رفتار

درمان همانژیوم معمولاً ضروری نیست زیرا با گذشت زمان خود به خود از بین می روند. اما اگر همانژیوم بینایی را تحت تأثیر قرار دهد یا مشکلات دیگری ایجاد کند، درمان‌ها شامل داروها یا جراحی لیزری می‌شود:

داروهای مسدودکننده بتا. در همانژیوم های کوچک و سطحی، ژل حاوی داروی تیمولول ممکن است روی پوست آسیب دیده اعمال شود. همانژیوم شدید نوزادی ممکن است در صورت درمان با محلول خوراکی پروپرانولول ناپدید شود. درمان معمولاً باید تا حدود 1 سالگی ادامه یابد. عوارض جانبی می تواند شامل قند خون بالا، فشار خون پایین و خس خس سینه باشد.

داروهای کورتیکواستروئیدی. برای کودکانی که به درمان‌های مسدودکننده بتا پاسخ نمی‌دهند یا نمی‌توانند از آنها استفاده کنند، کورتیکواستروئیدها ممکن است یک گزینه باشد. آنها را می توان به ندول تزریق کرد یا روی پوست اعمال کرد. عوارض جانبی می تواند شامل رشد ضعیف و نازک شدن پوست باشد.

جراحی لیزر. گاهی اوقات جراحی لیزر می تواند همانژیوم کوچک و نازک را از بین ببرد یا زخم های روی همانژیوم را درمان کند.

اگر به فکر درمان همانژیوم فرزندتان هستید، مزایا و معایب آن را با پزشک کودک خود بسنجید. در نظر بگیرید که اکثر همانژیوم های نوزادی در دوران کودکی خود به خود ناپدید می شوند و درمان ها دارای عوارض جانبی بالقوه هستند.