پزشک می تواند بر اساس علائم و معاینه فیزیکی ناخن و پوست اطراف آن، ناخن فرورفته را تشخیص دهد.

رفتار

اگر درمان‌های خانگی به ناخن فرورفته کمک نکرده است، پزشک ممکن است توصیه کند:

بلند کردن ناخن. برای ناخنی که کمی به داخل رشد کرده است (قرمزی و درد دارد، اما بدون چرک است)، پزشک ممکن است لبه ناخن در حال رشد را با دقت بالا بکشد و پنبه، نخ دندان یا یک آتل زیر آن قرار دهد. این کار ناخن را از پوست پوشانده جدا می کند و به رشد ناخن در بالای لبه پوست کمک می کند. در خانه، باید انگشت پا را خیس کنید و مواد را روزانه تعویض کنید.

برداشتن جزئی ناخن. برای ناخن های فرورفته شدیدتر (قرمزی، درد و چرک دارد)، پزشک ممکن است قسمت فرورفته ناخن را کوتاه کرده یا بردارد. قبل از این روش، پزشک ممکن است به طور موقت انگشت پا را با تزریق یک ماده بی حس کننده، بی حس کند.

برداشتن ناخن و بافت. اگر مشکل را به طور مکرر روی همان انگشت پا دارید، پزشک ممکن است برداشتن بخشی از ناخن را به همراه بافت زیرین توصیه کند. این روش ممکن است از رشد مجدد آن قسمت از ناخن جلوگیری کند. پزشک از روش های شیمیایی، لیزر یا روش های دیگر استفاده می کند.

همچنین ممکن است پزشک استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی را توصیه کند، به خصوص اگر انگشت پا عفونی شده باشد یا در خطر عفونت باشد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

می توانید اکثر ناخن های فرو رفته پا را در خانه درمان کنید. در اینجا به این صورت است:

پاهای خود را در آب گرم خیس کنید. این کار را به مدت 15 تا 20 دقیقه سه تا چهار بار در روز انجام دهید. خیساندن تورم را کاهش می دهد و حساسیت را از بین می برد.

پنبه یا نخ دندان را زیر ناخن پای خود قرار دهید. پس از هر خیساندن، تکه های پنبه تازه یا نخ دندان موم شده را در زیر لبه فرو رفته قرار دهید. این به رشد ناخن در بالای لبه پوست کمک می کند.

کرم آنتی بیوتیک بزنید. پماد آنتی بیوتیک را روی ناحیه حساس قرار دهید و انگشت پا را پانسمان کنید.

کفش معقول انتخاب کنید. پوشیدن کفش های پشت باز یا صندل را تا زمانی که پنجه پایتان بهتر شود، در نظر بگیرید.

مسکن مصرف کنید. مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول و...)، ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve) ممکن است به کاهش درد انگشت پا کمک کنند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

پزشک خانواده یا پزشک متخصص پا می تواند ناخن فرورفته پا را تشخیص دهد. فهرستی از سوالاتی که می خواهید در طول ملاقات با پزشک خود بپرسید تهیه کنید. برخی از سوالات اساسی عبارتند از:

آیا وضعیت من موقتی است یا طولانی مدت (مزمن)؟

گزینه های درمانی من و مزایا و معایب هر کدام چیست؟

چه نتایجی را می توانم انتظار داشته باشم؟

آیا می توانم صبر کنم تا ببینم که آیا این بیماری خود به خود از بین می رود؟

در هنگام بهبودی انگشت پایم چه مراقبت از ناخن را توصیه می کنید؟

 

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟

آیا علائم را همیشه دارید؟

از چه درمان های خانگی استفاده کرده اید؟

آیا دیابت یا بیماری دیگری دارید که باعث جریان خون ضعیف در پاها یا پاهای شما می شود؟