زخم‌های شانکر (آفت) ضایعات کوچک و کم عمقی هستند که روی بافت‌های نرم دهان یا در پایه لثه ایجاد می‌شوند. بر خلاف تبخال، آفت روی سطح لب ایجاد نمی شود و مسری نیست. اما ممکن است دردناک باشند و خوردن و صحبت کردن را سخت کنند.

 

 

بیشتر آفت ها در عرض یک یا دو هفته خود به خود از بین می‌روند. اگر آفت بزرگ یا دردناک غیرمعمول یا آفت‌هایی دارید که به نظر نمی‌رسد خوب شوند، با پزشک یا دندان‌پزشک خود مشورت کنید.

 

علائم

بیشتر آفت ها گرد یا بیضی شکل با مرکز سفید یا زرد و حاشیه قرمز هستند. آنها در داخل دهان - روی یا زیر زبان، داخل گونه ها یا لب ها، در پایه لثه ها یا روی کام تشکیل می شوند. ممکن است یک یا دو روز قبل از ظاهر شدن واقعی زخم ها متوجه سوزن سوزن شدن یا سوزش شوید.

 

انواع مختلف از آفت وجود دارد، از جمله زخم های جزئی، ماژور و هرپتی فرم.

 

آفت هاب جزئی

آفت های جزئی شایع تر و:

• معمولا کوچک هستند.
• شکل بیضی با لبه قرمز دارند.
• بدون ایجاد اسکار یک تا دو هفته بهبود می یابند.
•  

آفت ماژور

آفت‌های ماژور کمتر شایع  هستند و:

• بزرگ‌تر و عمیق‌تر از آفت های جزئی هستند.

   

  معمولا گرد با حاشیه های مشخص هستند،  با لبه های نامنظم در زمانی که بسیار بزرگ هستند.

   

  می توانند به شدت دردناک باشند.

   

  ممکن است تا شش هفته طول بکشد تا بهبود یابد و جای زخم های گسترده ای را به جای بگذارد.
•  

آفت هرپتی فرم

آفت هرپتی‌فرم غیرمعمول هستند و معمولاً در اواخر زندگی ایجاد می‌شوند، اما ناشی از عفونت ویروس تبخال نیستند. این آفت ها:

بزرگ هستند.

 

اغلب در دسته های 10 تا 100 زخم ایجاد می شود، اما ممکن است به یک زخم بزرگ تبدیل شود.

 

دارای لبه های نامنظم.

 

بدون ایجاد جای زخم در عرض یک تا دو هفته بهبود می یابند.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر موارد زیر را تجربه کردید با پزشک خود مشورت کنید:

 

آفت های بزرگ غیر معمول 

 

زخم‌های عودکننده، با زخم‌های جدید قبل از بهبودی زخم‌های قدیمی یا شیوع مکرر

 

زخم های مداوم، دو هفته یا بیشتر طول بکشد

 

زخم هایی که به داخل لب ها کشیده می شوند (حاشیه سرخابی)

 

دردی که با اقدامات خودمراقبتی نمی توانید آن را کنترل کنید

 

مشکل شدید در خوردن یا نوشیدن

 

تب بالا همراه با آفت

 

اگر سطوح دندانی تیز یا وسایل دندانی دارید که به نظر می‌رسد باعث ایجاد زخم می‌شوند، به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

 

علل

 

علت دقیق آفت ناشناخته باقی مانده است، اگرچه محققان گمان می کنند که ترکیبی از عوامل به شیوع بیماری، حتی در یک فرد، کمک می کند.

 

 

محرک های احتمالی برای آفت ها عبارتند از:

 

آسیب جزئی به دهان در اثر کار دندانپزشکی، مسواک زدن بیش از حد، حوادث ورزشی یا گاز گرفتن تصادفی گونه

 

خمیر دندان ها و دهان شویه های حاوی سدیم لوریل سولفات

 

حساسیت های غذایی، به ویژه به شکلات، قهوه، توت فرنگی، تخم مرغ، آجیل، پنیر و غذاهای تند یا اسیدی

 

رژیم غذایی فاقد ویتامین B-12، روی، فولات (اسید فولیک) یا آهن

 

پاسخ آلرژیک به باکتری های خاص در دهان 

 

هلیکوباکتر پیلوری، همان باکتری که باعث زخم معده می شود

 

تغییرات هورمونی در دوران قاعدگی

 

استرس عاطفی

 

 

آفت دهان ممکن است به دلیل شرایط و بیماری های خاصی ایجاد شود، مانند:

 

بیماری سلیاک، یک اختلال روده ای جدی ناشی از حساسیت به گلوتن، پروتئینی که در بیشتر غلات وجود دارد.

 

بیماری های التهابی روده، مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو

 

بیماری بهجت، یک اختلال نادر که باعث التهاب در سراسر بدن از جمله دهان می شود

 

سیستم ایمنی معیوب که به جای پاتوژن ها مانند ویروس ها و باکتری ها به سلول های سالم دهان حمله می کند.

 

HIV/AIDS که سیستم ایمنی را سرکوب می کند.

 

بر خلاف تبخال، آفت با عفونت ویروس تبخال همراه نیست.

 

 

 

عوامل خطر

 

هر کسی ممکن است به آفت مبتلا شود. اما آنها بیشتر در نوجوانان و بزرگسالان جوان رخ می دهند و در زنان شایع تر هستند.

 

اغلب افراد مبتلا به آفت های عود کننده دارای سابقه خانوادگی این اختلال هستند. این ممکن است به دلیل وراثت یا یک عامل مشترک در محیط، مانند برخی غذاها یا مواد حساسیت زا باشد.

 

 

جلوگیری

 

آفت‌ها اغلب عود می‌کنند، اما ممکن است بتوانید با رعایت نکات زیر فراوانی آن‌ها را کاهش دهید:

 

مراقب آنچه می خورید باشید. سعی کنید از غذاهایی که به نظر می رسد دهان را تحریک می کنند، اجتناب کنید. اینها ممکن است شامل آجیل، چیپس، چوب شور، ادویه های خاص، غذاهای شور و میوه های اسیدی مانند آناناس، گریپ فروت و پرتقال باشد. از خوردن غذاهایی که به آن حساسیت دارید یا آلرژی دارید اجتناب کنید.

 

غذاهای سالم را انتخاب کنید. برای کمک به جلوگیری از کمبودهای تغذیه ای، مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل مصرف کنید.

 

عادات خوب بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. مسواک زدن منظم بعد از غذا و کشیدن نخ دندان یک بار در روز می تواند دهان را تمیز و عاری از غذاهایی که ممکن است باعث ایجاد زخم شوند، حفظ کند. از یک برس نرم برای جلوگیری از تحریک بافت های ظریف دهان استفاده کنید و از خمیر دندان ها و دهان شویه هایی که حاوی سدیم لوریل سولفات هستند خودداری کنید.

 

از دهان خود محافظت کنید. اگر بریس یا سایر وسایل دندانپزشکی دارید، از دندانپزشک خود در مورد واکس های ارتودنسی برای پوشاندن لبه های تیز سوال کنید.

 

استرس خود را کاهش دهید. اگر به نظر می‌رسد که آفت مربوط به استرس است، تکنیک‌های کاهش استرس مانند مدیتیشن و تصویرسازی هدایت‌شده را یاد بگیرید و استفاده کنید.