پزشک احتمالاً پوست را به دقت بررسی می کند تا تصمیم بگیرد که آیا زخم فشاری دارید یا خیر و اگر چنین است، مرحله ای را به زخم اختصاص دهد. مرحله بندی به تعیین بهترین درمان کمک می کند. ممکن است برای ارزیابی سلامت عمومی خود نیاز به آزمایش خون داشته باشید.

پزشک ممکن است سوالاتی بپرسد، مانند:

زخم فشاری اولین بار چه زمانی ظاهر شد؟

درجه درد چقدر است؟

آیا در گذشته زخم فشاری داشته اید؟

چگونه مدیریت شدند و نتیجه درمان چه بود؟

چه نوع کمک مراقبتی در دسترس شماست؟

روال شما برای تغییر موقعیت چیست؟

چه شرایط پزشکی برای شما تشخیص داده شده است و درمان فعلی تان چیست؟

رژیم غذایی معمولی روزانه تان و مقدار مصرف مایعات چقدر است؟

رفتار

درمان زخم فشاری شامل کاهش فشار روی پوست آسیب دیده، مراقبت از زخم ها، کنترل درد، جلوگیری از عفونت و حفظ تغذیه مناسب است.

تیم درمان

اعضای تیم مراقبت ممکن است شامل موارد زیر باشند:

یک پزشک مراقبت های اولیه که بر برنامه درمانی نظارت دارد.

یک پزشک یا پرستار متخصص در مراقبت از زخم

پرستاران یا دستیاران پزشکی که هم مراقبت و هم آموزش برای مدیریت زخم ها ارائه می دهند.

مددکاری اجتماعی که به شما یا خانواده‌تان کمک می‌کند به منابع دسترسی داشته باشید و به نگرانی‌های عاطفی مرتبط با بهبودی طولانی‌مدت رسیدگی می‌کند.

یک فیزیوتراپیست که به بهبود تحرک کمک می کند.

یک کاردرمانگر که به اطمینان از سطوح مناسب نشستن کمک می کند.

یک متخصص تغذیه که نیازهای غذایی بیمار را بررسی می کند و یک رژیم غذایی خوب را توصیه می کند.

پزشک متخصص در بیماری های پوستی (متخصص پوست)

جراح مغز و اعصاب، جراح عروق، جراح ارتوپد یا جراح پلاستیک

کاهش فشار

اولین قدم در درمان زخم بستر، کاهش فشار و اصطکاک ناشی از آن است. استراتژی ها عبارتند از:

تغییر موقعیت. اگر زخم بستر دارید، اغلب بچرخید و وضعیت خود را تغییر دهید. اینکه هر چند وقت یکبار تغییر موقعیت می دهید به شرایط و کیفیت سطحی که روی آن قرار دارید بستگی دارد.

استفاده از سطوح نگهدارنده. از تشک، تخت و بالشتک های مخصوصی استفاده کنید که کمک می کند بنشینید یا دراز بکشید به گونه ای که از پوست آسیب پذیر محافظت کند.

تمیز کردن و پانسمان زخم ها

مراقبت از زخم فشاری بستگی به عمق زخم دارد. به طور کلی، تمیز کردن و پانسمان زخم شامل موارد زیر است:

تمیز کردن. اگر پوست آسیب دیده شکسته نشده است، آن را با یک پاک کننده ملایم بشویید و خشک کنید. هر بار که پانسمان را تعویض می‌کنید، زخم‌های باز را با آب یا محلول آب نمک (سالین) تمیز کنید.

گذاشتن بانداژ. بانداژ با مرطوب نگه داشتن زخم باعث تسریع بهبودی می شود. همچنین سدی در برابر عفونت ایجاد می کند و پوست اطراف آن را خشک نگه می دارد. انتخاب باند شامل گاز، ژل، فوم و... است. ممکن است به ترکیبی از پانسمان نیاز داشته باشید.

برداشتن بافت آسیب دیده

برای بهبودی مناسب، زخم ها باید عاری از بافت آسیب دیده، مرده یا عفونی باشند. پزشک یا پرستار ممکن است بافت آسیب دیده را با شستن ملایم زخم با آب یا بریدن بافت آسیب دیده جدا کند.

سایر مداخلات

سایر مداخلات عبارتند از:

داروهایی برای کنترل درد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی - مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve) - ممکن است درد را کاهش دهند. اینها می توانند قبل یا بعد از جابجایی و مراقبت از زخم بسیار مفید باشند. داروهای ضد درد موضعی نیز می توانند در طول مراقبت از زخم مفید باشند.

یک رژیم غذایی سالم. تغذیه خوب باعث بهبود زخم می شود.

عمل جراحی

زخم بستر بزرگ که بهبود نمی یابد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. یکی از روش های ترمیم جراحی این است که از یک پد عضله، پوست یا سایر بافت ها برای پوشاندن زخم و ترمیم استخوان آسیب دیده استفاده کنید (جراحی فلپ).

مقابله و حمایت

افراد مبتلا به زخم بستر ممکن است ناراحتی، درد، انزوای اجتماعی یا افسردگی را تجربه کنند. با تیم پزشکی خود در مورد نیازهایتان برای حمایت و راحتی صحبت کنید. یک مددکار اجتماعی می‌تواند به شناسایی گروه‌های اجتماعی که خدمات، آموزش و پشتیبانی را برای افرادی که با مراقبت‌های طولانی مدت یا بیماری لاعلاج سروکار دارند، کمک کند.

والدین یا مراقبان کودکان مبتلا به زخم فشاری می توانند با یک متخصص زندگی کودک برای مقابله با موقعیت های استرس زا صحبت کنند.