اوریون

اوریون یک عفونت ویروسی است که در درجه اول غدد تولید کننده بزاق که در نزدیکی گوش قرار دارند را تحت تاثیر قرار می دهد. اوریون می تواند باعث تورم در یک یا هر دوی این غدد شود.

اوریون رایج بود تا زمانی که واکسیناسیون اوریون به روتین تبدیل شد. از آن زمان، تعداد موارد به شدت کاهش یافته است.

با این حال، اوریون هنوز رخ می دهد و تعداد موارد در سال های اخیر افزایش یافته است. این همه‌گیری‌ها عموماً افرادی را تحت تأثیر قرار می‌دهند که واکسینه نشده‌اند و در محیط‌های نزدیک مانند مدارس یا دانشگاه‌ها رخ می‌دهند.

عوارض اوریون، مانند کاهش شنوایی، بالقوه جدی اما نادر هستند. درمان خاصی برای اوریون وجود ندارد.

علائم

برخی از افراد آلوده به ویروس اوریون یا هیچ علامتی ندارند یا علائم بسیار خفیف هستند. هنگامی که علائم و نشانه ها ظاهر می‌شوند، معمولاً حدود دو تا سه هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شوند.

علامت اولیه اوریون تورم غدد بزاقی است که باعث پف کردن گونه‌ها می شود. سایر علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درد در غدد بزاقی متورم در یک یا هر دو طرف صورت

درد هنگام جویدن یا بلعیدن

تب

سردرد

دردهای عضلانی

ضعف و خستگی

از دست دادن اشتها

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم و نشانه های اوریون را دارید به پزشک مراجعه کنید. اوریون حدود 9 روز پس از ظاهر شدن علائم بسیار مسری است. قبل از مراجعه به مطب دکتر خود بگویید که مشکوک به اوریون هستید تا اقدامات لازم برای جلوگیری از انتشار ویروس به دیگران در اتاق انتظار انجام شود.

در عین حال:

تا حد امکان استراحت کنید.

سعی کنید علائم را با کمپرس سرد و مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و استامینوفن (Tylenol) کاهش دهید.

اوریون غیر معمول شده است، بنابراین ممکن است شرایط دیگری باعث علائم شده باشد. تورم غدد بزاقی و تب می تواند نشان دهنده موارد زیر باشد:

یک غده بزاقی مسدود شده

یک عفونت ویروسی متفاوت

علل

اوریون توسط ویروسی ایجاد می شود که به راحتی از طریق بزاق آلوده از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. اگر مصون نیستید، می توانید با تنفس قطرات بزاق یک فرد مبتلا که به تازگی عطسه یا سرفه کرده است، به اوریون مبتلا شوید. همچنین می‌توانید به دلیل استفاده از ظروف یا فنجان مشترک با فردی که اوریون دارد، مبتلا به اوریون شوید.

عوارض

عوارض اوریون نادر است، اما برخی از آنها بالقوه جدی هستند.

بیشتر عوارض اوریون شامل التهاب و تورم در قسمتی از بدن است، مانند:

بیضه ها. این بیماری که به عنوان اورکیت شناخته می شود، باعث تورم یک یا هر دو بیضه در مردانی می شود که به بلوغ رسیده اند. اورکیت دردناک است، اما به ندرت منجر به ناتوانی در پدر شدن می شود (ناباروری).

مغز. عفونت های ویروسی مانند اوریون می تواند منجر به التهاب مغز (آنسفالیت) شود. آنسفالیت می تواند باعث مشکلات عصبی و تهدید کننده زندگی شود.

غشاء و مایع اطراف مغز و نخاع. این بیماری که به عنوان مننژیت شناخته می شود، در صورتی رخ می دهد که ویروس اوریون از طریق جریان خون پخش شود و سیستم عصبی مرکزی را آلوده کند.

پانکراس. علائم و نشانه های این بیماری که به پانکراتیت معروف است، شامل درد در قسمت بالای شکم، حالت تهوع و استفراغ است.

سایر عوارض اوریون عبارتند از:

از دست دادن شنوایی. کم شنوایی می تواند در یک یا هر دو گوش رخ دهد. اگرچه نادر است، افت شنوایی گاهی دائمی است.

مشکلات قلبی. به ندرت، اوریون با ضربان قلب غیرطبیعی و بیماری های عضله قلب مرتبط است.

سقط جنین. ابتلا به اوریون در دوران بارداری، به خصوص در اوایل بارداری، ممکن است منجر به سقط جنین شود.

جلوگیری

بهترین راه برای پیشگیری از اوریون، واکسینه شدن در برابر این بیماری است. اکثر مردم پس از واکسینه شدن کامل، نسبت به اوریون مصونیت دارند.

واکسن اوریون معمولاً به صورت تلقیح ترکیبی سرخک-اوریون- سرخجه (MMR) داده می شود که حاوی ایمن ترین و موثرترین شکل هر واکسن است. دو دوز واکسن MMR قبل از ورود کودک به مدرسه توصیه می شود. این واکسن ها باید در موارد زیر تزریق شوند:

بین 12 تا 15 ماهگی

بین 4 تا 6 سالگی

به ویژه دانشجویان، مسافران بین المللی و کارکنان مراقبت های بهداشتی تشویق می شوند تا مطمئن شوند که دو دوز واکسن MMR را تزریق کرده اند. یک دوز واحد در پیشگیری از اوریون کاملاً مؤثر نیست.

دوز سوم واکسن به طور معمول توصیه نمی شود. اما اگر در منطقه ای هستید که شیوع بیماری را تجربه می کند، پزشک ممکن است دوز سوم را توصیه کند. مطالعه‌ای درباره شیوع اوریون اخیر در محوطه دانشگاه نشان داد که دانش‌آموزانی که دوز سوم واکسن MMR را دریافت کرده‌اند در معرض خطر بسیار کمتری برای ابتلا به این بیماری هستند.
- کسانی که به واکسن MMR نیاز ندارند
  نیازی به واکسیناسیون ندارید اگر:
  پس از 12 ماهگی دو دوز واکسن MMR دریافت کرده اید.
  یک دوز MMR بعد از 12 ماهگی داشته اید و کودک پیش دبستانی یا بزرگسالی هستید که در معرض خطر بالای قرار گرفتن در معرض سرخک یا اوریون نیستید.
  آزمایش های خونی انجام دهید که ایمنی شما را در برابر سرخک، اوریون و سرخجه نشان می‌دهد.
  متولدین قبل از سال 1957 - اکثر افراد در آن گروه سنی احتمالاً به طور طبیعی به ویروس آلوده شده اند و مصونیت دارند.
همچنین، واکسن برای موارد زیر توصیه نمی شود:
افرادی که واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی به آنتی بیوتیک نئومایسین یا هر جزء دیگر واکسن MMR داشته اند.
زنان باردار یا زنانی که قصد دارند در چهار هفته آینده باردار شوند.
افرادی که سیستم ایمنی بدنشان به شدت آسیب دیده است.

کسانی که باید واکسن MMR را دریافت کنند
اگر با معیارهای ذکر شده در بالا مطابقت ندارید و اگر:
یک زن غیرباردار در سنین باروری هستید.
در بیمارستان، مرکز پزشکی، مرکز مراقبت از کودک یا مدرسه کار می‌کنید.
برای سفر به خارج از کشور یا سفر دریایی برنامه ریزی می‌کنید.

کسانی که باید منتظر باشند تا واکسن MMR را دریافت کنند
صبر کنید اگر:
اگر بیمار متوسط یا شدید هستید، صبر کنید تا بهبود پیدا کنید.
اگر باردار هستید، تا بعد از زایمان صبر کنید.

کسانی که باید با پزشک خود چک کنند
قبل از واکسن اوریون با پزشک خود مشورت کنید اگر:
سرطان دارید.
اختلال خونی دارید
یک بیماری مانند اچ‌آی‌وی/ایدز دارید که بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارد.
با داروهایی مانند استروئیدها که بر سیستم ایمنی تأثیر می گذارد، درمان می شوید.
در چهار هفته گذشته واکسن دیگری دریافت کرده اید.

عوارض جانبی واکسن
واکسن MMR بسیار ایمن و موثر است. دریافت واکسن MMR بسیار ایمن تر از ابتلا به اوریون است.

اکثر مردم هیچ عارضه جانبی از واکسن را تجربه نمی کنند. برخی افراد برای مدت کوتاهی تب خفیف یا بثورات یا درد مفاصل را تجربه می کنند.

به ندرت، کودکانی که واکسن MMR را دریافت می کنند، ممکن است تشنج ناشی از تب را تجربه کنند. اما این تشنج ها با هیچ مشکل طولانی مدت همراه نبوده اند.