آبله یک بیماری مسری، بد شکل و اغلب کشنده است که برای هزاران سال انسان را تحت تاثیر قرار داده است. آبله طبیعی تا سال 1980 در سراسر جهان از بین رفت - نتیجه یک کمپین جهانی ایمن سازی بی‌سابقه.

نمونه هایی از ویروس آبله برای اهداف تحقیقاتی نگهداری شده است. و پیشرفت در زیست شناسی مصنوعی امکان ایجاد آبله از توالی های اسید آمینه منتشر شده را فراهم کرده است. این باعث نگرانی هایی شده است که آبله می تواند روزی به عنوان یک عامل جنگ بیولوژیکی مورد استفاده قرار گیرد.

هیچ درمانی برای آبله وجود ندارد. یک واکسن می تواند از ابتلا به آبله جلوگیری کند، اما خطر عوارض جانبی واکسن برای افرادی که در معرض خطر کم قرار گرفتن در معرض ویروس آبله هستند، برای توجیه واکسیناسیون روتین بسیار زیاد است.


علائم

ابله کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

اولین علائم آبله معمولاً 10 تا 14 روز پس از آلوده شدن ظاهر می شود. در طول دوره نهفتگی 7 تا 17 روزه، ظاهر و احساس سلامتی دارید و نمی توانید دیگران را آلوده کنید.

پس از دوره نهفتگی، شروع علائم و نشانه های آنفولانزا رخ می‌دهد. این شامل موارد زیر اشت:

تب 

ناراحتی کلی

سردرد

  • خستگی شدید

    کمر درد شدید

    استفراغ

چند روز بعد، لکه‌های صاف و قرمز ابتدا روی صورت، دست‌ها و ساعد و بعداً روی تنه ظاهر می‌شوند. در طی یک یا دو روز، بسیاری از این ضایعات به تاول های کوچک پر از مایع شفاف تبدیل می شوند که سپس به چرک تبدیل می شوند. دلمه ها هشت تا نه روز بعد شروع به شکل گیری می کنند و در نهایت می ریزند و زخم های عمیق و حفره ای بر جای می گذارند.

 

ضایعات همچنین در غشاهای مخاطی بینی و دهان شما ایجاد می شود و به سرعت به زخم هایی تبدیل می شوند که باز می شوند.

 

 

علل

آبله در اثر عفونت با ویروس واریولا ایجاد می شود. ویروس از راه های زیر قابل انتقال است:

مستقیماً از فردی به فرد دیگر. انتقال مستقیم ویروس مستلزم تماس چهره به چهره نسبتا طولانی مدت است. این ویروس می تواند از طریق هوا توسط قطراتی که هنگام سرفه، عطسه یا صحبت فرد آلوده از آن خارج می شود، منتقل شود.

به طور غیر مستقیم از یک فرد مبتلا. در موارد نادر، ویروس معلق در هوا می تواند به دورتر گسترش یابد، احتمالاً از طریق سیستم تهویه در یک ساختمان، افراد را در اتاق های دیگر یا در طبقات دیگر آلوده کند.

از طریق اقلام آلوده. آبله همچنین می‌تواند از طریق تماس با لباس‌ها و ملحفه‌های آلوده پخش شود، اگرچه خطر عفونت از این منابع کمتر رایج است.

به عنوان یک سلاح تروریستی، بالقوه. انتشار عمدی آبله یک تهدید از راه دور است. با این حال، از آنجایی که هر گونه انتشار ویروس می تواند بیماری را به سرعت گسترش دهد، مقامات دولتی اقدامات احتیاطی متعددی را برای محافظت در برابر این احتمال انجام داده اند، مانند ذخیره واکسن آبله.

 

 

عوارض

اکثر افرادی که به آبله مبتلا می شوند زنده می مانند. با این حال، تعدادی از انواع کمیاب آبله تقریبا همیشه کشنده هستند. این اشکال شدیدتر اغلب بر زنان باردار و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند تأثیر می گذارد.

 

افرادی که از آبله بهبود می یابند معمولاً زخم های شدیدی دارند، به ویژه در صورت، دست ها و پاها. در برخی موارد، آبله ممکن است باعث کوری شود.

 

 

جلوگیری

در صورت شیوع، افرادی که مبتلا به آبله بودند در تلاش برای کنترل شیوع ویروس در انزوا نگه داشته می‌شوند. هر فردی که با فردی که دچار عفونت شده تماس داشته باشد به واکسن آبله نیاز دارد که اگر در عرض چهار روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس آبله تزریق شود، می تواند از شدت بیماری جلوگیری کند یا از شدت آن بکاهد.

 

دو واکسن موجود است. یک واکسن (ACAM2000) از ویروس زنده‌ای استفاده می‌کند که مربوط به آبله است و گاهی اوقات می‌تواند باعث عوارض جدی مانند عفونت‌هایی شود که بر قلب یا مغز تأثیر می‌گذارند. به همین دلیل توصیه نمی شود که همه در این زمان واکسینه شوند. در غیاب شیوع واقعی آبله، خطرات بالقوه واکسن بیشتر از فواید آن است.

 

واکسن دوم، واکسن اصلاح‌شده واکسینیا آنکارا (Jynneos) بی‌خطر است و می‌تواند در افرادی که قادر به مصرف ACAM2000 نیستند، دارای سیستم ایمنی ضعیف یا دارای اختلالات پوستی هستند، استفاده شود.

 

 

اگر در کودکی واکسینه شده اید

مصونیت یا مصونیت نسبی پس از واکسن آبله ممکن است تا 10 سال و با واکسیناسیون مجدد 20 سال طول بکشد. اگر همه‌گیری اتفاق بیفتد، افرادی که در کودکی واکسینه شده‌اند احتمالاً پس از قرار گرفتن در معرض مستقیم با فرد مبتلا، واکسن جدید دریافت می‌کنند.