خشکی پوست معمولا جدی نیست. در بیشتر موارد، عواملی مانند هوای گرم یا سرد، رطوبت کم در هوا و خیساندن در آب داغ ایجاد می‌شود.

می توانید کارهای زیادی برای بهبود پوست خود انجام دهید، از جمله استفاده از مرطوب کننده ها و اجتناب از صابون های خشن و خشک کننده. اما گاهی اوقات خشکی پوست اغلب اتفاق می افتد یا شدید است. در این موارد، ممکن است به کمک یک پزشک متخصص پوست نیاز داشته باشید.

علائم

خشکی پوست اغلب موقتی است - برای مثال فقط در زمستان به آن مبتلا می شوید - اما ممکن است یک بیماری مادام العمر باشد. علائم و نشانه های خشکی پوست به سن، سلامتی، محل زندگی، زمان سپری شده در خارج از منزل و علت مشکل بستگی دارد. خشکی پوست ممکن است باعث یک یا چند مورد از موارد زیر شود:

احساس سفتی پوست به خصوص بعد از دوش گرفتن، حمام کردن یا شنا

پوستی که خشن به نظر می رسد

خارش 

پوسته پوسته شدن خفیف تا شدید

خطوط ریز یا ترک

پوست خاکستری

سرخی

ترک های عمیقی که ممکن است خونریزی کنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اکثر موارد خشکی پوست به شیوه زندگی و درمان های خانگی پاسخ خوبی می دهند. به پزشک خود مراجعه کنید اگر:

پوست علیرغم تلاش بهبود نمی یابد.

خشکی پوست با قرمزی همراه است.

خشکی و خارش باعث اختلال در خواب می شود.

زخم های باز یا عفونت های ناشی از خاراندن دارید.

شما دارای نواحی بزرگ پوسته پوسته شدن یا لایه برداری پوست هستید.

علل

خشکی پوست اغلب یک علت محیطی دارد. برخی از بیماری ها نیز می توانند به طور قابل توجهی روی پوست تأثیر بگذارند. دلایل بالقوه خشکی پوست عبارتند از:

آب و هوا. پوست در فصل زمستان، زمانی که درجه حرارت و رطوبت به شدت کاهش می یابد، خشک ترین است. اما اگر در مناطق کویری زندگی می کنید، ممکن است فصل چندان مهم نباشد.

حرارت. گرمایش مرکزی، اجاق های هیزمی، بخاری های فضایی و شومینه ها همگی رطوبت را کاهش داده و پوست را خشک می کنند.

حمام و دوش آب گرم. دوش گرفتن یا دوش آب گرم طولانی مدت می تواند پوست را خشک کند. شنا کردن مکرر، به ویژه در استخرهایی که به شدت کلردار هستند، همینطور است.

صابون ها و مواد شوینده خشن. بسیاری از صابون‌ها، شوینده‌ها و شامپوها، رطوبت پوست را از بین می‌برند، زیرا برای از بین بردن چربی فرموله شده‌اند.

سایر بیماری های پوستی. افراد مبتلا به بیماری های پوستی مانند درماتیت آتوپیک (اگزما) یا پسوریازیس مستعد خشکی پوست هستند.

عوامل خطر

هر کسی ممکن است دچار خشکی پوست شود. اما اگر:

در سن 40 سالگی یا بزرگتر هستید. این خطر با افزایش سن افزایش می یابد - بیش از 50 درصد از افراد مسن پوست خشک دارند.

در آب و هوای خشک، سرد یا کم رطوبت زندگی می‌کنید.

شغلی داذید که باید پوست خود را در آب غوطه ور کنید، مانند پرستاری و آرایشگری.

به طور مکرر در استخرهای کلردار شنا می‌کنید.

عوارض

پوست خشک معمولا بی ضرر است. اما هنگامی که از آن مراقبت نمی شود، خشکی پوست ممکن است منجر به موارد زیر شود:

درماتیت آتوپیک (اگزما). اگر مستعد ابتلا به این بیماری هستید، خشکی بیش از حد می تواند منجر به فعال شدن بیماری شود و باعث قرمزی، ترک خوردن و التهاب شود.

عفونت ها. پوست خشک ممکن است ترک بخورد، اجازه ورود باکتری ها را می دهد و باعث عفونت می‌شود.

این عوارض به احتمال زیاد زمانی رخ می دهند که مکانیسم های محافظتی طبیعی پوست به شدت به خطر بیفتد. برای مثال، خشکی شدید پوست می‌تواند باعث ایجاد ترک‌ها یا شکاف‌های عمیق شود که می‌تواند باز شود و خونریزی کند و راهی برای باکتری‌های مهاجم فراهم کند.

جلوگیری

برای جلوگیری از خشکی بیش از حد پوست، این نکات را امتحان کنید:

مرطوب کنید. مرطوب کننده پوست را محکم می کند تا آب از آن خارج نشود.

قرار گرفتن در معرض آب را محدود کنید. زمان حمام و دوش گرفتن را در 10 دقیقه یا کمتر نگه دارید. صفحه را روی گرم بچرخانید نه داغ. سعی کنید بیش از یک بار در روز حمام نکنید.

از صابون خشک کن صرف نظر کنید. کرم های پاک کننده، پاک کننده های ملایم پوست و ژل های دوش را با مرطوب کننده های اضافه شده امتحان کنید.

در هوای سرد یا باد تا حد امکان پوست را بپوشانید. زمستان می تواند به ویژه پوست را خشک کند، بنابراین هنگام بیرون رفتن حتما از شال، کلاه و دستکش استفاده کنید.

دستکش لاستیکی بپوشید. اگر مجبور هستید دستان خود را در آب فرو کنید یا از پاک کننده های خشن استفاده می کنید، پوشیدن دستکش می تواند به محافظت از پوستتان کمک کند.