برای تشخیص وضعیت، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد و علائم اسپاسم همی صورت را بررسی می‌کند. برای تعیین علت وضعیت و ایجاد مناسب ترین درمان، آزمایشات تصویربرداری ممکن است ضروری باشد.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از سر و تعیین علت اسپاسم همی صورت استفاده می کند. پزشک ممکن است رنگ کنتراست را به رگ خونی (آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی) تزریق کند تا هر رگ خونی غیرطبیعی را که ممکن است عصب صورت را تحریک کند، جستجو کند.

برای تشخیص اسپاسم همی صورت، همیشه به اسکن MRI یا سایر آزمایشات تصویربرداری نیاز نخواهید داشت. پزشک ممکن است بتواند این بیماری را بر اساس علائم و معاینه تشخیص دهد. اگر علائم معمولی نیست یا در حال آماده شدن برای انجام عمل جراحی هستید، ممکن است به آزمایش تصویربرداری نیاز داشته باشید.

رفتار

درمان اسپاسم همی صورت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تزریق بوتولینوم. پزشک ممکن است سم بوتولینوم (بوتاکس) را به عضلات آسیب دیده تزریق کند که به طور موقت آن عضلات را فلج می کند. این درمان در تسکین علائم در اکثر افراد بسیار موثر است. هر چند ماه یکبار به درمان های اضافی نیاز خواهید داشت.

  سایر داروها. داروها، از جمله داروهای ضد تشنج، می توانند اسپاسم همی صورت را در برخی افراد تسکین دهند.

  عمل جراحی. انواع مختلفی از جراحی وجود دارد که می تواند به تسکین اسپاسم همی صورت کمک کند. جراحی رفع فشار شامل ایجاد یک سوراخ در جمجمه و باز کردن پوشش مغز (دورا) است تا عصب صورت هنگام خروج از ساقه مغز نمایان شود.

   

  جراح رگ خونی را که روی عصب صورت فشار می‌آورد یا آن را تحریک می‌کند، مشخص می‌کند و یک ماده اسفنجی مانند بین عصب و رگ خونی قرار می‌دهد و فشار روی عصب را از بین می‌برد. این جراحی اغلب می تواند اسپاسم همی صورت را تسکین دهد.

   

  سایر روش‌ها شامل تخریب بخش‌هایی از عصب صورت از طریق جراحی و انعقاد حرارتی با فرکانس رادیویی است که از گرما و امواج رادیویی استفاده می‌کند.