آزمایشات برای تشخیص کم شنوایی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

معاینه جسمی. پزشک به دنبال علل احتمالی کاهش شنوایی، مانند جرم گوش یا التهاب ناشی از عفونت، در گوش خواهد بود. پزشک همچنین به دنبال هر گونه دلایل ساختاری مشکلات شنوایی خواهد بود.

 

آزمایشات غربالگری عمومی. پزشک ممکن است از تست زمزمه استفاده کند و از شما بخواهد که هر بار یک گوش را بپوشانید تا ببینید چقدر خوب کلماتی را که با صداهای مختلف گفته می شود می شنوید و چگونه به صداهای دیگر پاسخ می دهید. دقت آن را می توان محدود کرد.

 

تست های شنوایی مبتنی بر اپلیکیشن برنامه‌های تلفن همراه در دسترس هستند که می‌توانید خودتان در رایانه لوحی‌تان برای بررسی کم‌شنوایی متوسط ​​از آنها استفاده کنید.

 

تست های چنگال. تست های چنگال های کوک سازهای فلزی دو شاخه ای هستند که در هنگام ضربه زدن صدا تولید می کنند. آزمایش های ساده با چنگال تنظیم می تواند به پزشک کمک کند تا کم شنوایی را تشخیص دهد. این ارزیابی همچنین ممکن است نشان دهد که آسیب در کجای گوش رخ داده است.

 

تست های شنوایی سنجی. در طول این آزمایش‌های دقیق‌تر که توسط شنوایی‌شناس انجام می‌شود، از گوشی‌های هدفون استفاده می‌کنید و صداها و کلماتی را که به هر گوش هدایت می‌شوند می‌شنوید. هر تن در سطوح ضعیف تکرار می شود تا آرام ترین صدایی را که می توانید بشنوید پیدا کنید.

 

رفتار

اگر مشکل شنوایی دارید، کمک در دسترس است. درمان بستگی به علت و شدت کم شنوایی دارد.

 

 

گزینه ها عبارتند از:

 

رفع انسداد موم. انسداد جرم گوش یک علت برگشت پذیر کاهش شنوایی است. پزشک ممکن است جرم گوش را با استفاده از ساکشن یا یک ابزار کوچک با یک حلقه در انتهای آن خارج کند.

 

روش های جراحی. برخی از انواع کم شنوایی را می توان با جراحی درمان کرد، از جمله ناهنجاری های پرده گوش یا استخوان های شنوایی. اگر عفونت های مکرر با مایع مداوم داشته اید، پزشک ممکن است لوله های کوچکی را وارد کند که به تخلیه گوش کمک می کند.

 

سمعک. اگر کم شنوایی به دلیل آسیب به گوش داخلی باشد، سمعک می تواند مفید باشد. شنوایی شناس می تواند در مورد مزایای بالقوه سمعک با شما صحبت کند و دستگاهی را برایتان نصب کند. به دلیل تناسب و ویژگی های ارائه شده، کمک های تناسب باز در حال حاضر محبوب ترین هستند.

 

کاشت حلزون. اگر کم شنوایی شدیدتری دارید و از سمعک های معمولی سود محدودی به دست می آورید، کاشت حلزون ممکن است یک گزینه باشد. برخلاف سمعک‌هایی که صدا را تقویت می‌کنند و آن را به داخل کانال گوش هدایت می‌کنند، کاشت حلزون قسمت‌های آسیب‌دیده یا غیرفعال گوش داخلی را دور می‌زند و مستقیماً عصب شنوایی را تحریک می‌کند. شنوایی شناس، همراه با یک پزشک متخصص در اختلالات گوش، حلق و بینی، می توانند در مورد خطرات و مزایای آن صحبت کنند.

 

مقابله و حمایت

این نکات می تواند کمک کند با وجود کم شنوایی راحت تر ارتباط برقرار کنید:

 

• به دوستان و خانواده خود بگویید. به آنها اطلاع دهید که کم شنوایی دارید.

   

  موقعیت خود را برای شنیدن تنطیم کنبد. با فردی که با او صحبت می کنید روبرو شوید.

   

  نویز پس زمینه را خاموش کنید. برای مثال، صدای تلویزیون ممکن است در مکالمه اختلال ایجاد کند.

   

  از دیگران بخواهید واضح صحبت کنند، اما نه بلندتر. اکثر مردم اگر بدانند که شما در شنیدن آنها مشکل دارید همکاری خواهند کرد.

   

  سعی کنید قبل از صحبت کردن، توجه طرف مقابل را جلب کنید. از تلاش برای مکالمه با کسی در اتاقی دیگر خودداری کنید.

   

  تنظیمات بی صدا را انتخاب کنید. در جمع، مکانی را برای صحبت انتخاب کنید که دور از مناطق پر سر و صدا باشد.

   

  استفاده از دستگاه شنوایی کمکی را در نظر بگیرید. دستگاه‌های شنوایی مانند سیستم‌های گوش دادن به تلویزیون یا دستگاه‌های تقویت‌کننده تلفن، برنامه‌های گوشی هوشمند یا تبلت، و سیستم‌های مدار بسته در مکان‌های عمومی می‌توانند کمک کنند بهتر بشنوید و صداهای دیگر اطرافتان را کاهش دهید.

   

   

  آماده شدن برای قرار ملاقات

   

  اگر مشکوک به کاهش شنوایی هستید، با پزشک خود تماس بگیرید. پس از ارزیابی اولیه، پزشک ممکن است شما را به متخصص شنوایی (شنوایی شناس) ارجاع دهد.

   

  در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

   

   

  آنچه می توانید انجام دهید

   

  علائم خود و مدت زمانی که آنها را داشته اید را بنویسید. کاهش شنوایی در یک گوش است یا هر دو؟ از دوستان و خانواده بخواهید که در تهیه لیست کمک کنند. آنها ممکن است متوجه تغییراتی شده باشند که برای شما واضح نیستند، اما ممکن است این تغییرات برای پزشک مهم باشد که بداند.

   

  اطلاعات کلیدی پزشکی را یادداشت کنید، مخصوصاً مربوط به هر گونه مشکل گوش. شامل هرگونه عفونت مزمن، آسیب به گوش یا جراحی قبلی گوش باشد. همچنین داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی را که مصرف می کنید فهرست کنید.

   

  تاریخچه کاری خود را خلاصه کنید، از جمله هر شغلی، حتی آنهایی که در گذشته های دور شما را در معرض سطوح بالای سر و صدا قرار داده اند.

   

  یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید. کسی که شما را همراهی می کند می تواند کمک کند تا تمام اطلاعات پزشک خود را به خاطر بسپارید.

   

  سوالات پزشک خود را بنویسید.

   

   

  برای از دست دادن شنوایی، برخی از سوالات مطرح شده عبارتند از:

  محتمل ترین علت علائم من چیست؟

   

  چه چیز دیگری ممکن است باعث علائم من شود؟

   

  چه آزمایشاتی را پیشنهاد می کنید؟

   

  آیا باید مصرف هر یک از داروهای فعلی را متوقف کنم؟

   

  آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

   

   

  از پزشک خود چه انتظاری دارید

   

  پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، از جمله:

   

  علائم خود را چگونه توصیف می کنید؟ آیا درد در گوش آسیب دیده دارید؟

   

  آیا علائم به طور ناگهانی ظاهر شد؟

   

  آیا صدای زنگ، غرش یا خش خش در گوش های خود دارید؟

   

  آیا علائم شامل سرگیجه یا مشکلات تعادلی است؟

   

  آیا سابقه عفونت گوش، ضربه به گوش یا جراحی گوش دارید؟

   

  آیا تا به حال در شغلی کار کرده اید که شما را در معرض سر و صدای بلند قرار دهد، با هواپیما پرواز کرده یا در جنگ نظامی بوده اید؟

   

  آیا خانواده تان از اینکه صدای تلویزیون یا رادیو را خیلی زیاد می کنید شکایت دارند؟

   

  آیا در درک اینکه کسی با صدای آهسته با شما صحبت می کند مشکل دارید؟

   

  آیا در درک کسی از طریق تلفن مشکل دارید؟

   

  آیا اغلب نیاز دارید که از دیگران بخواهید صحبت خود را تکرار کنند؟ آیا این بیشتر در یک محیط پر سر و صدا، مانند یک رستوران شلوغ اتفاق می افتد؟

   

  آیا صدای برخورد سکه به زمین یا بسته شدن در را می شنوید؟

   

  آیا می شنوید که کسی از پشت به شما نزدیک می شود؟

   

  اگر شنوایی تان ضعیف است، آیا شما را آزار می دهد یا بر کیفیت زندگی تان تأثیر می گذارد؟

   

  آیا حاضرید سمعک را امتحان کنید؟