برای تشخیص راه رفتن در خواب، پزشک مدارک پزشکی و علائم را بررسی می کند. ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه فیزیکی. پزشک ممکن است برای شناسایی شرایطی که ممکن است با راه رفتن در خواب اشتباه گرفته شود، معاینه فیزیکی انجام دهد، مانند تشنج های شبانه، سایر اختلالات خواب یا حملات پانیک.

   

  بحث در مورد علائم، مگر اینکه تنها زندگی کنید و از راه رفتن خود در خواب آگاه نباشید، احتمالاً دیگران خواهند گفت که در خواب راه می روید. اگر همسرتان در قرار ملاقات با شما بیاید، ممکن است پزشک از او بپرسد که آیا به نظر می رسد  مشکل در خواب راه رفتن دارید یا خیر. همچنین ممکن است پزشک از شما و همسرتان بخواهد که یک پرسشنامه در مورد رفتارهای خواب خود پر کنید. اگر سابقه خانوادگی راه رفتن در خواب دارید به پزشک خود اطلاع دهید.

   

  مطالعه خواب شبانه (پلی سومنوگرافی). در برخی موارد، پزشک ممکن است یک مطالعه شبانه در یک آزمایشگاه خواب را توصیه کند. حسگرهایی که روی بدن قرار می‌گیرند امواج مغزی، سطح اکسیژن خون، ضربان قلب و تنفس و همچنین حرکات چشم و پا را در هنگام خواب ضبط و کنترل می‌کنند. ممکن است از شما فیلمبرداری شود تا رفتار خود را در طول چرخه خواب مستند کنید.

•  

رفتار

درمان راه رفتن در خواب گاه به گاه، معمولاً ضروری نیست. در کودکانی که در خواب راه می روند، معمولاً در سنین نوجوانی از بین می رود.

 

 

اگر راه رفتن در خواب منجر به آسیب احتمالی شود، برای اعضای خانواده اختلال ایجاد کند، یا منجر به خجالت یا اختلال در خواب فردی شود که در خواب راه می رود، ممکن است نیاز به درمان باشد. درمان به طور کلی بر ارتقای ایمنی و از بین بردن علل یا محرک ها متمرکز است.

 

 

درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

درمان هر بیماری زمینه‌ای، اگر راه رفتن در خواب با کم‌خوابی یا اختلال خواب زمینه‌ای یا شرایط پزشکی مرتبط باشد.

 

تنظیم دارو، اگر تصور شود که راه رفتن در خواب ناشی از یک دارو است.

 

بیداری های پیش بینی کننده - بیدار کردن شخصی که در خواب راه می رود حدود 15 دقیقه قبل از اینکه معمولاً در خواب راه برود، سپس برای چند دقیقه بیدار ماندن قبل از اینکه دوباره به خواب برود.

 

داروها - مانند بنزودیازپین ها یا داروهای ضد افسردگی خاص.

 

یادگیری خودهیپنوتیزم - زمانی که توسط یک متخصص آموزش دیده و آشنا با پاراسومنیا انجام شود، افرادی که در طول هیپنوتیزم از پیشنهادات استقبال می کنند ممکن است با دستیابی به یک حالت آرامش عمیق که از طریق آن تغییر در فعالیت های ناخواسته در طول خواب بهبود می یابد، سود ببرند.

 

درمان یا مشاوره - یک متخصص سلامت روان می تواند با پیشنهاداتی برای بهبود خواب، تکنیک های کاهش استرس، خود هیپنوتیزم و آرامش کمک کند.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر راه رفتن در خواب برای شما یا فرزندتان مشکل ساز است، این پیشنهادات را امتحان کنید.

• محل زندگی  را ایمن کنید. اگر راه رفتن در خواب منجر به آسیب شده است یا ممکن است این کار را انجام دهد، این اقدامات احتیاطی را در نظر بگیرید: همه پنجره ها و درهای بیرونی را قبل از خواب ببندید و قفل کنید. حتی ممکن است درهای داخلی را قفل کنید یا روی درها آلارم یا زنگ قرار دهید. درها یا راه پله ها را با یک دروازه مسدود کنید و سیم های برق و سایر خطرات را از سر راه خارج کنید. در صورت امکان در اتاق خواب طبقه همکف بخوابید. اشیای تیز یا شکننده را دور از دسترس قرار دهید و تمام سلاح ها را قفل کنید. اگر کودک در خواب راه می رود، به او اجازه ندهید که در یک تخت دو طبقه بخوابد.

  به آرامی فرد در حال راه رفتن را به رختخواب هدایت کنید. بیدار کردن فرد ضروری نیست. اگرچه بیدار شدن برای فرد خطرناک نیست، اما اگر گیج و بی‌حوصله شود و احتمالاً آشفته شود، می‌تواند اختلال ایجاد کند.

   

  خواب کافی داشته باشید. خستگی می تواند به راه رفتن در خواب کمک کند. اگر کم خواب هستید، زمان خواب زودتر، برنامه خواب منظم تر یا یک چرت کوتاه را امتحان کنید، به خصوص برای کودکان نوپا. در صورت امکان، از صداهای زمان خواب یا سایر محرک هایی که می تواند خواب را مختل کند، خودداری کنید.

   

  قبل از خواب یک برنامه منظم و آرامش بخش داشته باشید. قبل از خواب فعالیت های آرام و آرام بخش انجام دهید، مانند کتاب خواندن، انجام پازل یا غوطه ور شدن در حمام گرم. مدیتیشن یا تمرینات تمدد اعصاب نیز ممکن است کمک کننده باشد. اتاق خواب را برای خواب راحت و ساکت کنید.

   

  استرس را از خود دور کنید. مسائلی که باعث استرس می شوند و راه های مقابله با استرس را شناسایی کنید. در مورد چیزی که شما را آزار می دهد صحبت کنید. یا اگر کودکتان در خواب راه می‌رود و به نظر مضطرب است یا استرس دارد، در مورد هر گونه نگرانی با او صحبت کنید. یک متخصص سلامت روان می تواند کمک کند.

   

  به دنبال یک الگو باشید. برای چندین شب، یادداشت کنید - یا از شخص دیگری بخواهید یادداشت کند- چند دقیقه پس از خواب راه رفتن در خواب رخ می دهد. اگر زمان بندی نسبتاً ثابت باشد، این اطلاعات در برنامه ریزی بیداری های پیش بینی شده مفید است.

   

  از الکل اجتناب کنید. نوشیدن الکل می تواند با خواب خوب شبانه تداخل داشته باشد و ممکن است محرک راه رفتن در خواب باشد.

   

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر در خواب راه می روید و از نظر ایمنی یا شرایط نگران هستید، به پزشک خود مراجعه کنید. ممکن است پزشک شما را به یک متخصص خواب ارجاع دهد. ممکن است در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا اطلاعات بیشتری در مورد راه رفتن در خواب ارائه دهد.

داشتن یک دفتر یادداشت خواب به مدت دو هفته قبل از قرار ملاقات می تواند به پزشک کمک کند تا اطلاعات بیشتری در مورد برنامه خواب، عوامل موثر بر آن و زمان راه رفتن در خواب داشته باشید. در پایان روز، رفتارهایی را که ممکن است در خواب تأثیر بگذارد، یادداشت کنید، در مورد برنامه خواب و هر دارویی که مصرف می کنید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• هر گونه علائمی که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل قرار ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله یکی از مهمترین یا تغییرات اخیر زندگی
• تمام داروها، ویتامین‌ها، گیاهان دارویی یا سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دوزها 
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تا بهترین استفاده را از زمان با هم بودن داشته باشید.
•  

برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی ممکن است باعث علائم یا شرایط من شود؟
• دلایل احتمالی دیگر چیست؟
• چه نوع آزمایشی لازم است؟
• آیا این وضعیت احتمالاً موقتی است یا مزمن؟
• بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های مشخصی که پیشنهاد می کنید چیست؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت شود؟
• آیا ارجاع به متخصص لازم است؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از سؤالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. آماده پاسخگویی به آن‌ها باشید. ممکن است بپرسد:

• چه زمانی شروع به تجربه یا مشاهده علائم کردید؟
• آیا شما یا فرزندتان در گذشته مشکلات خواب داشته اید؟
• آیا فرد دیگری در خانواده تان مشکلات خواب، به ویژه راه رفتن در خواب یا ترس از خواب دارد؟
• چه مشکلاتی را در ارتباط با راه رفتن در خواب مشاهده کرده اید، مانند بیدار شدن در مکان های غیر معمول خانه؟
• آیا علائم آپنه انسدادی خواب، مانند خروپف با صدای بلند، وقفه تنفسی در هنگام خواب، خواب سخت ، خواب بدون طراوت، خواب در طول روز یا تغییرات رفتاری وجود دارد؟
•  
•