سرخک یک عفونت دوران کودکی است که توسط یک ویروس ایجاد می شود. سرخک که زمانی بسیار رایج بود، اکنون تقریباً همیشه با واکسن قابل پیشگیری است.

 

سرخک که سرخجه نیز نامیده می شود، می تواند برای کودکان کوچک خطرناک و حتی کشنده باشد. در حالی که نرخ مرگ و میر در سراسر جهان کاهش یافته است، زیرا کودکان بیشتری واکسن سرخک را دریافت می کنند، این بیماری همچنان سالانه بیش از 100000 نفر را می کشد که بیشتر آنها زیر 5 سال هستند.

 

علائم

علائم و نشانه های سرخک حدود 10 تا 14 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شوند. علائم و نشانه های سرخک معمولاً عبارتند از:

• تب
• سرفه خشک
• آبریزش بینی
• گلو درد
• چشم ملتهب
• لکه‌های سفید ریز با مرکز سفید مایل به آبی روی پس‌زمینه قرمز که در داخل روی پوشش داخلی گونه‌ ها پیدا می‌شود - که به آن لکه‌های کوپلیک نیز می‌گویند.

• بثورات پوستی متشکل از لکه های بزرگ و مسطح که اغلب به یکدیگر سرازیر می شوند.

• عفونت در مراحل متوالی در طی یک دوره دو تا سه هفته ای رخ می دهد.

   

  عفونت و رشد آن. در 10 تا 14 روز اول پس از آلوده شدن، ویروس سرخک رشد می کند. در این مدت هیچ علامت یا نشانه ای از سرخک ندارید.

   

  علائم و نشانه های غیر اختصاصی. سرخک معمولاً با تب خفیف تا متوسط ​​شروع می‌شود که اغلب با سرفه‌های مداوم، آبریزش بینی، چشم‌های ملتهب (کنژنکتیویت) و گلودرد همراه است. این بیماری نسبتاً خفیف ممکن است دو یا سه روز طول بکشد.

   

  بیماری حاد و راش. بثورات شامل لکه های قرمز کوچک است که برخی از آنها کمی برجسته هستند. لکه ها و برجستگی ها در دسته های تنگ به پوست ظاهر قرمز لکه دار می بخشد.

  در طی چند روز آینده، بثورات روی بازوها و تنه، سپس روی ران‌ها، ساق پا و پا پخش می‌شوند. در همان زمان، تب به شدت افزایش می یابد، اغلب به 104 تا 105.8 فارنهایت (40 تا 41 درجه سانتیگراد). بثورات سرخک به تدریج فروکش می کند، ابتدا از صورت و در آخر از ران ها و پاها محو می شود.

   

  فرد مبتلا به سرخک می تواند ویروس را به مدت حدود هشت روز به دیگران منتقل کند، از چهار روز قبل از ظاهر شدن بثورات شروع می شود و زمانی که بثورات به مدت چهار روز وجود داشته باشد پایان می یابد.

   

   

  چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

   

  اگر فکر می کنید ممکن است در معرض سرخک قرار بگیرید یا اگر  راش هایی شبیه سرخک دارید، با پزشک خود تماس بگیرید.

   

  سوابق واکسیناسیون خانواده خود را با پزشک خود مرور کنید، به خصوص قبل از شروع مدرسه

•  

علل

 

سرخک یک بیماری بسیار مسری است که توسط ویروسی ایجاد می شود که در بینی و گلوی کودک یا بزرگسال آلوده تکثیر می شود. سپس، هنگامی که فرد مبتلا به سرخک سرفه، عطسه یا صحبت می کند، قطرات آلوده به هوا می پاشند، جایی که افراد دیگر می توانند آنها را استنشاق کنند.

 

قطرات آلوده همچنین ممکن است روی سطحی فرود آیند، جایی که برای چندین ساعت فعال و مسری باقی می مانند. شما می توانید با قرار دادن انگشتان خود در دهان یا بینی یا مالش چشمان خود پس از لمس سطح آلوده به ویروس مبتلا شوید.

 

حدود 90 درصد از افراد مستعدی که در معرض فردی مبتلا به ویروس قرار می گیرند، آلوده خواهند شد.

 

 

عوامل خطر

 

عوامل خطر برای سرخک عبارتند از:

 

بدون واکسن بودن. اگر واکسن سرخک را دریافت نکرده اید، احتمال ابتلا به این بیماری در شما بسیار بیشتر است.

 

مسافرت بین المللی. اگر به کشورهایس سفر می کنید که سرخک شایع تر است، در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستید.

 

داشتن کمبود ویتامین A . اگر ویتامین A کافی در رژیم غذایی خود نداشته باشید، به احتمال زیاد علائم و عوارض شدیدتری خواهید داشت.

 

 

عوارض

 

عوارض سرخک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

عفونت گوش. یکی از شایع ترین عوارض سرخک عفونت باکتریایی گوش است.

 

برونشیت، لارنژیت یا کروپ. سرخک ممکن است منجر به التهاب جعبه صدا (حنجره) یا التهاب دیواره های داخلی شود که مجاری اصلی هوای ریه ها (لوله های برونش) را پوشانده است.

 

ذات الریه. پنومونی یکی از عوارض شایع سرخک است. افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف ممکن است به انواع خطرناکی از ذات الریه مبتلا شوند که گاهی کشنده است.

 

آنسفالیت. از هر 1000 نفر مبتلا به سرخک 1 نفر دچار عارضه ای به نام آنسفالیت می شود. آنسفالیت ممکن است بلافاصله پس از سرخک رخ دهد، یا ممکن است تا ماه‌ها بعد رخ ندهد.

 

مشکلات بارداری. اگر باردار هستید، باید مراقبت های ویژه ای برای جلوگیری از سرخک داشته باشید زیرا این بیماری می تواند باعث زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و مرگ مادر شود.

 

 

جلوگیری

 

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها توصیه می کند که کودکان و بزرگسالان واکسن سرخک را برای پیشگیری از سرخک دریافت کنند.

 

 

واکسن سرخک در کودکان

 

برای پیشگیری از سرخک در کودکان، پزشکان معمولاً اولین دوز واکسن را بین 12 تا 15 ماهگی به نوزادان می‌دهند و دوز دوم معمولاً بین سنین 4 تا 6 سال تجویز می‌شود. یادتان باشد:

 

اگر در سن 6 تا 11 ماهگی فرزندتان به خارج از کشور سفر می کنید، با پزشک کودک خود در مورد تزریق زودتر واکسن سرخک صحبت کنید.

 

اگر کودک یا نوجوان این دو دوز را در زمان های توصیه شده دریافت نکرد، ممکن است به دو نوبت واکسن به فاصله چهار هفته نیاز داشته باشد.

 

 

واکسن سرخک در بزرگسالان

 

 

اگر مطمئن نیستید که آیا به واکسن سرخک نیاز دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

 

 

جلوگیری از سرخک در طول شیوع یا عفونت شناخته شده

 

اگر فردی در خانواده مبتلا به سرخک است، این اقدامات احتیاطی را برای محافظت از خانواده و دوستان آسیب پذیر انجام دهید:

 

انزوا. از آنجایی که سرخک از حدود چهار روز قبل تا چهار روز پس از بروز بثورات بسیار مسری است، افراد مبتلا به سرخک نباید در این دوره به فعالیت هایی که در آن با افراد دیگر در تعامل هستند بازگردند.

 

همچنین ممکن است لازم باشد افراد غیر ایمن - برای مثال خواهر و برادر - از فرد آلوده دور نگه داشته شوند.

 

واکسن زدن. مطمئن شوید که هر کسی که در معرض خطر ابتلا به سرخک است و به طور کامل واکسینه نشده است، واکسن سرخک را در اسرع وقت دریافت می کند.

 

 

جلوگیری از عفونت های جدید

 

اگر قبلاً به سرخک مبتلا شده اید، بدن شما سیستم ایمنی خود را برای مبارزه با عفونت ایجاد کرده است و نمی توانید دوباره به سرخک مبتلا شوید. 

 

واکسن سرخک وجود دارد که برای موارد زیر مهم است:

 

ارتقاء و حفظ ایمنی گسترده. از زمان معرفی واکسن سرخک، سرخک عملاً در بسیاری از کشورها حذف شده است، حتی اگر همه واکسینه نشده باشند. این اثر مصونیت جامعه نامیده می شود.

 

جلوگیری از ظهور مجدد سرخک. نرخ ثابت واکسیناسیون مهم است زیرا بلافاصله پس از کاهش نرخ واکسیناسیون، سرخک شروع به عود می کند. در سال 1998، یک مطالعه بی اعتبار منتشر شد که به اشتباه اوتیسم را با واکسن سرخک-اوریون- سرخجه (MMR) مرتبط می کرد.