانسال که ورزش هایی مانند تنیس یا بسکتبال را فقط در تعطیلات آخر هفته انجام می دهند، رایج است.

 

اکثر موارد تاندونیت آشیل را می توان با مراقبت های نسبتاً ساده و در منزل تحت نظارت پزشک درمان کرد. راهبردهای خودمراقبتی معمولاً برای جلوگیری از تکرار اپیزودها ضروری هستند. موارد جدی تر تاندونیت آشیل می تواند منجر به پارگی تاندون شود که ممکن است نیاز به ترمیم جراحی داشته باشد.

 

علائم

درد همراه با التهاب تاندون آشیل معمولاً به صورت درد خفیف در پشت ساق یا بالای پاشنه پس از دویدن یا سایر فعالیت‌های ورزشی شروع می‌شود. دوره های درد شدیدتر ممکن است پس از دویدن طولانی مدت، بالا رفتن از پله یا دوی سرعت رخ دهد.

 

همچنین ممکن است حساسیت یا سفتی را تجربه کنید، به خصوص در صبح که معمولاً با فعالیت خفیف بهبود می یابد.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

اگر احساس درد مداوم در اطراف تاندون آشیل دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر درد یا ناتوانی شدید است، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. ممکن است تاندون آشیل پارگی داشته باشد.

 

 

علل

 

تاندونیت آشیل در اثر فشار مکرر یا شدید روی تاندون آشیل، نوار بافتی که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می‌کند، ایجاد می‌شود. این تاندون زمانی که شما راه می روید، می دوید، می پرید یا روی انگشتان پا فشار می آورید، استفاده می شود.

 

ساختار تاندون آشیل با افزایش سن ضعیف می‌شود، که می‌تواند آن را مستعد آسیب‌دیدگی کند - به‌ویژه در افرادی که ممکن است فقط در تعطیلات آخر هفته در ورزش شرکت کنند یا به طور ناگهانی شدت برنامه‌های دویدن خود را افزایش داده‌اند.

 

 

عوامل خطر

 

تعدادی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به تاندونیت آشیل را افزایش دهند، از جمله:

 

جنسیت. تاندونیت آشیل بیشتر در مردان رخ می دهد.

 

سن. با افزایش سن، تاندونیت آشیل شایع تر است.

 

مشکلات جسمی. یک قوس صاف به طور طبیعی در پا می تواند فشار بیشتری به تاندون آشیل وارد کند. چاقی و سفت شدن عضلات ساق پا نیز می تواند باعث افزایش فشار تاندون شود.

 

تجهیزات ورزشی. دویدن با کفش های کهنه می تواند خطر ابتلا به تاندونیت آشیل را افزایش دهد. درد تاندون در هوای سرد بیشتر از هوای گرم رخ می دهد و دویدن در زمین های تپه ای نیز می تواند شما را مستعد آسیب آشیل کند.

 

شرایط پزشکی. افرادی که به پسوریازیس یا فشار خون بالا مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تاندونیت آشیل هستند.

 

داروها. انواع خاصی از آنتی بیوتیک ها، به نام فلوروکینولون ها، با میزان بالاتری از تاندونیت آشیل مرتبط هستند.

 

عوارض

تاندونیت آشیل می‌تواند تاندون را ضعیف کند و آن را در برابر پارگی آسیب‌پذیرتر کند - یک آسیب دردناک که معمولاً به ترمیم جراحی نیاز دارد.

 

 

جلوگیری

 

اگرچه ممکن است پیشگیری از التهاب تاندون آشیل امکان پذیر نباشد، می توانید اقداماتی را برای کاهش خطر انجام دهید:

 

سطح فعالیت خود را به تدریج افزایش دهید. اگر به تازگی یک رژیم ورزشی را شروع کرده اید، به آرامی شروع کنید و به تدریج مدت و شدت تمرین را افزایش دهید.

 

سخت نگیرید. از فعالیت‌هایی که فشار بیش از حد به تاندون‌ها وارد می‌کنند، مانند دویدن در تپه اجتناب کنید. اگر در یک فعالیت شدید شرکت می‌کنید، ابتدا با ورزش کردن با سرعت کمتر بدن خود را گرم کنید. اگر در طول یک ورزش خاص متوجه درد شدید، توقف کنید و استراحت کنید.

 

کفش های خود را با دقت انتخاب کنید. کفشی که در حین ورزش می پوشید باید بالشتک مناسبی برای پاشنه پا داشته باشد و باید دارای یک قوس محکم باشد تا به کاهش تنش در تاندون آشیل کمک کند. کفش های فرسوده خود را تعویض کنید. اگر کفش‌هایتان در شرایط خوبی هستند اما از پاهایتان پشتیبانی نمی‌کنند، از پایه‌های قوس در هر دو کفش استفاده کنید.

 

روزانه حرکات کششی انجام دهید. زمانی را به کشش عضلات ساق پا و تاندون آشیل خود در صبح، قبل از ورزش و بعد از ورزش اختصاص دهید تا انعطاف پذیری خود را حفظ کنید. این امر به ویژه برای جلوگیری از عود تاندونیت آشیل مهم است.

 

عضلات ساق پا را تقویت کنید. ماهیچه های قوی ساق پا به ساق پا و تاندون آشیل این امکان را می دهد که استرس هایی را که در فعالیت و ورزش با آن مواجه می شوند بهتر تحمل کنند.

 

فعالیت های متناوب. فعالیت های متناوب پر تاثیر مانند دویدن و پریدن با فعالیت های کم تاثیر مانند دوچرخه سواری و شنا.