پزشک خانواده یا متخصص گوش و حلق و بینی اغلب می تواند با معاینه بصری با استفاده از ابزار روشن (اتوسکوپ یا میکروسکوپ) تشخیص دهد که آیا پرده گوش پاره شده است یا خیر.

 

او ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تعیین علت علائم گوش یا تشخیص وجود هرگونه کم شنوایی انجام دهد یا دستور دهد. این تست ها عبارتند از:

 

تست های آزمایشگاهی. اگر ترشحاتی از گوش وجود داشته باشد، پزشک ممکن است آزمایش یا کشت آزمایشگاهی را برای تشخیص عفونت باکتریایی گوش میانی تجویز کند.

 

تنظیم چنگال. تنظیم چنگال کوک سازهای فلزی دو شاخه ای هستند که در هنگام ضربه زدن صدا تولید می کنند. آزمایش های ساده با تنظیم چنگال می تواند به پزشک کمک کند تا کم شنوایی را تشخیص دهد.

 

تنظیم چنگال همچنین ممکن است نشان دهد که آیا کم شنوایی به دلیل آسیب به بخش های لرزان گوش میانی (از جمله پرده گوش)، آسیب به حسگرها یا اعصاب گوش داخلی یا آسیب به هر دو است.

 

تمپانومتری. تمپانومتر از دستگاهی استفاده می کند که در مجرای گوش قرار می گیرد که پاسخ پرده گوش را به تغییرات جزئی فشار هوا اندازه گیری می کند. الگوهای خاصی از پاسخ می تواند نشان دهنده سوراخ شدن پرده گوش باشد.

 

آزمایش شنوایی شناسی. این مجموعه ای از تست های کاملاً کالیبره شده است که میزان شنیدن صداها را در ولوم ها و ارتفاع های مختلف اندازه گیری می کند. آزمایش ها در یک اتاقک عایق صدا انجام می شود.

 

رفتار

اکثر پرده های گوش پاره شده (سوراخ شده) بدون درمان در عرض چند هفته بهبود می یابند. در صورت وجود شواهد عفونت، پزشک ممکن است قطره های آنتی بیوتیک تجویز کند. اگر پارگی یا سوراخ پرده گوش به خودی خود بهبود نیابد، درمان احتمالاً شامل روش هایی برای بستن پارگی یا سوراخ است. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

چسب پرده گوش. اگر پارگی یا سوراخ پرده گوش به خودی خود بسته نشد، متخصص گوش و حلق و بینی ممکن است آن را با یک چسب کاغذی (یا یک وصله ساخته شده از مواد دیگر) ببندد. با این روش، پزشک گوش و حلق و بینی ممکن است یک ماده شیمیایی را روی لبه های پارگی اعمال کند، که می تواند باعث بهبودی پرده گوش شود و سپس یک وصله روی سوراخ قرار دهد. ممکن است لازم باشد این روش بیش از یک بار قبل از بسته شدن سوراخ تکرار شود.

 

عمل جراحی. اگر چسب پرده گوش منجر به بهبودی مناسب نشود یا پزشک گوش و حلق و بینی تشخیص دهد که پارگی احتمالاً با یک چسب بهبود نمی یابد، ممکن است جراحی را توصیه کند. رایج ترین روش جراحی تمپانوپلاستی نام دارد. جراح تکه ای از بافت را پیوند می زند تا سوراخ پرده گوش را ببندد. این روش به صورت سرپایی انجام می شود. در یک روش سرپایی، معمولاً می توانید همان روز به خانه بروید، مگر اینکه شرایط بیهوشی پزشکی نیاز به بستری طولانی تری داشته باشد.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

 

پرده گوش پاره شده (سوراخ شده) معمولاً در عرض چند هفته خود به خود بهبود می یابد. در برخی موارد، بهبودی ماه ها طول می کشد. تا زمانی که پزشک بگوید که گوش بهبود یافته است، از آن محافظت کنید:

 

خشک نگه داشتن گوش. هنگام دوش گرفتن یا حمام کردن، یک گوش‌گیر سیلیکونی ضد آب یا توپ پنبه‌ای که با وازلین پوشانده شده است را در گوش خود قرار دهید.

 

از تمیز کردن گوش خودداری کنید. به پرده گوش خود زمان بدهید تا به طور کامل بهبود یابد.

 

از دمیدن بینی خودداری کنید. فشار ایجاد شده هنگام دمیدن بینی می تواند به پرده گوش در حال بهبودی، آسیب برساند.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

 

اگر علائم پرده گوش سوراخ شده دارید، احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی شروع کنید. با این حال، ممکن است پزشک شما را به یک متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) ارجاع دهد.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

فهرستی از قبل تهیه کنید که بتوانید آن را با پزشک خود در میان بگذارید. لیست باید شامل موارد زیر باشد:

علائمی که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به نظر بی ارتباط با کم شنوایی، ترشح مایعات یا سایر علائم مرتبط با گوش باشد.

رویدادهای مرتبطی که ممکن است به مشکلات گوش مرتبط باشد، مانند سابقه عفونت گوش، آسیب های اخیر گوش یا ضربه به سر، یا سفر هوایی اخیر.

داروها، از جمله هر ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید.

 

 

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

 

اگر فکر می کنید علائم پارگی پرده گوش دارید، ممکن است بخواهید برخی از سوالات زیر را از پزشک خود بپرسید.

آیا پرده گوش من پاره شده است؟

چه چیز دیگری می تواند باعث کاهش شنوایی و سایر علائم من شود؟

اگر پرده گوش من پاره شده است، برای محافظت از گوش در طول روند بهبودی چه باید بکنم؟

به چه نوع قرار ملاقات های بعدی نیاز دارم؟

در چه مرحله ای باید درمان های دیگر را در نظر بگیریم؟

 

از پرسیدن سوالات دیگری که دارید دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

 

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، از جمله:

اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟

آیا علائمی مانند درد یا سرگیجه داشته اید که برطرف شده؟

آیا عفونت گوش داشته اید؟

آیا در معرض صداهای بلند قرار گرفته اید؟

آیا اخیراً شنا یا غواصی کرده اید؟

آیا اخیرا پرواز کرده اید؟

آیا از ناحیه سر آسیب دیده اید؟

آیا چیزی در گوش خود می گذارید تا آن را تمیز کنید؟

 

 

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

 

اگر فکر می کنید پرده گوشتان پاره شده است، مراقب باشید که گوش های خود را خشک نگه دارید تا از عفونت جلوگیری کنید. تا زمانی که وضعیت مورد ارزیابی قرار نگرفته و با پزشکتان در میان گذاشته نشده است، شنا نکنید. برای جلوگیری از ورود آب به گوش هنگام دوش گرفتن یا حمام کردن، از یک گوش‌گیر سیلیکونی ضدآب استفاده کنید یا یک توپ پنبه‌ای که با وازلین پوشیده شده است را در گوش بیرونی خود قرار دهید.

 

قطره های دارویی را در گوش خود نریزید، مگر اینکه پزشک آنها را به طور خاص برای عفونت مربوط به پرده گوش تجویز کند.