پزشکان کزاز را بر اساس معاینه فیزیکی، سابقه پزشکی و واکسیناسیون و علائم و نشانه‌های اسپاسم عضلانی، سفتی و درد عضلانی تشخیص می‌دهند. تست آزمایشگاهی احتمالا فقط در صورتی مورد استفاده قرار می گیرد که پزشک مشکوک به بیماری دیگری باشد که باعث علائم و نشانه ها می شود.

 

رفتار

هیچ درمانی برای کزاز وجود ندارد عفونت کزاز نیاز به مراقبت‌های حمایتی اورژانسی و طولانی‌مدت دارد تا زمانی که بیماری سیر خود را طی کند. درمان شامل مراقبت از زخم، داروها برای کاهش علائم و مراقبت های حمایتی، معمولا در بخش مراقبت های ویژه است.

این بیماری حدود دو هفته پیشرفت می کند و بهبودی می تواند حدود یک ماه طول بکشد.

 

مراقبت از زخم

مراقبت از زخم نیاز به تمیز کردن برای از بین بردن کثیفی، زباله یا اجسام خارجی دارد که ممکن است محل نگهداری باکتری باشند. تیم مراقبت همچنین زخم را از هر بافت مرده ای که می تواند محیطی را برای رشد باکتری ها فراهم کند پاک می کند.

 

داروها

• آنتی توکسین درمانی برای هدف قرار دادن سمومی استفاده می شود که هنوز به بافت های عصبی حمله نکرده اند. این درمان که ایمن سازی غیرفعال نامیده می شود، یک آنتی بادی انسانی در برابر سم است.
• آرام بخش هایی که عملکرد سیستم عصبی را کند می کنند، می توانند به کنترل اسپاسم عضلانی کمک کنند.
• واکسیناسیون با یکی از واکسن های استاندارد کزاز به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا با سموم مبارزه کند.
• آنتی بیوتیک ها به صورت خوراکی یا تزریقی ممکن است به مبارزه با باکتری های کزاز کمک کنند.
• داروهای دیگر. سایر داروها ممکن است برای تنظیم فعالیت غیرارادی عضلات مانند ضربان قلب و تنفس استفاده شوند. مرفین ممکن است برای این منظور و همچنین به عنوان آرام بخش استفاده شود.
•  

درمان های حمایتی

درمان های حمایتی شامل درمان هایی برای اطمینان از پاک بودن راه هوایی و ارائه کمک های تنفسی است. یک لوله تغذیه به معده برای تامین مواد مغذی استفاده می شود. محیط مراقبت برای کاهش صداها، نور یا سایر محرک های احتمالی اسپاسم عمومی در نظر گرفته شده است.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

مراقبت مناسب از زخم برای هر بریدگی یا زخمی مهم است. اگر زخم سوراخ شده، بریدگی عمیق، نیش حیوان، جسم خارجی در زخم یا زخم آلوده به خاک، مدفوع، زنگ یا بزاق دارید، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

اگر مطمئن نیستید آخرین بار چه زمانی واکسن کزاز را تزریق کرده اید، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. اگر پنج سال یا بیشتر از آخرین واکسن کزاز شما گذشته باشد، زخم‌های آلوده یا جدی‌تر نیاز به تزریق واکسن دارند.

 

اگر زخم جزئی دارید، این مراحل به جلوگیری از عفونت کمک می کند:

• خونریزی را کنترل کنید. برای توقف خونریزی فشار مستقیم وارد کنید.
• زخم را تمیز کنید. پس از توقف خونریزی، زخم را با محلول نمکی، آب بطری شده یا آب جاری شفاف بشویید.
• از آنتی بیوتیک استفاده کنید. یک لایه نازک از کرم یا پماد آنتی بیوتیکی بمالید تا از رشد باکتری و عفونت جلوگیری کند.
• زخم را بپوشانید. بانداژ می تواند زخم را تمیز نگه دارد و باکتری های مضر را از آن دور نگه دارد. زخم را تا زمانی که دلمه ایجاد شود، بپوشانید. اگر نمی توانید زخم را به طور کامل تمیز کنید، آن را نپوشانید و در عوض به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
• پانسمان را عوض کنید زخم را بشویید، پماد آنتی بیوتیک بزنید و بانداژ را حداقل یک بار در روز یا هر زمان که پانسمان خیس یا کثیف شد، تعویض کنید.
• واکنش های نامطلوب را مدیریت کنید. اگر آنتی بیوتیک باعث ایجاد جوش شد، مصرف آن را متوقف کنید. اگر به چسب مورد استفاده در بیشتر بانداژها حساسیت دارید، به سراغ  پانسمان های بدون چسب یا گاز استریل و نوار کاغذی بروید.