در طول قرار ملاقات، پزشک در مورد سابقه پزشکی و علائم می پرسد. همچنین ممکن است برای ارزیابی بیشتر علت بیماری خود به معاینه فیزیکی یا آزمایشاتی نیاز داشته باشید.

 

 

تست های آزمایشگاهی

پزشک ممکن است آزمایش‌های خون، ادرار یا سایر تست‌های آزمایشگاهی را توصیه کند تا ببیند آیا تعریق ناشی از یک بیماری پزشکی دیگر است، مانند پرکاری تیروئید یا قند خون پایین (هیپوگلیسمی).

تست های تعریق

تعدادی آزمایش برای مشخص کردن نواحی تعریق و تخمین شدت بیماری در دسترس است، از جمله آزمایش ید-نشاسته، رسانایی پوست و آزمایش تعریق تنظیم کننده حرارت.

 

 

رفتار

اگر یک بیماری زمینه‌ای به این مشکل کمک کند، ابتدا آن وضعیت درمان می‌شود. اگر علت مشخصی پیدا نشود، درمان بر کنترل تعریق بیش از حد متمرکز است. گاهی اوقات ممکن است لازم باشد ترکیبی از درمان ها را امتحان کنید و حتی اگر تعریق پس از درمان بهبود یابد، ممکن است عود کند.

داروها

داروهای مورد استفاده برای درمان هیپرهیدروزیس عبارتند از:

ضد تعریق تجویزی. پزشک ممکن است یک ضد تعریق با کلرید آلومینیوم (Drysol، Xerac Ac) تجویز کند. این محصول می تواند باعث تحریک پوست و چشم شود. معمولاً قبل از رفتن به رختخواب روی پوست آسیب دیده اعمال می شود. سپس هنگام بلند شدن، محصول را بشویید و مراقب باشید که در چشمانتان نرود. اگر پوستتان تحریک می شود، کرم هیدروکورتیزون ممکن است کمک کند.

کرم های تجویزی. یک کرم تجویزی حاوی گلیکوپیرولات ممکن است به هیپرهیدروزیس که روی صورت و سر تأثیر می گذارد کمک کند.

داروهای مسدود کننده اعصاب. برخی از داروهای خوراکی، مواد شیمیایی را که به اعصاب خاصی اجازه برقراری ارتباط با یکدیگر را می دهند، مسدود می کنند. این می تواند تعریق را در برخی افراد کاهش دهد. عوارض جانبی احتمالی شامل خشکی دهان، تاری دید و مشکلات مثانه است.

داروهای ضد افسردگی. برخی از داروهای مورد استفاده برای افسردگی نیز می توانند تعریق را کاهش دهند. علاوه بر این، آنها ممکن است به کاهش اضطرابی که هیپرهیدروزیس را بدتر می کند کمک کنند.

تزریق سم بوتولینوم. درمان با سم بوتولینوم (بوتاکس، میوبلوک، و غیره) به طور موقت اعصابی را که باعث تعریق می شوند مسدود می کند. ابتدا پوست یخ یا بی حس می شود. هر ناحیه آسیب دیده بدن به چندین تزریق نیاز دارد. اثرات شش تا 12 ماه طول می کشد و سپس درمان باید تکرار شود. این درمان می‌تواند دردناک باشد و برخی از افراد ضعف عضلانی موقت در ناحیه تحت درمان را تجربه می کنند.

جراحی و روش های دیگر

سایر درمان های هیپرهیدروزیس عبارتند از:

مایکروویو تراپی. با استفاده از این روش درمانی، از دستگاهی که انرژی مایکروویو را تامین می کند، برای از بین بردن غدد عرق استفاده می شود. درمان شامل دو جلسه 20 تا 30 دقیقه ای به فاصله سه ماه است. عوارض جانبی احتمالی تغییر در احساس پوست و کمی ناراحتی است. این درمان ممکن است گران باشد و به طور گسترده در دسترس نباشد.

رفع غدد عرق. اگر تعریق بیش از حد فقط در زیر بغل اتفاق می افتد، برداشتن غدد عرق ممکن است کمک کند. اگر به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهید، یک روش کم تهاجمی به نام کورتاژ ساکشن نیز ممکن است یک گزینه باشد.

جراحی اعصاب (سمپاتکتومی). در طی این روش، جراح اعصاب نخاعی را که تعریق دستان را کنترل می‌کنند، بریده، می‌سوزانند یا می‌گیرند. در برخی موارد، این روش باعث تعریق بیش از حد در نواحی دیگر بدن می شود (تعریق جبرانی). جراحی معمولاً برای تعریق سر و گردن انتخاب مناسبی نیست. تغییر در این روش سیگنال های عصبی را بدون برداشتن عصب سمپاتیک قطع می کند.

• 
  
• شیوه زندگی و درمان های خانگی
  

توصیه های زیر ممکن است در مقابله با تعریق و بوی بدن کمک کند:

از ضد تعریق استفاده کنید. ضد تعریق های بدون نسخه حاوی ترکیبات آلومینیومی هستند که به طور موقت منافذ عرق را مسدود می کنند. این کار میزان عرقی که به پوست می رسد را کاهش می دهد. این نوع محصول ممکن است به هیپرهیدروزیس جزئی کمک کند.

محصولات بدون نسخه را اعمال کنید. محصولات بدون نسخه حاوی تانیک اسید (زیلاکتین) را در ناحیه آسیب دیده بمالید.

روزانه حمام کنید. حمام کردن منظم به کنترل تعداد باکتری های روی پوست کمک می کند. خود را کاملاً خشک کنید، به خصوص بین انگشتان پا و زیر بغل.

کفش و جوراب از مواد طبیعی را انتخاب کنید. کفش‌هایی که از مواد طبیعی مانند چرم ساخته شده‌اند، می‌توانند با اجازه دادن به پاها برای تنفس، از عرق کردن پاها جلوگیری کنند. وقتی فعال هستید، جوراب های ورزشی ضد رطوبت انتخاب خوبی هستند.

جوراب خود را اغلب عوض کنید. یک یا دو بار در روز جوراب خود را عوض کنید و هر بار پاهای خود را کاملاً خشک کنید. ممکن است بخواهید جوراب شلواری با کفی نخی را امتحان کنید. از پودرهای بدون نسخه پا برای کمک به جذب عرق استفاده کنید.

پاهای خود را هوا دهید. تا زمانی که می توانید با پای برهنه بروید، یا حداقل هر از چند گاهی از کفش خود بیرون بیاورید.

لباس متناسب با فعالیت خود انتخاب کنید. به طور کلی از پارچه های طبیعی مانند پنبه، پشم و ابریشم استفاده کنید که به پوست اجازه تنفس می دهد. هنگامی که ورزش می کنید، ممکن است پارچه هایی را ترجیح دهید که برای از بین بردن رطوبت از پوست طراحی شده اند.

تکنیک های تمدد اعصاب را امتحان کنید. تکنیک های آرامش بخشی مانند یوگا، مدیتیشن و بیوفیدبک را در نظر بگیرید. اینها می توانند کمک کنند تا کنترل استرسی که باعث تعریق می شود را یاد بگیرید.

 

 

مقابله و حمایت

هیپرهیدروزیس می تواند علت ناراحتی و خجالت باشد. ممکن است به دلیل خیس بودن دست ها یا پاها یا لکه های مرطوب روی لباس در کار یا لذت بردن از فعالیت های تفریحی مشکل داشته باشید. ممکن است در مورد علائم خود احساس اضطراب کنید و گوشه گیر شوید. ممکن است از واکنش های دیگران ناامید یا ناراحت شوید.

 

علاوه بر صحبت با پزشک خود، ممکن است بخواهید با یک مشاور یا یک مددکار اجتماعی پزشکی صحبت کنید. یا ممکن است صحبت با سایر افرادی که هیپرهیدروزیس دارند مفید باشد.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

می توانید با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. او ممکن است شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد. اگر وضعیت به درمان های اولیه پاسخ نمی دهد، مراقبت های شما ممکن است شامل یک متخصص مغز و اعصاب یا جراح نیز باشد.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید پاسخ سوالات زیر را فهرست کنید:

آیا کسی در خانواده نزدیک شما تا به حال علائم مشابهی داشته است؟

آیا زمانی که خواب هستید تعریق شما قطع می شود؟

چه داروها و مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال می پرسد، مانند:

اولین بار چه زمانی عرق شدید را تجربه کردید؟

در کجای بدن رخ می دهد؟

آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟