آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان آمپولاری عبارتند از:

عبور دادن یک لوله نازک و انعطاف پذیر از گلو (آندوسکوپی). آندوسکوپی روشی برای بررسی دستگاه گوارش با یک لوله بلند و نازک (آندوسکوپی) مجهز به یک دوربین کوچک است. آندوسکوپ از گل، از طریق معده و به روده کوچک عبور می کند تا آمپول Vater را مشاهده کند.

ابزارهای جراحی مخصوص را می توان از داخل آندوسکوپ عبور داد تا نمونه ای از بافت مشکوک را جمع آوری کند.

همچنین می توان از آندوسکوپی برای ایجاد تصاویر استفاده کرد. به عنوان مثال، سونوگرافی آندوسکوپی ممکن است به ثبت تصاویر سرطان آمپول کمک کند.

پزشکان همچنین ممکن است با استفاده از آندوسکوپی در روشی به نام کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی، رنگی را به مجرای صفراوی تزریق کنند. این رنگ در اشعه ایکس نشان داده می شود و می تواند انسداد مجرای صفراوی یا مجرای پانکراس را نشان دهد.

آزمایشات تصویربرداری. آزمایشات تصویربرداری ممکن است به پزشک کمک کند تا بیشتر در مورد سرطان بفهمد و تشخیص دهد که آیا این سرطان فراتر از آمپول Vater گسترش یافته است یا خیر. آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل سونوگرافی آندوسکوپی، کلانژیوپانکراتوگرافی رتروگراد آندوسکوپی، کلانژیوپانکراتوگرافی رزونانس مغناطیسی و توموگرافی کامپیوتری باشد.

آزمایش سلول های سرطانی در آزمایشگاه. نمونه ای از سلول های سرطانی برداشته شده در طی آندوسکوپی یا جراحی را می توان در آزمایشگاه برای یافتن ویژگی هایی که ممکن است درمان و پیش آگهی را راهنمایی کند، تجزیه و تحلیل کرد.

رفتار

گزینه های درمان سرطان آمپولاری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

جراحی برای برداشتن پانکراس و روده کوچک. روش Whipple (پانکراتیکودئودنکتومی) شامل برداشتن سر لوزالمعده و همچنین بخشی از روده کوچک (اثنی عشر)، کیسه صفرا و بخشی از مجرای صفراوی است.

 

روش ویپل را می توان با استفاده از یک برش بزرگ در شکم یا به عنوان یک جراحی کم تهاجمی که از چندین برش کوچک استفاده می کند، انجام داد.

 

جراحی کم تهاجمی. برای سرطان‌های آمپولی بسیار کوچک و تومورهای پیش سرطانی، ممکن است بتوان سرطان را با ابزارهایی که از آندوسکوپ عبور می‌کنند (جراحی آندوسکوپی) خارج کرد. این ممکن است در شرایط خاصی، یک گزینه باشد.

شیمی درمانی و پرتودرمانی ترکیبی. در شیمی درمانی داروهایی استفاده می شود که سلولهای سرطانی را از بین می برد. پرتودرمانی از پرتوهای انرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. استفاده از این درمان ها با هم ممکن است برای سرطان های آمپولاری موثرتر باشد.

 

ممکن است قبل از جراحی از شیمی درمانی و پرتودرمانی ترکیبی استفاده شود تا احتمال حذف کامل سرطان در طی عمل افزایش یابد. این درمان ترکیبی همچنین می تواند پس از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده نیز مورد استفاده قرار گیرد.

 

شیمی درمانی به تنهایی. شیمی درمانی گاهی بعد از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی که ممکن است باقی بمانند استفاده می شود. در افراد مبتلا به سرطان آمپولاری پیشرفته، شیمی درمانی ممکن است به تنهایی برای کند کردن رشد سرطان استفاده شود.

درمان برای کاهش درد و ناراحتی. اگر درمان های دیگر امکان پذیر نیست یا کمکی نمی کند، پزشک ممکن است درمان هایی را توصیه کند که بر ایجاد احساس راحتی بیشتر تمرکز دارند. این می تواند شامل جراحی برای قرار دادن یک لوله سیمی کوچک (استنت) در مجاری صفراوی برای تخلیه مایع باشد که باعث زرد شدن پوست و چشم می شود.

مقابله و حمایت

تشخیص سرطان می تواند زندگی را برای همیشه تغییر دهد. هر فردی راه خود را برای کنار آمدن با تغییرات عاطفی و جسمی سرطان می یابد. اما زمانی که برای اولین بار به سرطان مبتلا می شوید، گاهی اوقات دشوار است که بدانید در مرحله بعد چه کاری انجام دهید.

 

در اینجا چند ایده جهت کمک برای مقابله وجود دارد:

در مورد سرطان به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک در مورد سرطان خود، از جمله گزینه های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود بپرسید. همانطور که در مورد سرطان بیشتر می آموزید، ممکن است در تصمیم گیری های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید.

دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سرطان خود مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه شما اگر در بیمارستان هستید و زمانی که احساس می کنید تحت تأثیر سرطان هستید، می توانند حمایت عاطفی را ارائه دهند.

کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشد صحبت شما را در مورد امیدها و ترس هایتان بشنود. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، فرد روحانی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

 

از پزشک خود در مورد گروه های حمایتی در منطقه خود بپرسید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، با پزشک خانواده خود وقت ملاقات بگیرید. اگر پزشک مشکوک به سرطان آمپولار باشد، ممکن است به پزشک متخصص گوارش یا انکولوژیست ارجاع داده شوید.

 

از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند کوتاه باشند و از آنجا که اغلب اطلاعات زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.

هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات دریافت تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

 

زمان با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات کمک می کند تا بهترین استفاده را از زمان داشته باشید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. برای سرطان آمپولاری، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

می توانید توضیح دهید که نتیجه آزمایش من به چه معناست؟

آیا آزمایش یا روش دیگری را توصیه می کنید؟

سرطان من در چه مرحله ای است؟

گزینه های درمان من چه هستند؟

چه عوارض جانبی با هر درمان محتمل است؟

درمان چگونه بر زندگی روزمره من تأثیر می گذارد؟

به نظر شما کدام گزینه درمانی برای من بهتر است؟

چقدر احتمال دارد که با درمان هایی که توصیه می کنید به بهبودی برسم؟

چقدر سریع باید در مورد درمانم تصمیم بگیرم؟

آیا باید نظر دوم را از متخصص دریافت کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

 

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که پیش می‌آید تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آنها آماده باشید، زمان بگذراند. ممکن است بپرسد:

اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟

آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟

علائم چقدر شدید است؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟