اگر دوره‌هایی از لخته شدن خون یا از دست دادن بارداری داشته‌اید که با شرایط سلامتی شناخته شده توضیح داده نمی‌شوند، پزشک می‌تواند آزمایش‌های خون را برای بررسی لخته شدن غیرطبیعی و وجود آنتی‌بادی‌های فسفولیپید تعیین کند.

برای تأیید تشخیص سندرم آنتی فسفولیپید، آنتی بادی ها باید حداقل دو بار در خون ظاهر شوند، در آزمایش هایی که با فاصله 12 هفته یا بیشتر انجام شده است.

می توانید آنتی بادی های آنتی فسفولیپید داشته باشید و هرگز علائم یا نشانه ای نداشته باشید. تشخیص سندرم آنتی فسفولیپید تنها زمانی انجام می شود که این آنتی بادی ها باعث مشکلات سلامتی شوند.

رفتار

اگر لخته خون دارید، درمان اولیه استاندارد شامل ترکیبی از داروهای رقیق کننده خون است. رایج ترین آنها هپارین و وارفارین (Coumadin, Jantoven) هستند. هپارین سریع الاثر است و از طریق تزریق وارد بدن می شود. وارفارین به شکل قرص است و چند روز طول می کشد تا اثر کند. آسپرین همچنین رقیق کننده خون است.

هنگامی که از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، خطر خونریزی افزایش می یابد. پزشک دوز را با آزمایش خون کنترل می کند تا مطمئن شود خون به اندازه کافی قادر به لخته شدن است تا خونریزی بریدگی یا خونریزی زیر پوست ناشی از کبودی را متوقف کند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

بسته به برنامه درمانی برای سندرم آنتی فسفولیپید، اقدامات دیگری وجود دارد که می توانید برای محافظت از سلامت خود انجام دهید. اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، مراقب باشید تا به خود آسیب نزنید و از خونریزی جلوگیری کنید.

از ورزش های تماسی یا سایر فعالیت هایی که می تواند باعث کبودی یا آسیب یا زمین خوردن شود، خودداری کنید.

از مسواک نرم و نخ دندان موم دار استفاده کنید.

با تیغ برقی اصلاح کنید.

هنگام استفاده از چاقو، قیچی و سایر ابزارهای تیز بیشتر مراقب باشید.

مواد غذایی و مکمل های غذایی

برخی غذاها و داروها ممکن است بر عملکرد رقیق کننده های خون تأثیر بگذارند. از پزشک خود در مورد موارد زیر راهنمایی بخواهید:

انتخاب های غذایی ایمن. ویتامین K می‌تواند اثربخشی وارفارین را کاهش دهد، اما نه سایر رقیق‌کننده‌های خون. ممکن است لازم باشد از خوردن مقادیر زیاد غذاهای غنی از ویتامین K مانند آووکادو، بروکلی، کلم بروکسل، کلم، سبزیجات برگ دار و لوبیا گاربانزو اجتناب کنید. آب زغال اخته می تواند اثر رقیق کنندگی خون وارفارین را افزایش دهد. از پزشک خود بپرسید که آیا نیاز به محدود کردن یا اجتناب از مصرف این نوشیدنی دارید یا خیر.

داروهای ایمن و مکمل های غذایی. برخی داروها، ویتامین ها و محصولات گیاهی می توانند به طور خطرناکی با وارفارین تداخل داشته باشند. اینها شامل برخی مسکن‌های بدون نسخه، داروهای سرماخوردگی، داروهای معده یا مولتی ویتامین‌ها و همچنین محصولات سیر، جینکو و چای سبز است.

آماده شدن برای قرار ملاقات

در بیشتر موارد، عوارض سندرم آنتی فسفولیپید - مانند DVT، سکته مغزی یا از دست دادن بارداری - شما را وادار می کند که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. بسته به عارضه خود، احتمالاً به متخصص بیماری های عروقی، زنان و زایمان یا هماتولوژی مراجعه خواهید کرد.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم و زمان شروع آنها.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هر رویداد مهم اخیر یا تغییر در زندگی خود را یادداشت کنید.

اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر شرایط یا عفونت‌هایی که دارید و سابقه پزشکی خانوادگی، به‌ویژه بستگان نزدیکی که سندرم آنتی فسفولیپید داشته‌اند.

تمام داروها، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعاتی را که به دست می آورید به خاطر بسپارید.

برای سندرم آنتی فسفولیپید، برخی از سوالاتی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

چه درمانی را توصیه می کنید؟

چگونه تشخیص می دهید که آیا درمان من موثر است؟

آیا این وضعیت خطر ابتلا به سایر مشکلات پزشکی را افزایش می دهد؟

آیا این وضعیت خطر ابتلا به مشکلات سلامتی در دوران بارداری را افزایش می دهد؟ آیا درمان هایی برای کاهش این خطر وجود دارد؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، از جمله:

آیا سابقه سکته یا لخته شدن خون دارید؟

آیا سابقه عوارض بارداری مانند فشار خون بالا، سقط جنین یا مرده زایی دارید؟

آیا لوپوس یا اختلال خود ایمنی دیگری دارید؟

آیا تا به حال برای عفونت های مقاربتی یا بیماری های مزمن ویروسی مانند هپاتیت آزمایش شده اید؟

آیا سردردهای مکرر دارید؟

آیا متوجه بثورات قرمز و توری روی مچ دست یا زانوهای خود شده اید؟

آیا سیگار می کشید؟