اختلال رفتاری خواب با حرکات سریع چشم (REM) یک اختلال خواب است که در آن به صورت فیزیکی رویاهای واضح و اغلب ناخوشایند را با صداها و حرکات ناگهانی و اغلب خشن دست و پا در طول خواب REM نشان می دهید - که گاهی اوقات به آن رفتار رویاپردازی می گویند.

به طور معمول در طول خواب REM حرکت نمی کنید، مرحله ای طبیعی از خواب که بارها در طول شب اتفاق می افتد. حدود 20 درصد از خواب، در خواب REM سپری می شود، زمان معمول برای رویا دیدن، که عمدتاً در نیمه دوم شب اتفاق می افتد.

شروع اختلال رفتاری خواب REM اغلب تدریجی است و می تواند با گذشت زمان بدتر شود.

اختلال رفتاری خواب REM ممکن است با سایر بیماری‌های عصبی، مانند زوال عقل لوی، بیماری پارکینسون یا آتروفی سیستم چندگانه مرتبط باشد.



علائم

با اختلال رفتاری خواب REM، به جای اینکه فلج موقت طبیعی بازوها و پاهای خود (آتونیا) را در طول خواب REM تجربه کنید، به صورت فیزیکی رویاهای خود را اجرا می کنید.

 

شروع می تواند تدریجی یا ناگهانی باشد و ممکن است گاهی اوقات چندین بار در شب اتفاق بیفتد. این اختلال اغلب با گذشت زمان بدتر می شود.

 

علائم اختلال رفتاری خواب REM ممکن است شامل موارد زیر باشد:

حرکاتی مانند لگد زدن، مشت زدن، تکان دادن بازو یا پریدن از رختخواب، در پاسخ به رویاهای پر عمل یا خشونت آمیز، مانند تعقیب شدن یا دفاع از خود در برابر حمله

صداهایی مانند صحبت کردن، خنده، فریاد زدن، فریادهای عاطفی یا حتی فحش دادن

اگر در طول اپیزود از خواب بیدار شوید، می توانید رویا را به خاطر بیاورید.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر یک از علائم بالا را دارید یا مشکلات خواب دیگری را تجربه می کنید، با پزشک خود صحبت کنید.



علل

مسیرهای عصبی در مغز که از حرکت ماهیچه‌ها جلوگیری می‌کنند، در طول REM معمولی یا خواب رویایی فعال هستند و در نتیجه باعث فلج موقت بدن می‌شوند. در اختلال رفتاری خواب REM، این مسیرها دیگر کار نمی کنند و ممکن است به صورت فیزیکی رویاهای خود را عملی کنید.

 

 

عوامل خطر

عوامل مرتبط با ایجاد اختلال رفتاری خواب REM عبارتند از:

مردان بالای 50 سال - با این حال، اکنون زنان بیشتری با این اختلال تشخیص داده می شوند، به خصوص در سنین زیر 50 سال و بزرگسالان جوان و کودکان ممکن است به این اختلال مبتلا شوند، معمولاً در ارتباط با نارکولپسی، مصرف داروهای ضد افسردگی یا تومورهای مغزی.

داشتن نوع خاصی از اختلالات عصبی، مانند بیماری پارکینسون، آتروفی سیستم چندگانه، سکته مغزی یا زوال عقل با جسم لویی

ابتلا به نارکولپسی، یک اختلال خواب مزمن که با خواب آلودگی شدید در طول روز مشخص می شود

مصرف برخی داروها، به ویژه داروهای ضد افسردگی جدیدتر، یا استفاده یا ترک مواد مخدر

شواهد اخیر نشان می دهد که ممکن است چندین عامل خطرزای خاص محیطی یا شخصی برای اختلال رفتار خواب REM وجود داشته باشد، از جمله قرار گرفتن در معرض آفت کش های شغلی، کشاورزی، سیگار کشیدن یا آسیب قبلی به سر.

 

 

عوارض

عوارض ناشی از اختلال رفتار خواب REM ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ناراحتی برای همسر یا سایر افرادی که در خانه زندگی می کنند.

انزوای اجتماعی از ترس اینکه دیگران از اختلال خواب شما آگاه شوند.

صدمه به خود یا همسرتان