اگر علائم یا نشانه‌های ناراحتی قلبی را نداشته باشید، ممکن است پزشک تنها پس از شنیدن صداهای غیرطبیعی قلب در طول یک معاینه فیزیکی معمول به وجود مشکل مشکوک شود.

صداهای غیرطبیعی قلب، مانند سوفل قلب، معمولاً جای نگرانی نیست. با این حال، پزشک یا پزشک کودک احتمالاً شما را به یک دکتر متخصص قلب ارجاع می دهد تا علت را تعیین کند.

پزشک ممکن است چندین آزمایش را توصیه کند، از جمله:

اکوکاردیوگرافی. این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصاویر دقیق از قلب استفاده می کند. این ساختار دریچه سه لتی و جریان خون در قلب را نشان می دهد.

گاهی اوقات اکوکاردیوگرافی از طریق مری انجام می شود. این آزمایش از یک لوله با یک دستگاه صوتی کوچک (مبدل) استفاده می کند که در قسمتی از دستگاه گوارش که از گلو به معده می رود (مری) وارد می‌شود. از آنجایی که مری نزدیک قلب قرار دارد، این آزمایش می تواند تصویر دقیقی از قلب ارائه دهد.

الکتروکاردیوگرام (ECG). حسگرها (الکترودها) متصل به قفسه سینه و اندام ها زمان و مدت ضربان قلب را اندازه گیری می کنند. ECG می تواند به نشان دادن مشکلات ریتم و ساختار قلب کمک کند. برخی از دستگاه های شخصی، مانند ساعت های هوشمند، مانیتورینگ ECG از راه دور را ارائه می دهند. از پزشک خود بپرسید که آیا این گزینه برای شما مناسب است یا خیر.

مانیتور هولتر. مانیتور هولتر یک دستگاه ECG قابل حمل است که در زمانی که دور از مطب پزشک هستید آن را می پوشید. فعالیت الکتریکی قلب را در حین انجام فعالیت های عادی خود برای یک یا دو روز ثبت می کند.

اشعه ایکس قفسه سینه. رادیوگرافی قفسه سینه تصویری از قلب، ریه ها و رگ های خونی است. اگر قلب بزرگ شده است، می تواند به پزشک بگوید.

MRI قلب. MRI قلب از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از قلب استفاده می کند. این آزمایش به پزشک دید دقیقی از دریچه سه لتی می دهد. این به پزشک اجازه می‌دهد تا اندازه حفره‌های قلب و میزان عملکرد آنها را ببیند.

پالس اکسیمتری. در این آزمایش، یک حسگر متصل به انگشت یا پا، میزان اکسیژن خون را اندازه گیری می کند.

تست استرس ورزش. در طول این آزمایش، فشار خون، ضربان قلب، ریتم قلب و تنفس هنگام راه رفتن روی تردمیل یا دوچرخه ثابت کنترل می شود. تست استرس ورزش می تواند نشان دهد که قلب چگونه به ورزش واکنش نشان می دهد. این می تواند به پزشک کمک کند تا تصمیم بگیرد که چه سطحی از فعالیت بدنی برای شما بی خطر است.

مطالعه الکتروفیزیولوژی (EP). برای انجام این آزمایش، پزشک از لوله‌های (کاتتر) نازک و انعطاف‌پذیری استفاده می کند که با الکترودها از طریق رگ‌های خونی به نواحی درون قلب می‌پیوندد تا تکانه‌های الکتریکی قلب را ترسیم کند.

علاوه بر این، پزشک می‌تواند از الکترودها برای تحریک قلب برای ضربان با سرعت‌هایی استفاده کند که ممکن است باعث ایجاد آریتمی یا توقف آن شود. این می تواند کمک کند تا تشخیص دهد آیا داروها می‌توانند به درمان آریتمی کمک کنند یا خیر.

کاتتریزاسیون قلبی. یک لوله بلند و نازک (کاتتر) در یک رگ خونی در کشاله ران، بازو یا گردن وارد می شود و با استفاده از تصویربرداری اشعه ایکس به قلب هدایت می شود. یک رنگ مخصوص که از طریق کاتتر تزریق می شود، دید واضح تری از جریان خون در قلب، رگ های خونی و دریچه ها به پزشک می دهد. در طول آزمایش، پزشک می تواند فشار و سطح اکسیژن را در قلب اندازه گیری کند و مشکلات درون قلب و ریه ها را جستجو کند.

رفتار

درمان ناهنجاری ابشتین به شدت نقص و علائم و نشانه ها بستگی دارد. هدف از درمان کاهش علائم و جلوگیری از عوارض بعدی مانند نارسایی قلبی و آریتمی است.

نظارت منظم

اگر هیچ علامت یا نشانه ای ندارید یا ریتم غیر طبیعی قلب ندارید، پزشک ممکن است توصیه کند با معاینات منظم وضعیت قلب خود را تحت نظر بگیرید.

قرارهای بعدی معمولاً شامل معاینه فیزیکی و آزمایشاتی مانند نوار قلب، اکوکاردیوگرام، تست هولتر مانیتور و تست استرس ورزش است.

داروها

اگر اختلالات ریتم قلب دارید، داروها ممکن است به کنترل ضربان قلب و حفظ ریتم طبیعی قلب کمک کنند.

پزشک همچنین ممکن است داروهایی را برای کاهش علائم و نشانه های نارسایی قلبی تجویز کند، مانند داروهایی برای جلوگیری از احتباس آب (ادرار آور).

اگر مشکلات خاصی در ریتم قلب دارید یا سوراخی (نقص سپتوم دهلیزی) بین حفره های فوقانی قلب دارید، پزشک ممکن است داروهایی برای جلوگیری از لخته شدن خون تجویز کند.

به برخی از نوزادان ماده استنشاقی به نام اکسید نیتریک داده می شود تا به بهبود جریان خون در ریه ها کمک کند.

جراحی یا سایر روش ها

اگر علائم بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. در صورتی که قلب بزرگ شده و عملکرد آن در حال کاهش است، ممکن است جراحی نیز توصیه شود. اگر نیاز به جراحی دارید، مهم است که جراحی را انتخاب کنید که با این نقص آشنا باشد و آموزش و تجربه انجام روش‌های اصلاح آن را داشته باشد.

برای درمان ناهنجاری ابشتین و نقایص مرتبط با آن می توان از چندین نوع روش استفاده کرد.

ترمیم دریچه سه لتی. جراحان اندازه دهانه دریچه را کاهش می دهند و اجازه می دهند لت های دریچه به هم برسند تا به درستی کار کنند. ممکن است یک نوار در اطراف دریچه قرار داده شود تا آن را در جای خود نگه دارد. این روش معمولاً زمانی انجام می شود که بافت دریچه کافی برای ترمیم وجود داشته باشد.

شکل جدیدتر ترمیم دریچه سه لتی بازسازی مخروطی نام دارد. جراحان برگچه های دریچه سه لتی را از عضله قلب جدا می کنند. برگه ها سپس چرخانده شده و دوباره به هم متصل می شوند و یک "مخروط برگچه" ایجاد می شود.

گاهی اوقات، ممکن است دریچه ​​نیاز به ترمیم یا تعویض مجدد در آینده داشته باشد.

تعویض دریچه سه لتی. اگر دریچه قابل ترمیم نباشد، جراح ممکن است آن را برداشته و با یک بافت بیولوژیکی (بیوپروتز) یا دریچه مکانیکی جایگزین کند. دریچه های مکانیکی اغلب برای تعویض دریچه سه لتی استفاده نمی شوند.

اگر دریچه مکانیکی دارید، برای جلوگیری از لخته شدن خون به رقیق کننده خون نیاز دارید. اگر هر نوع دریچه مصنوعی دارید، باید قبل از انجام عمل های دندانپزشکی برای جلوگیری از التهاب پوشش داخلی قلب (اندوکاردیت) دارو مصرف کنید.

بسته شدن نقص سپتوم دهلیزی. اگر سوراخی بین حفره های فوقانی قلب (نقص سپتوم دهلیزی) وجود داشته باشد، جراح می تواند دریچه معیوب را ترمیم یا تعویض کند. جراح همچنین می تواند سایر نقایص قلبی را که در طول این جراحی دارید ترمیم کند.

روش ماز. اگر ریتم قلب سریع دارید، جراح ممکن است عمل ماز را در طی جراحی ترمیم یا تعویض دریچه انجام دهد. در این روش، جراح برش‌های کوچکی در حفره‌های فوقانی قلب ایجاد می‌کند تا یک الگو یا پیچ و خم از بافت اسکار ایجاد کند.

از آنجایی که بافت اسکار جریان الکتریسیته را هدایت نمی‌کند، سیگنال‌های سرگردان قلب را که باعث برخی از انواع آریتمی‌ها می‌شود، قطع می‌کند. همچنین می توان از انرژی سرمای شدید (کرایوتراپی) یا گرما (فرکانس رادیویی) برای ایجاد اسکار استفاده کرد.

فرسایش کاتتر با فرکانس رادیویی. اگر ریتم قلب سریع یا غیر طبیعی دارید، پزشک ممکن است این روش را انجام دهد. پزشک یک یا چند کاتتر را از طریق رگ های خونی به قلب می زند.

حسگرهای نوک کاتترها از گرما (انرژی فرکانس رادیویی) برای آسیب رساندن (از بین بردن) ناحیه کوچکی از بافت قلب استفاده می کنند. این سیگنال‌های غیرطبیعی را که باعث آریتمی می‌شوند، مسدود می‌کند. برخی از افراد ممکن است به تکرار روش‌ها نیاز داشته باشند.

پیوند قلب. اگر ناهنجاری شدید ابشتین و عملکرد ضعیف قلب دارید، ممکن است پیوند قلب ضروری باشد.

مقابله و حمایت

اگر به ناهنجاری خفیف ابشتین مبتلا هستید، در اینجا کارهایی که می توانید برای مدیریت علائم و بهبود خود انجام دهید آورده شده است.

مراقبت های پزشکی را پیگیری کنید. برای معاینات منظم به یک متخصص قلب با تجربه در درمان بیماری های مادرزادی قلب مراجعه کنید. علائم یا علائم جدید یا بدتر شدن را به پزشک گزارش دهید. درمان به موقع می تواند از بدتر شدن وضعیت جلوگیری کند.

داروها را طبق دستور مصرف کنید. مصرف دوز مناسب در زمان مناسب می تواند به کاهش علائمی مانند تند شدن ضربان قلب، خستگی و تنگی نفس کمک کند.

فعال بمانید. تا جایی که پزشک اجازه می دهد از نظر بدنی فعال باشید. ورزش می تواند به تقویت قلب و بهبود جریان خون کمک کند. از پزشک بخواهید یادداشتی را که می توانید به معلمان یا مراقبان فرزندتان بدهید و محدودیت های فعالیت را شرح دهد.

یک شبکه پشتیبانی ایجاد کنید. اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به نقایص مادرزادی قلبی زندگی عادی و سالمی دارند، اما اگر به مراقبت های تخصصی نیاز داشته باشید، زندگی با نقص قلبی می تواند چالش برانگیز باشد. یک وضعیت سلامتی جدی می تواند فشار فیزیکی، عاطفی و مالی ایجاد کند. داشتن خانواده و دوستانی که بتوانید به آنها تکیه کنید بسیار مهم است. برخی افراد دریافتند که گروه‌های حمایتی منبع مفیدی از اطلاعات، راحتی و دوستی هستند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

پزشک مراقبت های اولیه ممکن است شما را به یک پزشک متخصص قلب ارجاع دهد. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات با پزشک را می‌گذارید، حتماً از قبل بپرسید که آیا لازم است کاری انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود یا فرزندتان را محدود کنید.

اطلاعات زیر را یادداشت کرده و در قرار ملاقات با خود ببرید:

علائم، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل قرار ملاقات نامرتبط به نظر برسد.

زمانی که علائم شروع شد.

تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که در حال حاضر مصرف می شوند، از جمله دوزها

سوالاتی که باید از دکتر بپرسید.

اگر به پزشک جدید مراجعه می کنید، درخواست کنید که یک نسخه از سوابق پزشکی به مطب جدید ارسال شود.

برای ناهنجاری ابشتین، سوالات خاصی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت این علائم چیست؟

من یا فرزندم به چه نوع آزمایشاتی نیاز داریم؟

چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟

درمان چه عوارضی می تواند ایجاد کند؟

چگونه می توانم این وضعیت را با سایر شرایطی که دارم یا فرزندم دارد مدیریت کنم؟

آیا من یا فرزندم نیاز به محدود کردن فعالیت دارد؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً از شما سؤالاتی می پرسد، مانند:

هر چند وقت یکبار علائم دارید؟

آیا به نظر می رسد چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

چه چیزی علائم را بدتر می کند؟

چه داروهایی مصرف می کنید؟