عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) توسط نوعی باکتری استاف ایجاد می‌شود که به بسیاری از آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای درمان عفونت های معمولی استاف مقاوم شده است.

بیشتر عفونت های MRSA در افرادی رخ می دهد که در بیمارستان ها یا سایر مراکز مراقبت های بهداشتی مانند خانه های سالمندان و مراکز دیالیز بوده اند. هنگامی که در این تنظیمات اختلال رخ می دهد، به عنوان MRSA مرتبط با مراقبت های بهداشتی (HA-MRSA) شناخته می شود. عفونت‌های HA-MRSA معمولاً با روش‌ها یا وسایل تهاجمی مانند جراحی‌ها، لوله‌های داخل وریدی یا مفاصل مصنوعی همراه هستند. HA-MRSA می تواند توسط کارکنان مراقبت های بهداشتی که افراد با دست های ناپاک را لمس می کنند یا افرادی که سطوح ناپاک را لمس می کنند، گسترش یابد.

نوع دیگری از عفونت MRSA در جامعه گسترده تر - در میان افراد سالم - رخ داده است. این شکل، MRSA مرتبط با جامعه (CA-MRSA)، اغلب به صورت یک جوش پوستی دردناک شروع می شود. معمولاً از طریق تماس پوست به پوست پخش می شود. جمعیت های در معرض خطر شامل گروه هایی مانند کشتی گیران دبیرستانی، کارکنان مهد کودک و افرادی است که در شرایط شلوغ زندگی می کنند.

علائم

عفونت های پوستی استاف، از جمله MRSA، معمولاً به صورت برآمدگی های قرمز متورم و دردناکی شروع می شوند که ممکن است شبیه جوش ها یا نیش عنکبوت باشند. منطقه آسیب دیده ممکن است ویژگی های زیر را داشته باشد:

در لمس گرم

پر از چرک 

همراه با تب

این برجستگی های قرمز می توانند به سرعت به جوش های عمیق و دردناک (آبسه) تبدیل شوند که نیاز به تخلیه جراحی دارند. گاهی اوقات باکتری ها محدود به پوست می مانند. اما آنها همچنین می توانند در اعماق بدن نفوذ کنند و باعث ایجاد عفونت های بالقوه تهدید کننده زندگی در استخوان ها، مفاصل، زخم های جراحی، جریان خون، دریچه های قلب و ریه ها شوند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

مراقب مشکلات پوستی جزئی - جوش، نیش حشرات، بریدگی و خراشیدگی - به خصوص در کودکان باشید. اگر زخم ها عفونی شده یا همراه با تب هستند، به پزشک مراجعه کنید.

علل

انواع مختلفی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس که معمولاً "استاف" نامیده می شود، وجود دارد. باکتری استاف معمولاً روی پوست یا بینی حدود یک سوم مردم یافت می شود. این باکتری ها عموماً بی ضرر هستند مگر اینکه از طریق بریدگی یا زخم دیگری وارد بدن شوند و حتی در این صورت نیز معمولاً فقط مشکلات پوستی جزئی در افراد سالم ایجاد می کنند.

 

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، حدود 5 درصد از جمعیت به طور مزمن ناقل نوعی باکتری استاف موسوم به MRSA هستند.

 

 

مقاومت آنتی بیوتیکی

MRSA نتیجه چندین دهه استفاده غیر ضروری از آنتی بیوتیک است. سال‌هاست که آنتی‌بیوتیک‌ها برای سرماخوردگی، آنفولانزا و سایر عفونت‌های ویروسی که به این داروها پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌شود. حتی زمانی که آنتی‌بیوتیک‌ها به درستی استفاده می‌شوند، به افزایش باکتری‌های مقاوم به دارو کمک می‌کنند، زیرا هر میکروبی را که هدف قرار می‌دهند، از بین نمی‌برند. باکتری‌ها در مسیر تکاملی سریع زندگی می‌کنند، بنابراین میکروب‌هایی که از درمان با یک آنتی‌بیوتیک زنده می‌مانند، به زودی یاد می‌گیرند که در مقابل سایرین مقاومت کنند.

 

 

عوامل خطر

از آنجایی که سویه های بیمارستانی و اجتماعی MRSA به طور کلی در محیط های مختلف رخ می دهد، عوامل خطر برای این دو سویه متفاوت است.

 

 

عوامل خطر برای HA-MRSA

در بیمارستان بستری شدن. MRSA همچنان یک نگرانی در بیمارستان ها است، جایی که می تواند آسیب پذیرترین افراد - افراد مسن و افراد با سیستم ایمنی ضعیف را مورد حمله قرار دهد.

داشتن دستگاه پزشکی تهاجمی. لوله های پزشکی - مانند خطوط داخل وریدی یا کاتترهای ادراری - می‌توانند مسیری را برای MRSA به داخل بدن فراهم کنند.

اقامت در یک مرکز مراقبت طولانی مدت. MRSA در خانه های سالمندان شایع است. ناقلین MRSA توانایی انتشار آن را دارند، حتی اگر خودشان بیمار نباشند.

 

 

عوامل خطر برای CA-MRSA

شرکت در ورزش های تماسی. MRSA می تواند به راحتی از طریق بریدگی ها و خراش ها و تماس پوست به پوست پخش شود.

زندگی در شرایط شلوغ یا غیربهداشتی. شیوع MRSA در کمپ های آموزشی نظامی، مراکز نگهداری از کودکان و زندان ها رخ داده است.

داشتن عفونت HIV . افراد مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت های MRSA هستند.

استفاده از داروهای تزریقی غیرمجاز. افرادی که از داروهای تزریقی غیرقانونی استفاده می کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت MRSA هستند.

 

 

عوارض

عفونت های MRSA می توانند در برابر اثرات بسیاری از آنتی بیوتیک های رایج مقاومت کنند، بنابراین درمان آنها دشوارتر است. این می تواند باعث گسترش عفونت ها و گاهی اوقات تهدید کننده زندگی شود.

 

عفونت های MRSA ممکن است موارد زیر را تحت تاثیر قرار دهد:

جریان خون

ریه ها

قلب

استخوان ها

مفاصل

 

 

جلوگیری

پیشگیری از HA-MRSA

در بیمارستان، افرادی که مبتلا به MRSA هستند یا کلونیزه می شوند، اغلب به عنوان اقدامی برای جلوگیری از گسترش MRSA در انزوا قرار می گیرند. بازدیدکنندگان و کارکنان مراقبت های بهداشتی که از افراد در انزوا مراقبت می کنند ممکن است نیاز به پوشیدن لباس های محافظ داشته باشند.

 

آنها همچنین باید از رویه های بهداشتی دقیق دست پیروی کنند. به عنوان مثال، کارکنان مراقبت های بهداشتی می توانند با شستن دست های خود با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی کننده دست قبل و بعد از هر جلسه بالینی، از HA-MRSA جلوگیری کنند.

 

اتاق‌ها، سطوح و تجهیزات بیمارستان و همچنین اقلام لباس‌شویی باید به‌درستی ضدعفونی و مرتباً تمیز شوند.

 

 

پیشگیری از CA-MRSA

دست هایتان را بشویید. شستن دقیق دست ها بهترین دفاع در برابر میکروب هاست. حداقل 20 ثانیه دست ها را به سرعت تمیز کنید. برای مواقعی که به آب و صابون دسترسی ندارید، یک بطری کوچک ضدعفونی کننده دست حاوی حداقل 60 درصد الکل همراه داشته باشید.

زخم ها را بپوشانید. بریدگی ها و خراش ها را تمیز نگه دارید و با باندهای تمیز و خشک بپوشانید تا زمانی که خوب شوند. چرک زخم های عفونی ممکن است حاوی MRSA باشد و پوشاندن زخم ها می تواند به جلوگیری از گسترش باکتری کمک کند.

وسایل شخصی را شخصی نگه دارید. از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند حوله، ملحفه، تیغ، لباس و تجهیزات ورزشی خودداری کنید. MRSA روی اشیاء آلوده و همچنین از طریق تماس مستقیم پخش می‌شود.

بعد از بازی های ورزشی یا تمرین دوش بگیرید. بلافاصله بعد از هر بازی یا تمرین دوش بگیرید. از آب و صابون استفاده کنید. حوله ها را به اشتراک نگذارید.

ملحفه ها را ضدعفونی کنید. اگر بریدگی یا زخم دارید، حوله‌ها و ملحفه‌ها را در ماشین لباسشویی که روی گرم‌ترین حالت آب تنظیم شده (در صورت امکان با سفیدکننده اضافه شده) بشویید و در خشک‌کن داغ خشک کنید. بعد از هر بار پوشیدن لباس های بدنسازی و ورزشی را بشویید.