یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی می تواند به تعیین اینکه آیا شرایط دیگری مانند بیماری سلیاک ممکن است در اسهال نقش داشته باشد یا خیرT کمک کند.

 

پزشک همچنین در مورد داروهایی که مصرف می کنید - به ویژه آسپرین، ایبوپروفنT مهارکننده های پمپ پروتون و مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) - که ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد، سوال خواهد کرد.

 

تست ها

برای کمک به تایید تشخیص کولیت میکروسکوپی، ممکن است یک یا چند آزمایش و روش زیر را انجام دهید:

 

• کولونوسکوپی. این معاینه به پزشک اجازه می دهد تا کل روده بزرگ را با استفاده از یک لوله نازک، منعطف و روشن (کولونوسکوپ) با دوربین متصل مشاهده کند. دوربین تصاویری از راست روده و کل روده بزرگ را به یک مانیتور خارجی می فرستد و به پزشک اجازه می دهد پوشش روده را بررسی کند. پزشک همچنین می تواند ابزارهایی را از طریق لوله وارد کند تا نمونه بافتی (بیوپسی) را بگیرد.

• سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر. این روش شبیه کولونوسکوپی است، اما به جای مشاهده کل کولون، یک سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر به پزشک اجازه می دهد تا داخل رکتوم و بیشتر روده بزرگ سیگموئید - حدود 2 فوت (61 سانتی متر) آخر روده بزرگ را مشاهده کند.

  پزشک از یک لوله باریک، منعطف و روشن (سیگموئیدوسکوپ) برای بررسی پوشش روده استفاده می‌کند. نمونه بافت را می توان از طریق اسکوپ در طول معاینه گرفت.

از آنجایی که مشکلات روده اغلب در کولیت میکروسکوپی طبیعی به نظر می رسد، تشخیص قطعی کولیت میکروسکوپی نیاز به نمونه بافت کولون (بیوپسی) دارد که در طی کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر به دست می آید. در هر دو نوع کولیت میکروسکوپی، سلول‌های بافت کولون ظاهری مشخص در زیر میکروسکوپ دارند، بنابراین تشخیص قطعی است.

 

تست اضافی

علاوه بر کولونوسکوپی یا سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر، ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش ها را برای رد سایر علل علائم خود انجام دهید.

 

• تجزیه و تحلیل نمونه مدفوع برای کمک به رد عفونت به عنوان علت اسهال مداوم.
• آزمایش خون برای بررسی علائم کم خونی یا عفونت.
• آندوسکوپی فوقانی با بیوپسی برای رد بیماری سلیاک. پزشکان از یک لوله بلند و نازک با یک دوربین در انتهای آن برای بررسی قسمت بالایی دستگاه گوارش استفاده می کنند. آنها ممکن است یک نمونه بافت (بیوپسی) را برای تجزیه و تحلیل در آزمایشگاه بردارند.
•  

رفتار

کولیت میکروسکوپی ممکن است خود به خود بهتر شود. اما زمانی که علائم ادامه پیدا کنند یا شدید باشند، ممکن است برای تسکین آنها به درمان نیاز داشته باشید. پزشکان معمولاً یک رویکرد گام به گام را امتحان می کنند و با ساده ترین و راحت ترین درمان ها شروع می کنند.

 

رژیم غذایی و قطع دارو

درمان معمولاً با تغییر در رژیم غذایی و داروهایی که ممکن است به تسکین اسهال مداوم کمک کند، شروع می شود. پزشک ممکن است توصیه کند:

• از یک رژیم غذایی کم چرب و کم فیبر استفاده کنید. غذاهایی که چربی کمتری دارند و فیبر کمی دارند ممکن است به تسکین اسهال کمک کنند.
• محصولات لبنی، گلوتن یا هر دو را قطع کنید. این غذاها ممکن است علائم را بدتر کنند.
• از کافئین و شکر خودداری کنید.
• هر دارویی را که ممکن است علت علائم باشد قطع کنید. پزشک ممکن است داروی متفاوتی را برای درمان یک بیماری زمینه ای توصیه کند.
•  

داروها

اگر علائم و نشانه‌ها باقی ماندند، پزشک ممکن است توصیه کند:

• داروهای ضد اسهال مانند لوپرامید (Imodium) یا بیسموت ساب سالیسیلات (Pepto-Bismol)
• استروئیدهایی مانند بودزوناید (Entocort EC)
• داروهایی که اسیدهای صفراوی را مسدود می کنند (که می توانند منجر به اسهال شوند) مانند کلستیرامین/آسپارتام یا کلستیرامین (Prevalite) یا کلستیپول (Colestid)
• داروهای ضد التهابی مانند مسالامین (Delzicol، Apriso، و غیره) برای کمک به کنترل التهاب روده بزرگ
• داروهایی که سیستم ایمنی را برای کمک به کاهش التهاب در روده بزرگ سرکوب می کنند، مانند مرکاپتوپورین (پورینتول) و آزاتیوپرین (آزاسان، ایموران)
• مهارکننده‌های TNF، مانند infliximab (Remicade) و adalimumab (Humira)، که می‌توانند التهاب را با خنثی کردن یک پروتئین سیستم ایمنی به نام فاکتور نکروز تومور (TNF) کاهش دهند.
•  

عمل جراحی

هنگامی که علائم کولیت میکروسکوپی شدید است و داروها موثر نیستند، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن تمام یا بخشی از روده بزرگ توصیه کند. برای درمان کولیت میکروسکوپی به ندرت نیاز به جراحی است.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

تغییر در رژیم غذایی ممکن است به تسکین اسهالی که با کولیت میکروسکوپی تجربه می کنید کمک کند. سعی کنید:

• به مقدار زیاد مایعات بنوشید. آب بهترین است، اما مایعات حاوی سدیم و پتاسیم (الکترولیت) نیز ممکن است کمک کند. سعی کنید آبگوشت یا آب میوه بنوشید. از نوشیدنی هایی که حاوی قند یا سوربیتول زیاد یا حاوی کافئین هستند، مانند قهوه، چای و کولا که ممکن است علائم را تشدید کند، خودداری کنید.
• غذاهای نرم و آسان هضم را انتخاب کنید. اینها شامل موز، خربزه و برنج است. از غذاهای پر فیبر مانند لوبیا و مغزها پرهیز کنید و فقط سبزیجات خوب پخته مصرف کنید. اگر احساس می کنید که علائم  در حال بهبود است، به آرامی غذاهای پر فیبر را به رژیم غذایی خود اضافه کنید.
• به جای چند وعده غذایی بزرگ، چندین وعده غذایی کوچک بخورید. فاصله بین وعده های غذایی در طول روز ممکن است اسهال را کاهش دهد.
• از غذاهای تحریک کننده خودداری کنید. از غذاهای تند، چرب یا سرخ شده و هر غذای دیگری که علائم را بدتر می کند، دوری کنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• مراقب هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات باشید، مانند نخوردن غذای جامد در روز قبل از قرار ملاقات.
• علائم خود را یادداشت کنید، از جمله اینکه چه زمانی شروع شد و چگونه ممکن است در طول زمان تغییر کرده یا بدتر شده باشد.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های خود تهیه کنید.
• اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر بیماری های تشخیص داده شده را یادداشت کنید .
• همچنین ذکر کنید که آیا در چند ماه گذشته در بیمارستان بستری شده اید یا خیر.
• اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود، و همچنین شرح مفصلی از رژیم غذایی معمول روزانه خود، از جمله اینکه آیا معمولاً از کافئین استفاده می کنید یا خیر.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت وضعیت من چیست؟
• به نظر شما وضعیت من موقتی است یا مزمن؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمان هایی می تواند کمک کند؟
• آیا مشکلات پزشکی دیگری وجود دارد که ممکن است با کولیت میکروسکوپی مرتبط باشد؟
• اگر ممکن است نیاز به جراحی داشته باشم، بهبودی من چگونه خواهد بود؟
• آیا محدودیت های غذایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟ آیا تغییر رژیم غذایی به من کمک می‌کند؟

هر زمان که چیزی را متوجه نشدید از پرسیدن سوال دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

آماده پاسخگویی به سوالاتی که احتمالاً پزشک می پرسد، باشید:

• چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
• آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• روزانه چند بار مدفوع شل دارید؟
• علائم دیگر، مانند گرفتگی شکم و حالت تهوع چقدر شدید است؟
• آیا در مدفوع شما خون بوده است؟
• آیا وزن کم کرده اید؟
• آیا اخیرا سفر کرده اید؟
• آیا شخص دیگری در خانه مبتلا به اسهال است؟
• آیا در چند ماه گذشته در بیمارستان بستری شده اید یا آنتی بیوتیک مصرف کرده اید؟
• آیا چیزی اسهال شما را بدتر می کند، مانند غذاهای خاص؟
• در حال حاضر چه داروهایی مصرف می کنید و آیا از هفته های قبل از شروع اسهال شروع به مصرف آن کرده‌اید؟
• در یک روز معمولی چه می خورید؟
• آیا از کافئین استفاده می کنید؟ چقدر؟
• آیا بیماری سلیاک دارید؟ اگر چنین است، آیا از یک رژیم غذایی بدون گلوتن پیروی می کنید؟
• آیا دیابت یا بیماری تیروئید دارید؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
•  

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

ممکن است با ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی خود تا حدودی از اسهال مداوم خلاص شوید:

• غذاهای ملایم و کم چرب بخورید.
• از محصولات لبنی، غذاهای تند و کافئین خودداری کنید.