در طول معاینه فیزیکی، پزشک در امتداد استخوان سینه مناطق حساس یا تورم را احساس می کند. پزشک همچنین ممکن است قفسه سینه یا بازوها را به روش‌های خاصی حرکت دهد تا علائم را تحریک کند.

 

درد ناشی از کوستوکندریت می تواند بسیار شبیه درد ناشی از بیماری قلبی، بیماری ریوی، مشکلات گوارشی و آرتروز باشد. در حالی که هیچ تست آزمایشگاهی یا تصویربرداری برای تأیید تشخیص کوستوکندریت وجود ندارد، پزشک ممکن است آزمایش‌های خاصی مانند الکتروکاردیوگراف، اشعه ایکس، CT یا MRI را برای رد سایر شرایط تجویز کند.

 

 

رفتار

کوستوکندریت معمولاً خود به خود از بین می رود، اگرچه ممکن است چندین هفته یا بیشتر طول بکشد. درمان بر کاهش درد متمرکز است.

 

 

داروها

پزشک ممکن است توصیه کند:

داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی. اگرچه داروهای خاصی مانند ایبوپروفن (Motrin IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) بدون نسخه در دسترس هستند، پزشک ممکن است انواع قوی تری از این داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی را تجویز کند. عوارض جانبی ممکن است شامل آسیب به پوشش معده و کلیه ها باشد.

داروهای مخدر. اگر درد شدید باشد، پزشک ممکن است داروهای حاوی کدئین مانند هیدروکودون/استامینوفن (Vicodin، Norco) یا اکسی کدون/استامینوفن (Tylox، Roxicet، Percocet) را تجویز کند. مواد مخدر می تواند باعث ایجاد عادت شود.

داروهای ضد افسردگی. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند آمی تریپتیلین، اغلب برای کنترل درد مزمن استفاده می شود - به خصوص اگر شما را در شب بیدار نگه دارد.

داروهای ضد تشنج. داروی صرع گاباپنتین (Neurontin) نیز در کنترل درد مزمن موفق بوده است.

 

 

درمان

درمان های فیزیوتراپی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تمرینات کششی. تمرینات کششی ملایم برای عضلات قفسه سینه ممکن است مفید باشد.

تحریک اعصاب. در روشی به نام تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)، یک دستگاه جریان الکتریکی ضعیفی را از طریق چسب‌های روی پوست نزدیک ناحیه درد ارسال می‌کند. جریان ممکن است سیگنال‌های درد را قطع کرده یا پنهان کند و از رسیدن آنها به مغز جلوگیری کند.

 

 

جراحی و روش های دیگر

اگر اقدامات محافظه کارانه مؤثر واقع نشد، پزشک ممکن است تزریق داروهای بی حس کننده و کورتیکواستروئید را مستقیماً به مفصل دردناک توصیه کند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

این می تواند ناامید کننده باشد که بدانید پزشک نمی تواند برای درمان کوستوکندریت کاری انجام دهد. اما اقدامات خودمراقبتی ممکن است به شما احساس راحتی بیشتری بدهد. آنها عبارتند از:

مسکن های ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه. از پزشک خود در مورد استفاده از ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve) سوال کنید.

گرما یا یخ. سعی کنید چند بار در روز کمپرس گرم یا یک پد حرارتی را روی ناحیه دردناک قرار دهید. حرارت را روی درجه کم نگه دارید. یخ نیز ممکن است مفید باشد.

استراحت. از فعالیت‌هایی که درد را بدتر می‌کنند، اجتناب کنید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

ممکن است به پزشک متخصص در اختلالات مفاصل (روماتولوژیست) ارجاع داده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

علائم خود را بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.

اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایط و هرگونه سابقه آسیب به مفصل دردناک را یادداشت کنید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات عمده یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های خود تهیه کنید.

از یکی از اقوام یا دوستان خود بخواهید که شما را همراهی کند تا کمک کند آنچه دکتر می گوید را به خاطر بسپارید.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

 

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟

چه مراحل خودمراقبتی احتمالاً به بهبود علائم من کمک می کند؟

آیا لازم است هر فعالیتی را محدود کنم؟

چه علائم و نشانه های جدیدی را باید در خانه رعایت کنم؟

انتظار دارید علائم من چقدر زود برطرف شود؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگر تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آنها آماده باشید. ممکن است سوال زیر را بپرسد:

اولین بار چه زمانی این علائم را تجربه کردید؟ آیا در طول زمان بدتر شده اند؟

درد کجاست؟

آیا ورزش یا فعالیت بدنی علائم را بدتر می کند؟

آیا به نظر می رسد چیز دیگری درد را بدتر یا بهتر کند؟

آیا در تنفس مشکل دارید؟

آیا اخیراً دچار عفونت های تنفسی شده اید؟

آیا اخیراً آسیبی به قفسه سینه خود داشته اید؟

آیا بیماری دیگری برای شما تشخیص داده شده است؟

آیا اخیراً مقدار قابل توجهی استرس یا تغییر را تجربه کرده اید؟

آیا از سابقه مشکلات قلبی در خانواده خود اطلاع دارید؟