کولیت میکروسکوپی التهاب روده بزرگ (کولون) است که باعث اسهال آبکی مداوم می شود. این اختلال نام خود را از این واقعیت گرفته است که برای شناسایی آن باید بافت روده بزرگ زیر میکروسکوپ بررسی شود، زیرا ممکن است بافت با کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر طبیعی به نظر برسد.

 

 

انواع مختلفی از کولیت میکروسکوپی وجود دارد:

 

کولیت کلاژنی، که در آن یک لایه ضخیم از پروتئین (کلاژن) در بافت روده بزرگ ایجاد می شود

 

کولیت لنفوسیتی، که در آن گلبول های سفید خون (لنفوسیت ها) در بافت روده بزرگ افزایش می یابد

 

کولیت میکروسکوپی ناقص، که در آن ویژگی های مختلط کولیت کلاژنی و لنفوسیتی وجود دارد.

 

 

محققان بر این باورند که کولیت کلاژنی (kuh-LAYJ-uh-nus) و کولیت لنفوسیتی ممکن است مراحل مختلف یک بیماری باشند. علائم، آزمایش و درمان برای همه زیرگروه ها یکسان است.

 

علائم

علائم و نشانه های کولیت میکروسکوپی عبارتند از:

• اسهال آبکی مزمن
• درد شکم، گرفتگی یا نفخ
• کاهش وزن
• حالت تهوع
• بی اختیاری مدفوع
• کم آبی بدن

علائم کولیت میکروسکوپی ممکن است به طور مکرر ظاهر شوند و از بین بروند. گاهی اوقات علائم به خودی خود برطرف می شوند.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر اسهال آبکی دارید که بیش از چند روز طول می کشد، با پزشک خود تماس بگیرید تا بیماری تشخیص داده شود و به درستی درمان شود.

 

علل

مشخص نیست که چه چیزی باعث التهاب روده بزرگ در کولیت میکروسکوپی می شود. محققان معتقدند که علل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• داروهایی که می توانند پوشش روده بزرگ را تحریک کنند.
• باکتری هایی که سمومی تولید می کنند که پوشش روده بزرگ را تحریک می کند.
• ویروس هایی که باعث التهاب می شوند.
• بیماری خود ایمنی مرتبط با کولیت میکروسکوپی، مانند آرتریت روماتوئید، بیماری سلیاک یا پسوریازیس. بیماری خودایمنی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به بافت های سالم حمله می کند.
• اسید صفراوی به درستی جذب نمی شود و پوشش روده را تحریک می کند.
•  

عوامل خطر

عوامل خطر برای کولیت میکروسکوپی عبارتند از:

• سن. کولیت میکروسکوپی بیشتر در افراد 50 تا 70 ساله دیده می شود.
• جنسیت. زنان بیشتر از مردان به کولیت میکروسکوپی مبتلا می شوند. برخی از مطالعات ارتباط بین هورمون درمانی پس از یائسگی و کولیت میکروسکوپی را نشان می دهد.
• بیماری خودایمنی. افراد مبتلا به کولیت میکروسکوپی گاهی اوقات یک اختلال خود ایمنی مانند بیماری سلیاک، بیماری تیروئید، آرتریت روماتوئید، دیابت نوع 1 یا پسوریازیس نیز دارند.
• پیوند ژنتیکی تحقیقات نشان می دهد که ممکن است بین کولیت میکروسکوپی و سابقه خانوادگی سندرم روده تحریک پذیر ارتباط وجود داشته باشد.
• سیگار کشیدن. مطالعات تحقیقاتی اخیر ارتباط بین سیگار کشیدن و کولیت میکروسکوپی، به ویژه در افراد 16 تا 44 ساله را نشان داده است.

برخی از مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد که استفاده از برخی داروها ممکن است خطر ابتلا به کولیت میکروسکوپی را افزایش دهد. اما همه مطالعات موافق نیستند.

 

داروهایی که ممکن است با این بیماری مرتبط باشند عبارتند از:

• مسکن‌های درد، مانند آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve)
• مهارکننده های پمپ پروتون شامل لانسوپرازول (Prevacid)، اسموپرازول (Nexium)، پانتوپرازول (Protonix)، رابپرازول (Aciphex)، امپرازول (Prilosec) و دکسلانسوپرازول (Dexilant)
• مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند سرترالین (Zoloft)
• آکاربوز (Precose)
• فلوتامید
• رانیتیدین
• کاربامازپین (کارباترول، تگرتول)
• کلوزاپین (کلوزاریل، فازاکلو)
• انتاکاپون (Comtan)
• پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)
• سیمواستاتین (زوکور)
• توپیرامات
•  

عوارض

اکثر افراد مبتلا به کولیت میکروسکوپی با موفقیت درمان می شوند. این وضعیت خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش نمی دهد.