برای تشخیص سندرم روده کوتاه، پزشک ممکن است آزمایش خون یا مدفوع را برای اندازه گیری سطوح مواد مغذی توصیه کند. سایر آزمایش‌ها ممکن است شامل روش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس با ماده حاجب (اشعه ایکس باریم)، ​​اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و CT یا MR آنتروگرافی باشد که می‌تواند انسداد یا تغییرات روده ها را نشان دهد.

 

رفتار

گزینه های درمانی برای سندرم روده کوتاه بستگی به قسمت هایی از روده کوچک دارد، اینکه آیا روده بزرگ دست نخورده است و ترجیحات شما.

 

درمان سندرم روده کوتاه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

تغذیه درمانی. افراد مبتلا به سندرم روده کوچک باید رژیم غذایی خاصی را دنبال کنند و مکمل های غذایی مصرف کنند. برخی از افراد ممکن است برای جلوگیری از سوءتغذیه نیاز به تغذیه از طریق ورید (تغذیه تزریقی) یا لوله تغذیه (تغذیه داخلی) داشته باشند.

 

داروها. علاوه بر حمایت تغذیه ای، پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به مدیریت سندرم روده کوتاه توصیه کند، مانند داروهایی برای کمک به کنترل اسید معده، کاهش اسهال یا بهبود جذب روده پس از جراحی.

 

عمل جراحی. پزشکان ممکن است جراحی را برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم روده کوتاه توصیه کنند. انواع جراحی شامل روش هایی برای کند کردن عبور مواد مغذی از روده یا روشی برای افزایش طول روده (بازسازی اتولوگ دستگاه گوارش) و همچنین پیوند روده کوچک (SBT) است.