مرحله نهایی بیماری کلیوی، زمانی رخ می دهد که بیماری مزمن کلیه - از دست دادن کامل عملکرد کلیه - به حالت پیشرفته می رسد. در مرحله نهایی بیماری کلیوی، کلیه ها دیگر نمی توانند آنطور که باید برای رفع نیازهای بدن کار کنند.

کلیه‌ها مواد زائد و مایعات اضافی خون را فیلتر می‌کنند و سپس از طریق ادرار دفع می‌شوند. وقتی کلیه‌ها قابلیت فیلتر کردن خود را از دست می‌دهند، سطوح خطرناک مایع، الکترولیت‌ها و مواد زائد در بدن تجمع می‌یابد.

 

در مرحله نهایی بیماری کلیوی، برای زنده ماندن به دیالیز یا پیوند کلیه نیاز دارید. اما می‌توانید از دیالیز یا پیوند چشم‌پوشی کنید و مراقبت‌های محافظه‌کارانه را برای مدیریت علائم خود انتخاب کنید - با هدف بهترین کیفیت زندگی ممکن در طول زمان باقی‌مانده.

 

علائم

در اوایل بیماری مزمن کلیه، ممکن است هیچ علامتی نداشته باشید. با پیشرفت بیماری مزمن کلیه به مرحله نهایی بیماری کلیوی، علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• حالت تهوع

   

  استفراغ

   

  از دست دادن اشتها

   

  خستگی و ضعف

   

  مشکلات خواب

   

  تغییرات در میزان ادرار کردن

   

  کاهش تیزبینی ذهنی

   

  انقباضات و گرفتگی عضلات

   

  تورم پا و مچ پا

   

  خارش مداوم

   

  درد قفسه سینه، اگر مایع در اطراف دیواره قلب جمع شود.

   

  تنگی نفس، اگر مایع در ریه ها جمع شود.

   

• علائم و نشانه‌های بیماری کلیوی اغلب غیراختصاصی هستند، به این معنی که می‌توانند توسط سایر بیماری‌ها نیز ایجاد شوند. از آنجایی که کلیه ها بسیار سازگار هستند و قادر به جبران عملکرد از دست رفته هستند، علائم و نشانه ها ممکن است تا زمانی که آسیب جبران ناپذیر رخ ندهد ظاهر نشوند.

   

   

  چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

   

  در صورت داشتن هر گونه علائم یا علائم بیماری کلیوی، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

   

  اگر شرایط پزشکی دارید که خطر ابتلا به بیماری کلیوی را افزایش می دهد، احتمالاً پزشک فشار خون و عملکرد کلیه تان را با آزمایش ادرار و خون در طول بازدیدهای منظم مطب کنترل می کند. از پزشک خود بپرسید که آیا انجام این آزمایشات ضروری است یا خیر.

 

 

علل

 

بیماری کلیوی زمانی اتفاق می‌افتد که یک بیماری عملکرد کلیه را مختل کند و باعث بدتر شدن آسیب کلیه در طی چند ماه یا سال شود.

 

 

بیماری ها و شرایطی که می توانند منجر به بیماری کلیوی شوند عبارتند از:

 

دیابت نوع 1 یا نوع 2

 

فشار خون بالا

 

گلومرولونفریت (gloe-mer-u-low-nuh-FRY-tis)، التهاب واحدهای فیلتر کننده کلیه (گلومرول)

 

نفریت بینابینی (in-tur-STISH-ul nuh-FRY-tis)، التهاب لوله های کلیه و ساختارهای اطراف آن

 

بیماری کلیه پلی‌کیستیک

 

انسداد طولانی مدت مجاری ادراری، ناشی از بیماری هایی مانند بزرگی پروستات، سنگ کلیه و برخی سرطان‌ها

 

ریفلاکس مجرای ادراری (ves-ih-koe-yoo-REE-tur-ul)، وضعیتی که باعث برگشت ادرار به کلیه ها می شود.

 

عفونت مکرر کلیه که پیلونفریت نیز نامیده می شود (pie-uh-low-nuh-FRY-tis)

 

عوامل خطر

برخی از عوامل خطر پیشرفت سریع‌تر بیماری مزمن کلیه به مرحله نهایی بیماری کلیوی را افزایش می‌دهند، از جمله:

 

دیابت با کنترل ضعیف قند خون

 

بیماری کلیوی که بر گلومرول ها تأثیر می گذارد، ساختارهایی در کلیه ها که مواد زائد را از خون فیلتر می کنند

 

بیماری کلیه پلی‌کیستیک

 

بیماری کلیوی پس از پیوند کلیه

 

فشار خون بالا

 

مصرف تنباکو

 

تبار آفریقایی-آمریکایی

 

جنسیت مرد

 

سن بالاتر

 

هنگامی که پزشک برای اولین بار اندازه گیری منظم عملکرد کلیه را شروع می کند، سطح عملکرد کلیه را پایین می آورد.

 

 

عوارض

 

آسیب کلیه، پس از وقوع، قابل جبران نیست. عوارض بالقوه می تواند تقریباً هر قسمت از بدن را تحت تأثیر قرار دهد و می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

احتباس مایعات، که می تواند منجر به تورم در بازوها و پاها، فشار خون بالا یا تجمع مایع در ریه ها شود (ادم ریوی)

 

افزایش ناگهانی سطح پتاسیم در خون (هیپرکالمی)، که می تواند عملکرد قلب را مختل کند و ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.

 

بیماری های قلبی و عروقی (قلبی و عروقی).

 

استخوان های ضعیف و افزایش خطر شکستگی استخوان

 

کم خونی

 

کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ یا کاهش باروری

 

آسیب به سیستم عصبی مرکزی، که می تواند باعث مشکل در تمرکز، تغییرات شخصیتی یا تشنج شود.

 

کاهش پاسخ ایمنی، که فرد را در برابر عفونت آسیب پذیرتر می کند.

 

پریکاردیت، التهاب غشای کیسه مانندی که قلب را می پوشاند (پریکارد).

 

عوارض بارداری که خطراتی برای مادر و جنین در حال رشد دارد.

 

آسیب غیر قابل برگشت به کلیه ها (مرحله نهایی بیماری کلیه) که در نهایت برای زنده ماندن نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد.

 

عوارض

آسیب کلیه، پس از وقوع، قابل جبران نیست. عوارض بالقوه می تواند تقریباً هر قسمت از بدن را تحت تأثیر قرار دهد و می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

احتباس مایعات، که می تواند منجر به تورم در بازوها و پاها، فشار خون بالا یا مایع در ریه ها شود (ادم ریوی)

 

افزایش ناگهانی سطح پتاسیم در خون (هیپرکالمی)، که می تواند عملکرد قلب را مختل کند و ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.

 

بیماری های قلبی و عروقی

 

استخوان های ضعیف و افزایش خطر شکستگی استخوان

 

کم خونی

 

کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ یا کاهش باروری

 

آسیب به سیستم عصبی مرکزی، که می تواند باعث مشکل در تمرکز، تغییرات شخصیتی یا تشنج شود.

 

کاهش پاسخ ایمنی، که فرد را در برابر عفونت آسیب پذیرتر می کند.

 

پریکاردیت، التهاب غشای کیسه مانندی که قلب را می پوشاند (پریکارد).

 

عوارض بارداری که خطراتی برای مادر و جنین در حال رشد دارد.

 

آسیب غیر قابل برگشت به کلیه ها (مرحله نهایی بیماری کلیه) که در نهایت برای زنده ماندن نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد.

 

 

جلوگیری

 

اگر بیماری کلیوی دارید، ممکن است بتوانید با انتخاب شیوه زندگی سالم، پیشرفت آن را کاهش دهید:

در صورت نیاز وزن کم کنید.

 

بیشتر روزها فعال باشید.

 

یک رژیم غذایی متعادل از غذاهای مغذی و کم سدیم بخورید.

 

فشار خون خود را کنترل کنید.

 

داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید.

 

سطح کلسترول خود را هر سال چک کنید.

 

سطح قند خون خود را کنترل کنید.

 

سیگار نکشید و از محصولات تنباکو استفاده نکنید.

 

معاینات منظم انجام دهید.