پزشک محدوده قند خون مورد نظر  را تعیین می کند. برای بسیاری از افراد مبتلا به دیابت، به طور کلی سطوح قند خون هدف زیر قبل از غذا توصیه می شود:

بین 80 تا 120 میلی گرم در دسی لیتر (4.4 و 6.7 میلی مول در لیتر) برای افراد 59 ساله و کمتر که هیچ بیماری زمینه ای دیگری ندارند.

بین 100 تا 140 میلی گرم در دسی لیتر (5.6 و 7.8 میلی مول در لیتر) برای افراد 60 سال و بالاتر، کسانی که سایر بیماری ها مانند بیماری قلبی، ریوی یا کلیوی دارند یا کسانی که سابقه قند خون پایین (هیپوگلیسمی) دارند، یا کسانی که در تشخیص علائم هیپوگلیسمی مشکل دارند.

برای بسیاری از افرادی که مبتلا به دیابت هستند، انجمن دیابت به طور کلی سطح قند خون هدف زیر را توصیه می کند:

بین 80 تا 130 میلی گرم در دسی لیتر (4.4 و 7.2 میلی مول در لیتر) قبل از غذا

کمتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر (10 میلی مول در لیتر) دو ساعت بعد از غذا

محدوده قند خون هدف  ممکن است متفاوت باشد، به خصوص اگر باردار هستید یا دچار عوارض دیابت شده اید. محدوده قند خون هدف  نیز ممکن است با افزایش سن تغییر کند. گاهی اوقات، رسیدن به محدوده قند خون هدف یک چالش است.

پایش قند خون خانگی

پایش معمول قند خون با یک دستگاه اندازه گیری قند خون بهترین راه برای اطمینان از اینکه برنامه درمانی شما قند خونتان را در محدوده هدف نگه می دارد. قند خون خود را هر چند وقت یکبار که پزشک توصیه می کند بررسی کنید.

اگر علائم یا نشانه های هیپرگلیسمی شدید را دارید، سطح قند خون خود را بررسی کنید. اگر سطح قند خونتان 240 میلی گرم در دسی لیتر (13.3 میلی مول در لیتر) یا بالاتر است، از کیت تست کتون ادرار بدون نسخه استفاده کنید. اگر آزمایش ادرار مثبت باشد، بدن ممکن است شروع به ایجاد تغییراتی کرده باشد که می تواند منجر به کتواسیدوز دیابتی شود. برای کاهش بی خطر سطح قند خون خود به کمک پزشک نیاز دارید.

آزمایش هموگلوبین A1C

در طی یک قرار ملاقات، پزشک ممکن است آزمایش A1C را انجام دهد. این آزمایش خون میانگین سطح قند خون را در دو تا سه ماه گذشته نشان می دهد. با اندازه‌گیری درصد قند خون متصل به پروتئین حامل اکسیژن در گلبول‌های قرمز خون (هموگلوبین) عمل می‌کند.

سطح A1C 7٪ یا کمتر به این معنی است که برنامه درمانی شما کار می کند و قند خونتان به طور مداوم در محدوده هدف قرار دارد. اگر سطح A1C شما بالاتر از 7 درصد باشد، قند خون به طور متوسط ​​بالاتر از محدوده طبیعی بوده است. در این مورد، پزشک ممکن است تغییر در برنامه درمان دیابت را توصیه کند.

با این حال، برای برخی از افراد، به‌ویژه افراد مسن و کسانی که شرایط پزشکی خاص دارند یا امید به زندگی محدودی دارند، سطح A1C بالاتر تا 8 درصد ممکن است مناسب باشد.

به خاطر داشته باشید که محدوده نرمال نتایج A1C ممکن است در آزمایشگاه‌ها تا حدودی متفاوت باشد. اگر با پزشک جدیدی مشورت می کنید یا از آزمایشگاه دیگری استفاده می کنید، مهم است که این تغییرات احتمالی را هنگام تفسیر نتایج آزمایش A1C در نظر بگیرید.

اینکه چند وقت یکبار به آزمایش A1C نیاز دارید به نوع دیابت و میزان کنترل قند خون بستگی دارد. با این حال، اکثر افراد مبتلا به دیابت این آزمایش را بین دو تا چهار بار در سال انجام می دهند.

رفتار

درمان خانگی

با پزشک خود در مورد مدیریت قند خون خود صحبت کنید و بدانید که چگونه درمان های مختلف می‌توانند به حفظ سطح گلوکز در محدوده هدف کمک کنند. پزشک ممکن است درمان های زیر را پیشنهاد کند:

ورزش کنید. ورزش منظم اغلب یک راه موثر برای کنترل قند خون است. با این حال، اگر کتون در ادرار شما وجود دارد، ورزش نکنید. این می تواند قند خون را حتی بالاتر ببرد.

داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید. اگر دوره های مکرر هیپرگلیسمی دارید، پزشک ممکن است دوز یا زمان مصرف دارو را تنظیم کند.

برنامه غذایی دیابت خود را دنبال کنید. این برنامه به خوردن وعده های کوچکتر و پرهیز از نوشیدنی های شیرین و میان وعده های مکرر کمک می کند. اگر در پایبندی به برنامه غذایی خود مشکل دارید، از پزشک یا متخصص تغذیه کمک بخواهید.

قند خون خود را چک کنید. طبق دستور پزشک، قند خون خود را کنترل کنید. اگر بیمار هستید یا نگران هیپرگلیسمی شدید یا هیپوگلیسمی هستید، بیشتر بررسی کنید.

دوزهای انسولین خود را برای کنترل هیپرگلیسمی تنظیم کنید. تنظیم برنامه انسولین یا مکمل انسولین کوتاه اثر می تواند به کنترل هیپرگلیسمی کمک کند. مکمل یک دوز اضافی انسولین است که برای کمک به اصلاح موقت سطح قند خون بالا استفاده می شود. در صورت داشتن قند خون بالا، از پزشک خود بپرسید که چند بار به مکمل انسولین نیاز دارید.

درمان اورژانسی برای هیپرگلیسمی شدید

اگر علائم و نشانه های کتواسیدوز دیابتی یا هیپراسمولار هیپرگلیسمی را دارید، ممکن است در اورژانس تحت درمان قرار بگیرید یا در بیمارستان بستری شوید. درمان اورژانسی می تواند قند خون را تا حد طبیعی کاهش دهد. درمان معمولاً شامل موارد زیر است:

جایگزینی مایعات. شما مایعات را دریافت خواهید کرد - معمولاً از طریق ورید (به صورت داخل وریدی) - تا زمانی که آبرسانی مجدد شوید. مایعات جایگزین مایعاتی می شوند که از طریق ادرار زیاد از دست داده اید و همچنین به رقیق شدن قند اضافی در خون کمک می کنند.

جایگزینی الکترولیت. الکترولیت ها مواد معدنی در خون هستند که برای عملکرد صحیح بافت ها ضروری هستند. فقدان انسولین می تواند سطح چندین الکترولیت در خون را کاهش دهد. شما الکترولیت ها را از طریق رگ های خود دریافت خواهید کرد تا به حفظ عملکرد طبیعی قلب، ماهیچه ها و سلول های عصبی کمک کنند.

انسولین درمانی. انسولین فرآیندهایی را که باعث ایجاد کتون در خون می شود، معکوس می کند. همراه با مایعات و الکترولیت ها، انسولین درمانی را دریافت خواهید کرد - معمولاً از طریق ورید.

همانطور که شیمی بدن به حالت عادی باز می گردد، پزشک آنچه را که ممکن است باعث افزایش قند خون شدید شده باشد را بررسی می کند. بسته به شرایط، ممکن است نیاز به ارزیابی و درمان بیشتری داشته باشید.

اگر پزشک مشکوک به عفونت باکتریایی باشد، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر حمله قلبی محتمل به نظر می رسد، پزشک ممکن است ارزیابی بیشتر قلب را توصیه کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر در حفظ قند خون خود در محدوده مورد نظر مشکل دارید، یک نوبت برای ملاقات با پزشک بگیرید. او می تواند در ایجاد تغییراتی برای مدیریت بهتر دیابت کمک کند.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری داشته باشید.

آنچه می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. اگر پزشک قصد دارد قند خون را آزمایش کند، ممکن است از شما بخواهد که تا هشت ساعت قبل از ویزیت از خوردن یا نوشیدن چیزی جز آب خودداری کنید. وقتی قرار ملاقات می گذارید، بپرسید که آیا باید ناشتا باشید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

به پزشک خود گزارشی کتبی یا چاپی از مقادیر، زمان و داروی گلوکز خون خود بدهید. با استفاده از سوابق، پزشک می‌تواند روندها را تشخیص دهد و توصیه‌هایی در مورد نحوه پیشگیری یا تنظیم دارو برای درمان هیپرگلیسمی ارائه دهد.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید. در مورد جنبه هایی از مدیریت دیابت خود که به اطلاعات بیشتری در مورد آنها نیاز دارید شفاف باشید.

در صورت نیاز به پر کردن مجدد نسخه، مراقب باشید. پزشک می‌تواند نسخه‌ها را تا زمانی که آنجا هستید تمدید کند.

برای هیپرگلیسمی، سوالاتی که ممکن است بخواهید بپرسید عبارتند از:

هر چند وقت یکبار باید قند خونم را کنترل کنم؟

محدوده هدف من چقدر است؟

رژیم غذایی و ورزش چگونه بر قند خون من تأثیر می گذارد؟

چه زمانی برای کتون آزمایش شوم؟

چگونه می توانم از قند خون بالا جلوگیری کنم؟

آیا باید نگران افت قند خون باشم؟ علائم و نشانه هایی که باید مراقب آنها باشم چیست؟

در صورت وجود، به چه نوع پیگیری نیاز دارم؟

برنامه ریزی 

بیماری یا عفونت می تواند باعث افزایش قند خون شود، بنابراین مهم است که برای این موقعیت ها برنامه ریزی کنید. در مورد ایجاد یک برنامه روز بیماری با پزشک خود صحبت کنید. سوالاتی که باید بپرسید عبارتند از:

در طول یک بیماری چند بار باید قند خون خود را کنترل کنم؟

آیا دوز تزریق انسولین یا قرص دیابت خوراکی من زمانی که بیمار هستم تغییر می کند؟

چه زمانی باید برای کتون آزمایش دهم؟

چه زمانی باید به دنبال کمک پزشکی باشم؟