برای تشخیص عفونت استاف، پزشک موارد زیر را انجام می دهد:

یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. در طول معاینه، پزشک هر گونه ضایعات پوستی را که ممکن است داشته باشید از نزدیک بررسی می کند.

یک نمونه برای آزمایش جمع آوری می کند. اغلب، پزشکان عفونت استاف را با بررسی نمونه بافتی یا ترشحات بینی برای علائم باکتری تشخیص می دهند.

تست های دیگر. اگر عفونت استاف تشخیص داده شود، پزشک ممکن است آزمایش تصویربرداری به نام اکوکاردیوگرام را برای بررسی اینکه آیا عفونت قلب را تحت تأثیر قرار داده است، تجویز کند. پزشک ممکن است بسته به علائم و نتایج معاینه، آزمایش‌های تصویربرداری دیگری را تجویز کند.

 

 

رفتار

درمان عفونت استاف ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک ها. پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای شناسایی باکتری استاف hنجام دهد و به انتخاب آنتی بیوتیکی که بهترین اثر را دارد کمک کند. آنتی بیوتیک هایی که معمولا برای درمان عفونت استاف تجویز می شوند شامل سفالوسپورین های خاصی مانند سفازولین هستند. نافسیلین یا اگزاسیلین؛ وانکومایسین؛ داپتومایسین (Cubicin)؛ تلاوانسین (Vibativ)؛ یا لینزولید (Zyvox).

 

وانکومایسین به طور فزاینده ای برای درمان عفونت های جدی استافیلوکوک مورد نیاز است زیرا بسیاری از گونه های باکتری استاف در برابر سایر داروهای سنتی مقاوم شده اند. اما وانکومایسین و برخی آنتی بیوتیک های دیگر باید به صورت داخل وریدی داده شوند.

 

اگر آنتی بیوتیک خوراکی به شما داده می شود، حتما آن را طبق دستور مصرف کنید و تمام داروهای تجویز شده توسط پزشک را تمام کنید. از پزشک خود بپرسید که چه علائم و نشانه هایی را باید رعایت کنید که ممکن است نشان دهنده بدتر شدن عفونت باشد.

 

تخلیه زخم. اگر عفونت پوستی دارید، پزشک احتمالاً برشی روی زخم ایجاد می کند تا مایع جمع شده در آن تخلیه شود.

حذف دستگاه. اگر عفونت شامل یک دستگاه یا پروتز باشد، برداشتن سریع دستگاه مورد نیاز است. برای برخی از دستگاه ها، برداشتن ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد.

 

 

مقاومت آنتی بیوتیکی

باکتری های استاف بسیار سازگار هستند و بسیاری از انواع آن به یک یا چند آنتی بیوتیک مقاوم شده اند. به عنوان مثال، تنها حدود 5 درصد از عفونت های استافیلوکوک امروزی را می توان با پنی سیلین درمان کرد.

 

ظهور سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک از باکتری‌های استاف - که اغلب به عنوان سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) توصیف می‌شوند - منجر به استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های IV مانند وانکومایسین یا داپتومایسین با پتانسیل عوارض جانبی بیشتر شده است.



آماده شدن برای قرار ملاقات 

در حالی که ممکن است در ابتدا با پزشک خانواده خود مشورت کنید، او ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد، بسته به اینکه کدام یک از سیستم های عضوی شما تحت تأثیر عفونت قرار گرفته است. به عنوان مثال، ممکن است به یک پزشک آموزش دیده در زمینه درمان بیماری های پوستی (متخصص پوست)، اختلالات قلبی (متخصص قلب) یا بیماری های عفونی ارجاع داده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

ممکن است بخواهید فهرستی بنویسید که شامل موارد زیر باشد:

شرح دقیق علائم

اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که داشته اید.

اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی والدین یا خواهر و برادرتان

تمام داروها و مکمل های غذایی که مصرف می کنید.

 

 

سوالاتی که باید از پزشک بپرسید

برای عفونت استاف، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟

بهترین درمان برای عفونت استاف چیست؟

آیا من مسری هستم؟

چگونه می توانم تشخیص دهم که عفونت من بهتر یا بدتر می شود؟

آیا محدودیتی برای فعالیت وجود دارد که باید رعایت کنم؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری دارید که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال خواهد پرسید، مانند:

اولین بار چه زمانی متوجه علائم خود شدید؟ ممکن است آنها را برای من توصیف کنید؟

علائم چقدر شدید است؟

آیا در اطراف کسی بوده اید که عفونت استافیلوکوکوک داشته باشد؟

آیا وسایل پزشکی کاشته شده مانند مفصل مصنوعی یا ضربان ساز دارید؟

آیا شرایط پزشکی مداومی از جمله اختلال در سیستم ایمنی دارید؟

آیا اخیراً در بیمارستان بستری شده اید؟

آیا ورزش تماسی انجام می دهید؟

 

 

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

اگر مشکوک به عفونت استاف روی پوست خود هستید، محل را تمیز و پوشانده تا زمانی که به پزشک خود مراجعه کنید، نگه دارید تا باکتری را پخش نکنید و تا زمانی که متوجه نشدید که استاف دارید یا نه، غذا درست نکنید.