ادم تورم ناشی از مایع اضافی حبس شده در بافت های بدن است. اگرچه ادم می تواند هر قسمتی از بدن را درگیر کند، اما ممکن است بیشتر در دست ها، بازوها، پاها، قوزک ها و ساق پاها متوجه آن شوید.

ادم می تواند نتیجه دارو، بارداری یا یک بیماری زمینه ای باشد - اغلب نارسایی احتقانی قلب، بیماری کلیوی یا سیروز کبدی.

مصرف دارو برای از بین بردن مایع اضافی و کاهش میزان نمک در غذا اغلب ادم را تسکین می دهد. وقتی ادم نشانه یک بیماری زمینه ای باشد، خود بیماری نیاز به درمان جداگانه دارد.

علائم

ادم در پا و مچ پا کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

بستن

ادم در پا و مچ پا

ادم در پا و مچ پا

تورم پا، مچ پا و ساق می‌تواند به اندازه‌ای شدید باشد که وقتی روی آن ناحیه فشار می‌دهید، یکرفتگی (گودال) ایجاد می‌کند. این تورم (ادم) نتیجه مایع اضافی در بافت‌های شما است – که به عنوان مثال به دلیل نارسایی احتقانی قلب یا انسداد ورید پا ایجاد می‌شود.

علائم ادم عبارتند از:

تورم یا پف کردن بافت مستقیم زیر پوست، به خصوص در پاها یا بازوها

پوست کشیده یا براق

پوستی که پس از چند ثانیه فشار دادن، گودی را حفظ می کند

افزایش اندازه شکم

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت وجود تورم، کشیدگی یا براق شدن پوست یا پوستی که پس از فشار دادن، گودی باقی می‌ماند، به پزشک مراجعه کنید. در صورت مشاهده موارد زیر فوراً به پزشک مراجعه کنید:

تنگی نفس

دشواری در تنفس

درد قفسه سینه

اینها می تواند نشانه های ادم ریوی باشد که نیاز به درمان فوری دارد.

اگر برای مدت طولانی نشسته اید، مانند یک پرواز طولانی، و دچار درد و تورم در ساق پا شده اید که از بین نمی رود، با پزشک خود تماس بگیرید. درد و تورم مداوم ساق پا می تواند نشان دهنده لخته شدن خون در عمق رگ باشد (ترومبوز ورید عمقی یا DVT).

علل

ادم زمانی اتفاق می‌افتد که رگ‌های خونی کوچک بدن (مویرگ‌ها) مایع نشت می‌کنند. مایع در بافت های اطراف جمع می شود و منجر به تورم می شود.

موارد خفیف ادم ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

نشستن یا ماندن در یک وضعیت برای مدت طولانی

خوردن بیش از حد غذای شور

داشتن علائم و نشانه های قبل از قاعدگی

باردار بودن

ادم همچنین می تواند از عوارض جانبی برخی داروها باشد، از جمله:

داروهای فشار خون بالا

داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی

داروهای استروئیدی

استروژن ها

برخی از داروهای دیابت به نام تیازولیدین دیون ها

با این حال، در برخی موارد، ادم ممکن است نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای جدی‌تر باشد. چندین بیماری و شرایط ممکن است باعث ادم شوند، از جمله:

نارسایی احتقانی قلب. اگر نارسایی احتقانی قلب دارید، یک یا هر دو حفره پایینی قلب توانایی خود را برای پمپاژ موثر خون از دست می دهند. در نتیجه، خون می تواند در پاها و مچ پاهایتان جمع شود و باعث ادم شود. نارسایی احتقانی قلب نیز می تواند باعث تورم در شکم شود. گاهی اوقات، این وضعیت می تواند باعث تجمع مایع در ریه ها(ادم ریوی) شود که می تواند منجر به تنگی نفس شود.

سیروز. ممکن است مایع در حفره شکم (آسیت) و در پاها در نتیجه آسیب کبدی (سیروز) جمع شود.

بیماری کلیوی. هنگامی که بیماری کلیوی دارید، مایعات و سدیم اضافی در گردش خون ممکن است باعث ادم شوند. ادم مرتبط با بیماری کلیوی معمولاً در پاها و اطراف چشم ایجاد می شود.

آسیب کلیه. آسیب به رگ های خونی کوچک و فیلتر کننده در کلیه ها می تواند منجر به سندرم نفروتیک شود. در سندرم نفروتیک، کاهش سطح پروتئین (آلبومین) در خون می تواند منجر به تجمع مایع و ادم شود.

ضعف یا آسیب به وریدهای پاها. اگر نارسایی وریدی مزمن دارید، دریچه های یک طرفه در رگ های پای شما ضعیف شده یا آسیب دیده اند که باعث می شود خون در رگ های پا جمع شود و باعث تورم شود. شروع ناگهانی تورم در یک پا همراه با درد در ماهیچه ساق پا می تواند به دلیل لخته شدن خون (ترومبوز ورید عمقی یا DVT) در یکی از وریدهای پا باشد. اگر این اتفاق افتاد، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید.

سیستم لنفاوی ناکافی. سیستم لنفاوی بدن به پاکسازی مایع اضافی از بافت ها کمک می کند. اگر این سیستم آسیب ببیند - به عنوان مثال، توسط جراحی سرطان - غدد لنفاوی و عروق لنفاوی تخلیه کننده یک منطقه ممکن است به درستی کار نکنند و ادم ممکن است رخ دهد.

کمبود شدید و طولانی مدت پروتئین. کمبود شدید پروتئین در رژیم غذایی در یک دوره زمانی طولانی می‌تواند منجر به تجمع مایعات و ادم شود.

عوامل خطر

اگر باردار هستید، به دلیل مایعات مورد نیاز جنین و جفت، بدن بیش از حد معمول سدیم و آب در خود نگه می دارد. این می تواند خطر ابتلا به ادم را افزایش دهد.

در صورت مصرف برخی داروها، از جمله:

داروهای فشار خون بالا

داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی

داروهای استروئیدی

استروژن ها

برخی از داروهای دیابت به نام تیازولیدین دیون ها

یک بیماری مزمن - مانند نارسایی احتقانی قلب یا بیماری کبد یا کلیه - می تواند خطر ادم را افزایش دهد. همچنین، گاهی اوقات جراحی می‌تواند غدد لنفاوی را مسدود کند و منجر به تورم در بازو یا پا شود، معمولاً فقط در یک طرف.

عوارض

در صورت عدم درمان، ادم می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:

تورم دردناک فزاینده

مشکل در راه رفتن

سفتی، سختی

کشیده شدن پوست، که می تواند خارش دار و ناراحت کننده باشد

افزایش خطر عفونت در ناحیه متورم

ایجاد اسکار بین لایه های بافت

کاهش گردش خون

کاهش خاصیت ارتجاعی شریان ها، سیاهرگ ها، مفاصل و ماهیچه ها

افزایش خطر ابتلا به زخم های پوستی