پارگی پرده گوش، سوراخ یا پارگی در بافت نازکی است که مجرای گوش را از گوش میانی جدا می کند (پرده گوش).

این مشکل می تواند منجر به کاهش شنوایی شود. همچنین می‌تواند گوش میانی را در برابر عفونت آسیب پذیر کند.

 

 

پارگی پرده گوش معمولاً در عرض چند هفته بدون درمان بهبود می یابد. اما گاهی اوقات برای بهبودی نیاز به پچ یا ترمیم جراحی دارد.

 

 

علائم

علائم و نشانه های پارگی پرده گوش ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

گوش درد که ممکن است به سرعت فروکش کند.

 

ترشحات ژله مانند، پر از چرک یا خونی از گوش

 

از دست دادن شنوایی

 

صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)

 

احساس چرخش (سرگیجه)

 

حالت تهوع یا استفراغ که می تواند در اثر سرگیجه ایجاد شود.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

در صورت مشاهده علائم یا علائم پارگی پرده گوش با پزشک خود تماس بگیرید. گوش میانی و داخلی از ساختارهای ظریفی تشکیل شده است که به آسیب یا بیماری حساس هستند. مهم است که سعی کنید علت علائم گوش خود را کشف کنید و مشخص کنید که آیا پرده گوش پاره شده است یا خیر.

 

 

علل

 

علل پارگی پرده گوش ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

عفونت گوش میانی (اوتیت میانی). عفونت گوش میانی اغلب منجر به تجمع مایعات در گوش میانی می شود. فشار ناشی از این مایعات می تواند باعث پارگی پرده گوش شود.

 

باروتروما. باروتروما استرسی است که وقتی فشار هوا در گوش میانی و فشار هوا در محیط نامتعادل است بر پرده گوش وارد می‌شود. اگر فشار شدید باشد، پرده گوش ممکن است پاره شود. باروتروما اغلب به دلیل تغییرات فشار هوا مرتبط با سفر هوایی ایجاد می شود.

 

رویدادهای دیگری که می توانند باعث تغییرات ناگهانی فشار شوند - و احتمالاً پارگی پرده گوش - شامل غواصی و ضربه مستقیم به گوش، مانند برخورد کیسه هوای خودرو است.

 

صداهای بلند یا انفجار (ترومای صوتی). صدای بلند یا انفجار، مانند انفجار یا شلیک گلوله - اساساً یک موج صوتی قوی - به ندرت می تواند باعث پارگی پرده گوش شود.

 

اجسام خارجی در گوش. اشیاء کوچک، مانند سواب پنبه یا سنجاق سر، می توانند پرده گوش را سوراخ یا پاره کنند.

 

ضربه شدید سر. آسیب شدید، مانند شکستگی قاعده جمجمه، ممکن است باعث دررفتگی یا آسیب به ساختارهای گوش میانی و داخلی، از جمله پرده گوش شود.

 

عوارض

پرده گوش (پرده تمپان) دو نقش اصلی دارد:

 

شنیدن. هنگامی که امواج صوتی به آن برخورد می کنند، پرده گوش مرتعش می شود – اولین مرحله ای که در آن ساختارهای گوش میانی و داخلی امواج صوتی را به تکانه های عصبی تبدیل می کند.

 

حفاظت. پرده گوش همچنین به عنوان یک مانع عمل می کند و از گوش میانی در برابر آب، باکتری ها و سایر مواد خارجی محافظت می کند.

 

اگر پرده گوش پاره شود، مشکلات غیرمعمولی ممکن است رخ دهد، به خصوص اگر بعد از سه تا شش ماه نتواند خود به خود ترمیم شود. عوارض احتمالی عبارتند از:

 

از دست دادن شنوایی. معمولاً کم شنوایی موقتی است و فقط تا زمانی که پارگی یا سوراخ پرده گوش بهبود یابد، ادامه دارد. اندازه و محل پارگی می تواند بر میزان کم شنوایی تأثیر بگذارد.

 

عفونت گوش میانی (اوتیت میانی). پرده گوش پاره شده (سوراخ شده) می تواند به باکتری ها اجازه ورود به گوش را بدهد. اگر پرده گوش سوراخ شده التیام نیابد، تعداد کمی از افراد ممکن است در برابر عفونت های مداوم (مکرر یا مزمن) آسیب پذیر باشند. در این گروه کوچک، تخلیه مزمن و کاهش شنوایی ممکن است رخ دهد.

 

کیست گوش میانی (کلستئاتوم). اگرچه این کیست بسیار نادر است، اما این کیست که از سلول های پوستی و سایر مواد زائد تشکیل شده است، می تواند در نتیجه طولانی مدت پارگی پرده گوش در گوش میانی ایجاد شود.

 

زباله های مجرای گوش معمولاً با کمک جرم گوش محافظ گوش به گوش خارجی می روند. اگر پرده گوش پاره شده باشد، باقی مانده های پوستی می توانند به گوش میانی رفته و کیست ایجاد کنند.

 

کیست در گوش میانی محیطی دوستانه برای باکتری ها فراهم می کند و حاوی پروتئین هایی است که می تواند به استخوان های گوش میانی آسیب برساند.

 

 

جلوگیری

 

برای جلوگیری از پارگی پرده گوش، نکات زیر را دنبال کنید:

 

برای درمان عفونت گوش میانی اقدام کنید. از علائم و نشانه های عفونت گوش میانی از جمله گوش درد، تب، احتقان بینی و کاهش شنوایی آگاه باشید. کودکان مبتلا به عفونت گوش میانی اغلب بداخلاق هستند و ممکن است از خوردن امتناع کنند. برای جلوگیری از آسیب احتمالی به پرده گوش، از پزشک مراقبت های اولیه خود ارزیابی فوری بگیرید.

 

هنگام پرواز از گوش های خود محافظت کنید. در صورت امکان، اگر سرماخوردگی یا آلرژی فعالی دارید که باعث احتقان بینی یا گوش می شود، پرواز نکنید. در هنگام برخاستن و فرود، گوش‌های خود را با گوش‌گیرهای متعادل کننده فشار، خمیازه کشیدن یا جویدن آدامس تمیز نگه دارید.

 

یا از مانور والسالوا استفاده کنید - به آرامی هوا را به داخل بینی خود فشار دهید، گویی که بینی خود را باد می کنید، در حالی که سوراخ های بینی خود را فشار می دهید و دهان خود را بسته نگه می دارید. در هنگام صعود و فرود نخوابید.

 

گوش های خود را از اشیاء خارجی دور نگه دارید. هرگز سعی نکنید جرم گوش اضافی یا سفت شده را با وسایلی مانند سواب پنبه ای، گیره کاغذ یا سنجاق سر بیرون بیاورید. این موارد می توانند به راحتی پرده گوش را پاره یا سوراخ کنند. به فرزندان خود در مورد آسیب هایی که می تواند با گذاشتن اشیاء خارجی در گوش آنها وارد شود آموزش دهید.

 

در برابر صدای انفجار محافظت کنید. از فعالیت هایی که گوش را در معرض انفجار قرار می دهد خودداری کنید. اگر سرگرمی‌ها یا کار شما شامل فعالیت‌های برنامه‌ریزی‌شده‌ای است که صدای انفجاری تولید می‌کنند، با استفاده از گوش‌گیر یا گوش‌بند محافظ، از گوش‌های خود در برابر آسیب‌های غیرضروری محافظت کنید.