به طور کلی، اگر به طور فزاینده ای احساس خستگی یا تنبلی می کنید، پوست خشک، یبوست و صدای خشن دارید، یا قبلاً مشکلات تیروئید یا گواتر داشته اید، ممکن است پزشک بیماری هاشیموتو را آزمایش کند.

تشخیص بیماری هاشیموتو بر اساس علائم و نشانه‌ها و نتایج آزمایش‌های خونی است که سطح هورمون تیروئید و هورمون محرک تیروئید (TSH) تولید شده در غده هیپوفیز را اندازه‌گیری می‌کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

یک آزمایش هورمونی. آزمایش خون می تواند میزان هورمون های تولید شده توسط غده تیروئید و هیپوفیز را تعیین کند. اگر تیروئید کم کار باشد، سطح هورمون تیروئید پایین است. در همان زمان، سطح TSH بالا می رود زیرا غده هیپوفیز سعی می کند غده تیروئید را تحریک کند تا هورمون تیروئید بیشتری تولید کند.

آزمایش آنتی بادی. از آنجایی که بیماری هاشیموتو یک اختلال خود ایمنی است، علت آن تولید آنتی بادی های غیر طبیعی است. آزمایش خون ممکن است وجود آنتی بادی بر ضد پراکسیداز تیروئید (آنزیم TPO) را تأیید کند، آنزیمی که معمولاً در غده تیروئید یافت می‌شود و نقش مهمی در تولید هورمون‌های تیروئید دارد. اما تست آنتی بادی TPO در همه مبتلایان به تیروئیدیت هاشیموتو مثبت نیست. بسیاری از افراد دارای آنتی بادی های TPO هستند، اما گواتر، کم کاری تیروئید یا مشکلات دیگر ندارند.

در گذشته، پزشکان قادر به تشخیص کم کاری تیروئید، شاخص اصلی بیماری هاشیموتو، تا زمانی که علائم نسبتاً پیشرفته نشده بودند، نبودند. اما با استفاده از تست حساس TSH، پزشکان می توانند اختلالات تیروئید را خیلی زودتر، اغلب قبل از اینکه علائم را تجربه کنید، تشخیص دهند.

از آنجایی که آزمایش TSH بهترین آزمایش غربالگری است، پزشک احتمالاً ابتدا TSH را بررسی می کند و در صورت نیاز آزمایش هورمون تیروئید را انجام می دهد. تست TSH همچنین نقش مهمی در مدیریت کم کاری تیروئید دارد. این آزمایشات همچنین به پزشک کمک می کند تا دوز مناسب دارو را چه در ابتدا و چه در طول زمان تعیین کند.

رفتار

درمان بیماری هاشیموتو ممکن است شامل مشاهده و استفاده از داروها باشد. اگر هیچ شواهدی دال بر کمبود هورمون وجود نداشته باشد و تیروئید به طور طبیعی کار کند، پزشک ممکن است بخواهد که منتظر بمانید. اگر به دارو نیاز دارید، به احتمال زیاد تا آخر عمر به دارو نیاز خواهید داشت.

هورمون های مصنوعی

اگر بیماری هاشیموتو باعث کمبود هورمون تیروئید شود، ممکن است نیاز به درمان جایگزین با هورمون تیروئید داشته باشید. این معمولا شامل استفاده روزانه از هورمون تیروئید مصنوعی لووتیروکسین (لووکسیل، سینتروید، و غیره) است.

لووتیروکسین مصنوعی مشابه تیروکسین است، نسخه طبیعی این هورمون که توسط غده تیروئید ساخته می شود. داروی خوراکی سطح کافی هورمون را بازیابی می کند و تمام علائم کم کاری تیروئید را معکوس می کند.

نظارت بر دوز

برای تعیین دوز مناسب لووتیروکسین در ابتدا، پزشک به طور کلی سطح TSH را پس از شش تا هشت هفته درمان و دوباره پس از هر تغییر دوز بررسی می کند. هنگامی که دوزی که تست های تیروئید را نرمال می کند مشخص شد، پزشک احتمالاً هر 12 ماه یکبار سطح TSH را بررسی می کند زیرا ممکن است دوز مورد نیازتان تغییر کند. مقادیر بیش از حد هورمون تیروئید می تواند از دست دادن استخوان را تسریع کند، که ممکن است پوکی استخوان را بدتر کند یا خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. درمان بیش از حد با لووتیروکسین همچنین می تواند باعث اختلالات ریتم قلب (آریتمی) شود.

اگر به بیماری عروق کرونر یا کم کاری شدید تیروئید مبتلا هستید، پزشک ممکن است درمان را با مقدار کمتری دارو شروع کرده و به تدریج دوز را افزایش دهد. جایگزینی پیشرونده هورمون به قلب اجازه می‌دهد تا با افزایش متابولیسم سازگار شود.

لووتیروکسین در صورت استفاده در دوز مناسب عملاً هیچ عارضه جانبی ایجاد نمی کند و نسبتاً ارزان است. 

همچنین، دوز مصرفی را نادیده نگیرید یا مصرف دارو را قطع نکنید. اگر این کار را انجام دهید، علائم و نشانه ها به تدریج باز می گردند.

اثرات مواد دیگر

برخی داروها، مکمل ها و برخی غذاها ممکن است بر توانایی در جذب لووتیروکسین تأثیر بگذارند. با این حال، مصرف لووتیروکسین چهار ساعت قبل یا بعد از سایر داروها می تواند مشکل را برطرف کند. اگر مقادیر زیادی از محصولات سویا یا رژیم غذایی پر فیبر مصرف می کنید یا هر یک از موارد زیر را مصرف می کنید، با پزشک خود صحبت کنید:

مکمل های آهن، از جمله مولتی ویتامین های حاوی آهن

کلستیرامین (Prevalite)، دارویی که برای کاهش سطح کلسترول خون استفاده می شود

هیدروکسید آلومینیوم که در برخی از آنتی اسیدها وجود دارد

سوکرالفات، داروی زخم

مکمل های کلسیم

آیا ترکیبی از هورمون ها لازم است؟

لووتیروکسین شکل مصنوعی T-4 طبیعی است. T-4 در بدن به T-3 تبدیل می شود. در حالی که اکثر افراد تنها با لووتیروکسین به طور موفقیت آمیزی درمان می شوند، برخی از افراد با لووتیروکسین احساس کاملا طبیعی ندارند.

محققان بررسی کرده اند که آیا تنظیم درمان استاندارد کم کاری تیروئید برای جایگزینی برخی از T-4 با مقادیر کمی از T-3 ممکن است مفید باشد یا خیر. اما اکثر مطالعات مشخص کرده اند که افزودن T-3 هیچ مزیتی نسبت به درمان با T-4 به تنهایی ندارد.

شواهدی وجود دارد که نشان می دهد T-3 ممکن است برای زیرمجموعه های خاصی از افراد مفید باشد، مانند افرادی که تیروئید خود را با جراحی برداشته اند (تیروئیدکتومی). تحقیقات ادامه دارد.

T-3 می تواند به تنهایی به عنوان لیوتیرونین (Cytomel) یا در ترکیب با T-4 تجویز شود. مصرف ترکیبی T-4 و T-3 منجر به تولید سطوح بالاتر از حد طبیعی T-3 می شود، به خصوص بلافاصله پس از مصرف دارو. این می تواند باعث ضربان قلب سریع، اضطراب و مشکلات خواب شود.

اما، برای کسانی که به تنهایی از T-4 تسکین کافی دریافت نکرده اند، افزودن لیوتیرونین به درمان استاندارد لووتیروکسین برای یک دوره آزمایشی سه تا شش ماهه، دوره کافی طولانی است تا ببینیم آیا این ترکیب کمک می کند یا خیر.

آماده شدن برای قرار ملاقات

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. پزشک ممکن است شما را به متخصص غدد ارجاع دهد.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری داشته باشید.

آنچه می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. هنگامی که قرار ملاقات خود را تعیین می کنید، بپرسید که آیا برای آماده شدن برای آزمایش های تشخیصی رایج باید کاری انجام دهید.

هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید. برای مثال، اگر بیش از حد معمول احساس فراموشی کرده اید، این اطلاعات مهمی است که باید با پزشک خود در میان بگذارید. همچنین به پزشک خود در مورد تغییراتی که در ظاهر فیزیکی خود متوجه شده اید، مانند افزایش وزن غیرقابل توضیح یا تفاوت در پوست خود، اطلاع دهید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه تغییر در چرخه قاعدگی و در زندگی جنسی خود را یادداشت کنید. اگر میل جنسی شما تغییر کرده است به پزشک خود اطلاع دهید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید یا در گذشته استفاده کرده اید، تهیه کنید. نام و دوز خاص این داروها و مدت زمانی که آنها را مصرف کرده اید را درج کنید.

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. کسی که شما را همراهی می‌کند، ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

فهرستی از سوالات ایجاد کنید تا بتوانید از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید. در مورد بیماری هاشیموتو، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

آیا این وضعیت احتمالا موقتی است یا طولانی مدت؟

چه درمانی را توصیه می کنید؟

چه مدت باید دارو مصرف کنم؟

چه عوارض جانبی ممکن است از داروهایی که توصیه می کنید تجربه کنم؟

چگونه می‌توانید بر اثربخشی درمان من نظارت کنید؟

آیا عوارض طولانی مدت این بیماری را تجربه خواهم کرد؟

آیا باید رژیم غذایی خود را تغییر دهم؟

آیا ورزش کمکی خواهد کرد؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگری که برایتان پیش می آید تردید نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، مانند:

علائم چیست و اولین بار چه زمانی متوجه آنها شدید؟

علائم در طول زمان چگونه تغییر کرده است؟

آیا متوجه تغییراتی در سطح انرژی یا خلق و خوی خود شده اید؟

آیا ظاهر شما تغییر کرده است، از جمله افزایش وزن یا خشکی پوست؟

آیا صدای شما تغییر کرده است؟

آیا عادات روده تان تغییر کرده است؟ چگونه؟

آیا درد عضلانی یا مفصلی دارید؟ 

آیا متوجه تغییری در حساسیت خود به سرما شده اید؟

آیا بیش از حد معمول احساس فراموشی کرده اید؟

آیا علاقه تان به رابطه جنسی کاهش یافته است؟ اگر زن هستید، چرخه قاعدگی تان تغییر کرده است؟

آیا تحت درمان هستید یا اخیراً برای سایر شرایط پزشکی تحت درمان قرار گرفته اید؟

آیا هیچ یک از اعضای خانواده تان به بیماری تیروئید مبتلا هستند؟