اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک به دفع مدفوع شل و آبکی سه بار یا بیشتر در روز پس از مصرف داروهای مورد استفاده برای درمان عفونت های باکتریایی (آنتی بیوتیک ها) اشاره دارد.

اغلب، اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک خفیف است و نیازی به درمان ندارد. اسهال معمولاً در عرض چند روز پس از قطع مصرف آنتی بیوتیک برطرف می شود. اسهال شدیدتر مرتبط با آنتی بیوتیک ممکن است نیاز به قطع یا تعویض داروهای آنتی بیوتیکی داشته باشد.

علائم

برای اکثر افراد، اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک باعث علائم و نشانه های خفیف می شود، مانند:

مدفوع شل

حرکات روده مکرر

اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک احتمالا حدود یک هفته پس از شروع مصرف آنتی بیوتیک شروع می شود. با این حال، گاهی اوقات اسهال و سایر علائم تا روزها یا حتی هفته ها پس از اتمام درمان آنتی بیوتیکی ظاهر نمی شوند.

عفونت کلستریدیوم دیفیسیل

C. difficile یک باکتری تولید کننده سم است که می تواند باعث اسهال جدی تری مرتبط با آنتی بیوتیک شود. عفونت C. difficile علاوه بر ایجاد مدفوع شل و اجابت مزاج مکرر می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:

درد و گرفتگی زیر شکم

تب با درجه پایین

حالت تهوع

از دست دادن اشتها

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم و نشانه های جدی اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک را دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. این علائم و نشانه‌ها در تعدادی از بیماری‌ها مشترک هستند، بنابراین پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را برای تعیین علت توصیه کند.

علل

اینکه چرا اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک رخ می دهد، کاملاً درک نشده است. معمولاً تصور می شود زمانی که داروهای ضد باکتری (آنتی بیوتیک ها) تعادل باکتری های خوب و بد را در دستگاه گوارش بر هم می‌زند ایجاد می شود.

آنتی بیوتیک هایی که بیشتر باعث اسهال می شوند

تقریباً همه آنتی بیوتیک ها می توانند باعث اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک شوند. آنتی بیوتیک هایی که بیشتر درگیر هستند عبارتند از:

سفالوسپورین ها مانند سفدینیر و سفپودوکسیم

پنی سیلین ها مانند آموکسی سیلین و آمپی سیلین

عفونت C. difficile

وقتی آنتی بیوتیک ها تعادل باکتری ها را در سیستم گوارشی بر هم می زند، باکتری C. difficile می تواند به سرعت خارج از کنترل رشد کند. باکتری C. difficile سمومی ایجاد می کند که به پوشش روده حمله می‌کند. آنتی بیوتیک هایی که بیشتر با عفونت C. difficile مرتبط هستند شامل فلوروکینولون ها، سفالوسپورین ها، پنی سیلین ها و کلیندامایسین هستند.

عوامل خطر

اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک در هر فردی که آنتی بیوتیک مصرف می کند ممکن است رخ دهد. اما بیشتر در معرض خطر هستید، اگر:

در گذشته اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک داشته اید.

برای مدت طولانی از داروهای آنتی بیوتیک استفاده کرده اید.

بیش از یک داروی آنتی بیوتیک مصرف می کنید.

عوارض

یکی از شایع ترین عوارض هر نوع اسهال از دست دادن شدید مایعات و الکترولیت ها (کم آبی) است. کم آبی شدید می تواند زندگی را تهدید کند. علائم و نشانه ها عبارتند از: دهان بسیار خشک، تشنگی شدید، ادرار کم یا بدون ادرار و ضعف.

جلوگیری

برای کمک به جلوگیری از اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک، سعی کنید:

فقط در صورت لزوم آنتی بیوتیک مصرف کنید. از آنتی بیوتیک ها استفاده نکنید، مگر اینکه پزشکتان احساس کند آن ها ضروری هستند. آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت های باکتریایی را درمان کنند، اما به عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا کمکی نمی کنند.

از مراقبین بخواهید که دست های خود را بشویند. اگر در بیمارستان بستری هستید، از همه بخواهید قبل از دست زدن به شما دست های خود را بشویند یا از ضدعفونی کننده دست حاوی الکل استفاده کنند.

اگر قبلاً اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک داشته اید به پزشک خود اطلاع دهید. یک بار داشتن اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک، احتمال اینکه آنتی بیوتیک ها دوباره همان واکنش را ایجاد کنند، افزایش می دهد. پزشک ممکن است بتواند آنتی بیوتیک دیگری را تجویز کند.