زخم بستر (زخم فشاری)

زخم بستر - که به آنها زخم فشاری و زخم پوستی نیز گفته می شود - آسیب هایی به پوست و بافت زیرین ناشی از فشار طولانی مدت روی پوست است. زخم بستر اغلب روی پوستی ایجاد می شود که نواحی استخوانی بدن مانند پاشنه پا، مچ پا، باسن و دنبالچه را می پوشاند.

افرادی که بیشتر در معرض خطر زخم بستر هستند، شرایط پزشکی دارند که توانایی آنها را برای تغییر وضعیت محدود می کند یا باعث می شود بیشتر وقت خود را روی تخت یا صندلی بگذرانند.

زخم بستر ممکن است در طی چند ساعت یا چند روز ایجاد شود. بیشتر زخم ها با درمان بهبود می یابند، اما برخی هرگز به طور کامل بهبود نمی یابند. می توانید اقداماتی را برای کمک به پیشگیری از زخم بستر و کمک به بهبود آنها انجام دهید.

علائم

علائم هشدار دهنده زخم بستر یا زخم فشاری عبارتند از:

تغییرات غیرمعمول در رنگ یا بافت پوست

تورم

تخلیه چرک مانند

ناحیه ای از پوست که نسبت به نواحی دیگر در هنگام لمس سردتر یا گرمتر احساس می شود.

زخم بستر بر اساس عمق، شدت و سایر ویژگی‌ها در یکی از چندین مرحله قرار می‌گیرد. درجه آسیب پوست و بافت از پوست قرمز و شکسته نشده تا آسیب عمیق شامل عضلات و استخوان متغیر است.

محل های رایج زخم های فشاری

برای افرادی که از ویلچر استفاده می کنند، زخم بستر اغلب روی پوست در نقاط زیر ایجاد می شود:

دنبالچه یا باسن

تیغه های شانه و ستون فقرات

پشت بازوها و پاها در جایی که روی صندلی قرار می گیرند.

برای افرادی که باید در رختخواب بمانند، زخم بستر ممکن است در موارد زیر رخ دهد:

پشت یا کناره های سر

تیغه های شانه

باسن، کمر یا دنبالچه

پاشنه پا، مچ پا و پوست پشت زانو

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم هشداردهنده زخم بستر را مشاهده کردید، موقعیت خود را تغییر دهید تا فشار وارده بر آن ناحیه کاهش یابد. اگر در عرض 24 تا 48 ساعت بهبودی مشاهده نکردید، با پزشک خود تماس بگیرید.

در صورت بروز علائم عفونت، مانند تب، ترشح از زخم، زخمی که بوی بد می دهد، یا افزایش قرمزی، گرمی یا تورم در اطراف زخم، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

علل

زخم بستر در اثر فشار بر روی پوست ایجاد می شود که جریان خون به پوست را محدود می کند. حرکات محدود می تواند پوست را در برابر آسیب، آسیب پذیر کند و منجر به ایجاد زخم بستر شود.

سه عامل اصلی در ایجاد زخم بستر عبارتند از:

فشار. فشار مداوم بر هر قسمت از بدن می تواند جریان خون به بافت ها را کاهش دهد. جریان خون برای رساندن اکسیژن و سایر مواد مغذی به بافت ها ضروری است. بدون این مواد مغذی ضروری، پوست و بافت های مجاور آسیب می بینند و ممکن است در نهایت بمیرند.

برای افراد با تحرک محدود، این نوع فشار در مناطقی اتفاق می افتد که به خوبی با ماهیچه یا چربی پوشانده نشده اند و روی استخوان قرار دارند، مانند ستون فقرات، دنبالچه، تیغه های شانه، باسن، پاشنه پا و آرنج.

اصطکاک. اصطکاک زمانی رخ می دهد که پوست روی لباس یا ملافه ساییده شود. این می تواند پوست شکننده را در برابر آسیب، آسیب پذیرتر کند، به خصوص اگر پوست مرطوب نیز باشد.

برش. برش زمانی اتفاق می افتد که دو سطح در جهت مخالف حرکت کنند. به عنوان مثال، هنگامی که تشک در بالای سر قرار می گیرد، می توانید در رختخواب به پایین سر بخورید. همانطور که استخوان دنبالچه به سمت پایین حرکت می کند، پوست روی استخوان ممکن است در جای خود بماند - اساساً در جهت مخالف کشیده می شود.

عوامل خطر

اگر در حرکت کردن مشکل دارید و نمی توانید به راحتی موقعیت خود را در حالت نشسته یا در رختخواب تغییر دهید، خطر ابتلا به زخم بستر بیشتر است. عوامل خطر عبارتند از:

بی تحرکی. این ممکن است به دلیل سلامت ضعیف، آسیب نخاعی و دلایل دیگر باشد.

بی اختیاری. با قرار گرفتن طولانی مدت در معرض ادرار و مدفوع، پوست آسیب پذیرتر می شود.

فقدان ادراک حسی. آسیب های نخاعی، اختلالات عصبی و سایر شرایط می تواند منجر به از دست دادن حس شود. ناتوانی در احساس درد یا ناراحتی می تواند منجر به عدم آگاهی از علائم هشدار دهنده و نیاز به تغییر موقعیت شود.

تغذیه و هیدراتاسیون ضعیف. افراد برای حفظ سلامت پوست و جلوگیری از تجزیه بافت ها به مایعات، کالری، پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی کافی در رژیم غذایی روزانه خود نیاز دارند.

شرایط پزشکی موثر بر جریان خون. مشکلات سلامتی که می تواند بر جریان خون تأثیر بگذارد، مانند دیابت و بیماری های عروقی، می تواند خطر آسیب بافتی مانند زخم بستر را افزایش دهد.

عوارض

عوارض زخم فشاری که برخی از آنها تهدید کننده زندگی هستند عبارتند از:

سلولیت. سلولیت عفونت پوست و بافت های نرم متصل به آن است. می تواند باعث گرمی، قرمزی و تورم ناحیه آسیب دیده شود. افراد مبتلا به آسیب عصبی اغلب در ناحیه تحت تاثیر سلولیت احساس درد نمی‌کنند.

عفونت استخوان و مفاصل. عفونت ناشی از زخم فشاری می تواند به مفاصل و استخوان ها نفوذ کند. عفونت مفاصل (آرتریت سپتیک) می تواند به غضروف و بافت آسیب برساند. عفونت های استخوانی (استئومیلیت) می توانند عملکرد مفاصل و اندام ها را کاهش دهند.

سرطان. زخم‌های طولانی‌مدت و غیرقابل التیام (زخم مارجولین) می‌توانند به نوعی سرطان سلول سنگفرشی تبدیل شوند.

سپسیس. به ندرت، زخم پوست منجر به سپسیس می شود.

جلوگیری

می توانید با تغییر موقعیت مکرر خود برای جلوگیری از استرس بر روی پوست، از بروز زخم بستر جلوگیری کنید. سایر راهکارها عبارتند از مراقبت خوب از پوست، حفظ تغذیه مناسب و مصرف مایعات، ترک سیگار، مدیریت استرس و ورزش روزانه.

نکاتی برای تغییر موقعیت

توصیه های زیر را در رابطه با تغییر موقعیت در تخت یا صندلی در نظر بگیرید:

جای خود را مرتباً تغییر دهید. برای تغییر موقعیت حدوداً هر ساعت یک بار کمک بخواهید.

در صورت امکان خودتان را بلند کنید. اگر قدرت بالاتنه کافی دارید، فشار بر روی صندلی چرخدار انجام دهید - با فشار دادن به بازوهای صندلی، بدن خود را از روی صندلی بلند کنید.

از یک ویلچر تخصصی استفاده کنید. برخی از ویلچرها این امکان را می دهند آنها را کج کنید، که می تواند فشار را کاهش دهد.

بالش یا تشکی را انتخاب کنید که فشار را کاهش دهد. از بالشتک یا تشک مخصوص برای کاهش فشار استفاده کنید که کمک می کند تا مطمئن شوید که بدن به خوبی قرار گرفته است. از کوسن های دونات استفاده نکنید، زیرا می توانند فشار را روی بافت اطراف متمرکز کنند.

ارتفاع تخت خود را تنظیم کنید. اگر تخت می تواند در قسمت سر بالا باشد، آن را بیش از 30 درجه بالا نبرید. این به جلوگیری از برش کمک می کند.

نکاتی برای مراقبت از پوست

توصیه های زیر را برای مراقبت از پوست در نظر بگیرید:

پوست را تمیز و خشک نگه دارید. پوست را با یک پاک کننده ملایم بشویید و خشک کنید. این روتین پاکسازی را به طور مرتب انجام دهید تا پوست در معرض رطوبت، ادرار و مدفوع قرار نگیرد.

از پوست محافظت کنید. برای محافظت از پوست در برابر ادرار و مدفوع از کرم های سد کننده رطوبت استفاده کنید. در صورت نیاز به طور مکرر ملافه و لباس را عوض کنید. مراقب دکمه های روی لباس و چین و چروک های روی ملافه باشید که پوست را تحریک می کند.

روزانه پوست را بررسی کنید. روزانه برای علائم هشدار دهنده زخم فشاری به پوست خود نگاه کنید.