زرد زخم (im-puh-TIE-go) یک عفونت پوستی شایع و بسیار مسری است که عمدتاً نوزادان و کودکان خردسال را تحت تأثیر قرار می دهد. معمولاً به صورت زخم های قرمز رنگ روی صورت، به ویژه در اطراف بینی و دهان و روی دست ها و پاها ظاهر می شود. در طی حدود یک هفته، زخم ها می ترکند و پوسته های عسلی رنگ ایجاد می کنند.

 

درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند گسترش زهر را به دیگران محدود کند. کودکان را از مدرسه یا مهدکودک رفتن منع کنید و در خانه نگه دارید تا زمانی که دیگر مسری نباشند - معمولاً 24 ساعت پس از شروع درمان آنتی بیوتیکی.

 

علائم

علامت اصلی زرد زخم، زخم قرمزی است که اغلب در اطراف بینی و دهان است. زخم ها به سرعت پاره می شوند، برای چند روز ترشح می کنند و سپس پوسته ای به رنگ عسلی را تشکیل می دهند. زخم ها می توانند از طریق لمس، لباس و حوله به سایر نواحی بدن سرایت کنند. خارش و درد به طور کلی خفیف است.

 

شکل کمتر شایع این بیماری به نام زرد زخم بولوز باعث ایجاد تاول های بزرگتر در تنه نوزادان و کودکان خردسال می شود. اکتیما یک شکل جدی از زرد زخم است که باعث ایجاد زخم های دردناک پر از مایع یا چرک می شود.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان مبتلا به زرد زخم هستید، با پزشک خانواده، متخصص اطفال یا متخصص پوست مشورت کنید.

 

 

علل

 

زرد زخم توسط باکتری ها، معمولا ارگانیسم های استافیلوکوک ایجاد می شود.

 

هنگامی که با زخم های فردی که آلوده شده یا با وسایلی که لمس کرده اند - مانند لباس، ملحفه، حوله و حتی اسباب بازی، تماس می گیرید، ممکن است در معرض باکتری هایی قرار بگیرید که باعث ایجاد زرد زخم می شوند.

 

 

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به زرد زخم را افزایش می دهند عبارتند از:

• سن. زرد زخم بیشتر در کودکان 2 تا 5 ساله رخ می دهد.

   

  تماس نزدیک. زرد زخم به راحتی در خانواده ها، در محیط های شلوغ، مانند مدارس و مراکز مراقبت از کودک و از شرکت در ورزش هایی که شامل تماس پوست به پوست است، پخش می‌شود.

   

  هوای گرم و مرطوب. عفونت زائده در هوای گرم و مرطوب شایع تر است.

   

  پوست شکسته. باکتری هایی که باعث زگیل می شوند اغلب از طریق یک بریدگی کوچک، نیش حشره یا بثورات وارد پوست می شوند.

   

  سایر شرایط سلامتی. کودکان مبتلا به سایر بیماری های پوستی، مانند درماتیت آتوپیک (اگزما)، بیشتر در معرض ابتلا به زرد زخم هستند. افراد مسن، افراد مبتلا به دیابت یا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند نیز بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند.

   

عوارض

زرد زخم معمولاً خطرناک نیست و زخم ها در اشکال خفیف عفونت به طور کلی بدون ایجاد اسکار بهبود می یابند.

 

به ندرت، عوارض زرد زخم عبارتند از:

 

سلولیت. این عفونت بالقوه تهدید کننده زندگی بر بافت های زیرین پوست تأثیر می گذارد و در نهایت ممکن است به غدد لنفاوی و جریان خون گسترش یابد.

 

مشکلات کلیوی. یکی از انواع باکتری هایی که باعث ایجاد زرد زخم می شود نیز می تواند به کلیه ها آسیب برساند.

 

جای زخم. زخم‌های مرتبط با اکتیما می‌توانند جای زخم باقی بگذارند.

 

 

جلوگیری

 

تمیز نگه داشتن پوست بهترین راه برای حفظ سلامت آن است. شستن فوری بریدگی ها، خراش ها، نیش حشرات و سایر زخم ها بسیار مهم است.

 

 

برای کمک به جلوگیری از سرایت زردی به دیگران:

به آرامی نواحی آسیب دیده را با صابون ملایم و آب جاری بشویید و سپس به آرامی با گاز بپوشانید.

 

لباس‌ها، ملحفه‌ها و حوله‌های فرد مبتلا را هر روز با آب داغ بشویید و آن‌ها را با هیچ‌کس دیگر از اعضای خانواده خود به اشتراک نگذارید.

 

هنگام استفاده از پماد آنتی بیوتیک دستکش بپوشید و پس از آن دست های خود را کاملا بشویید.

 

ناخن های کودک آلوده را کوتاه کنید تا از آسیب ناشی از خراشیدن جلوگیری کنید.

 

شستن منظم و کامل دست ها و به طور کلی بهداشت خوب را تشویق کنید.

 

کودک مبتلا به زرد زخم را تا زمانی که پزشکتان بگوید که مسری نیست، در خانه نگه دارید.