بسیاری از افراد مبتلا به بیماری سلیاک نمی دانند که به آن مبتلا هستند. دو آزمایش خون می تواند به تشخیص آن کمک کند:

 

• آزمایش سرولوژی. به دنبال آنتی بادی در خون می گردد. سطوح بالا برخی از پروتئین های آنتی بادی نشان دهنده واکنش ایمنی به گلوتن است.
• آزمایش ژنتیکی. برای آنتی ژن های لکوسیت انسانی (HLA-DQ2 و HLA-DQ8) می تواند برای رد بیماری سلیاک استفاده شود.

مهم است که قبل از استفاده از یک رژیم غذایی بدون گلوتن برای بیماری سلیاک آزمایش شوید. حذف گلوتن از رژیم غذایی ممکن است نتایج آزمایش خون را طبیعی جلوه دهد.

 

اگر نتایج این آزمایشات نشان دهنده بیماری سلیاک باشد، پزشک احتمالاً یکی از آزمایشات زیر را تجویز خواهد کرد:

• آندوسکوپی. این آزمایش از یک لوله بلند با یک دوربین کوچک استفاده می کند که در دهان قرار می گیرد و از گلو عبور می کند (آندوسکوپی فوقانی). دوربین به پزشک امکان می دهد روده کوچک را مشاهده کند و نمونه بافت کوچکی (بیوپسی) را برای بررسی آسیب به پرزها بگیرد.
• آندوسکوپی کپسولی. این آزمایش از یک دوربین بی سیم کوچک برای عکس برداری از کل روده کوچک استفاده می کند. دوربین داخل یک کپسول به اندازه ویتامین قرار می گیرد که آن را می‌بلعید. همانطور که کپسول در دستگاه گوارش حرکت می کند، دوربین هزاران عکس می گیرد که به یک ضبط کننده منتقل می شود.

اگر پزشک مشکوک به درماتیت هرپتی فرم باشد، ممکن است نمونه کوچکی از بافت پوست را برای بررسی زیر میکروسکوپ بگیرد (بیوپسی پوست).

 

رفتار

رژیم غذایی سخت و بدون گلوتن مادام العمر تنها راه مدیریت بیماری سلیاک است. علاوه بر گندم، غذاهای حاوی گلوتن عبارتند از:

• جو
• بلغور
• دوروم
• فرینا
• آرد گراهام
• مالت
• چاودار
• آرد سمولینا
• املا (نوعی گندم)
• تریتیکاله

یک متخصص تغذیه که با افراد مبتلا به بیماری سلیاک کار می کند می تواند در برنامه ریزی یک رژیم غذایی سالم بدون گلوتن کمک کند. حتی مقادیر کمی از گلوتن در رژیم غذایی می تواند مضر باشد، حتی اگر علائمی ایجاد نکند.

 

 

گلوتن می تواند در غذاها، داروها و محصولات غیرخوراکی پنهان شود، از جمله:

• نشاسته غذایی اصلاح شده، نگهدارنده ها و تثبیت کننده های غذایی
• داروهای تجویزی و بدون نسخه
• مکمل های ویتامین و مواد معدنی
• مکمل های گیاهی و تغذیه ای
• رژ لب
• خمیر دندان و دهانشویه
• ویفرها
• چسب پاکت و تمبر
• خمیر بازی
•  

حذف گلوتن از رژیم غذایی به تدریج التهاب روده کوچک را کاهش می دهد و باعث می شود احساس بهتری داشته باشید و در نهایت بهبود پیدا کنید. کودکان زودتر از بزرگسالان بهبود می یابند.

 

 

مکمل های ویتامین و مواد معدنی

اگر کم خونی یا کمبودهای تغذیه ای شدید است، پزشک یا متخصص تغذیه ممکن است مصرف مکمل هایی را توصیه کند، از جمله:

• فلز مس
• فولات
• آهن
• ویتامین B-12
• ویتامین دی
• ویتامین K
• فلز روی
•  

ویتامین ها و مکمل ها معمولا به شکل قرص مصرف می شوند. اگر دستگاه گوارش در جذب ویتامین ها مشکل دارد، پزشک ممکن است آنها را با تزریق تجویز کند.

 

مراقبت های بعدی

پیگیری پزشکی در فواصل منظم می تواند اطمینان حاصل کند که علائم به رژیم غذایی بدون گلوتن پاسخ داده است. پزشک پاسخ را با آزمایش خون کنترل خواهد کرد.

برای اکثر افراد مبتلا به بیماری سلیاک، یک رژیم غذایی بدون گلوتن به روده کوچک اجازه می دهد تا بهبود یابد. برای کودکان، معمولاً سه تا شش ماه طول می کشد. برای بزرگسالان، بهبودی کامل ممکن است چندین سال طول بکشد.

اگر علائم همچنان ادامه داشت یا علائم عود کردند، ممکن است نیاز به آندوسکوپی با بیوپسی داشته باشید تا مشخص شود که آیا روده بهبود یافته است یا خیر.

 

داروهایی برای کنترل التهاب روده

اگر روده کوچک به شدت آسیب دیده است یا مبتلا به بیماری سلیاک مقاوم هستید، ممکن است پزشک برای کنترل التهاب استروئیدها را توصیه کند. استروئیدها می توانند علائم و نشانه های شدید بیماری سلیاک را در حین بهبود روده کاهش دهند.

داروهای دیگری مانند آزاتیوپرین (Azasan، Imuran) یا بودزوناید (Entocort EC، Uceris) ممکن است استفاده شود.

 

درمان درماتیت هرپتی فرمی

اگر این بثورات پوستی را دارید، پزشک ممکن است دارویی مانند داپسون را که از طریق دهان مصرف می‌شود و همچنین یک رژیم غذایی بدون گلوتن را توصیه کند. اگر داپسون مصرف می کنید، برای بررسی عوارض جانبی به آزمایش خون منظم نیاز دارید.

 

بیماری سلیاک مقاوم به درمان

اگر بیماری سلیاک مقاوم به درمان دارید، روده کوچک بهبود نمی یابد. سپس احتمالاً باید در یک مرکز تخصصی ارزیابی شوید. بیماری سلیاک مقاوم به درمان می تواند بسیار جدی باشد و در حال حاضر هیچ درمان اثبات شده ای وجود ندارد.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اگر بیماری سلیاک در شما تشخیص داده شده است، باید از تمام غذاهای حاوی گلوتن اجتناب کنید. از پزشک خود بخواهید که به یک متخصص تغذیه ارجاع دهد، که می تواند در برنامه ریزی یک رژیم غذایی سالم بدون گلوتن کمک کند.

 

برچسب ها را بخوانید

از غذاهای بسته بندی شده خودداری کنید، مگر اینکه برچسب بدون گلوتن داشته باشند یا مواد حاوی گلوتن نداشته باشند، از جمله امولسیفایرها و تثبیت کننده هایی که می توانند حاوی گلوتن باشند. علاوه بر غلات، پاستا و محصولات پخته شده، سایر غذاهای بسته بندی شده که می توانند حاوی گلوتن باشند عبارتند از:

• ماءالشعیر
• آب نبات
• گریوی
• گوشت های گیاهی یا غذاهای دریایی
• گوشت های فرآوری شده 
• مخلوط برنج
• سس ها و سس های سالاد، از جمله سس سویا
• میان وعده های چاشنی شده، مانند نان تورتیلا و چیپس سیب زمینی
• سوپ ها

جو خالص برای اکثر افراد مبتلا به بیماری سلیاک مضر نیست، اما جو می تواند در طول رشد و فرآوری توسط گندم آلوده شود. از پزشک خود بپرسید که آیا می توانید سعی کنید مقادیر کمی از محصولات جو دوسر خالص را بخورید.

 

غذاهای مجاز

بسیاری از غذاهای اصلی در رژیم غذایی بدون گلوتن مجاز هستند، از جمله:

• تخم مرغ
• گوشت، ماهی و مرغ تازه ،نان پخته نشده، خمیر شده یا ترش نشده 
• میوه ها
• عدس
• بیشتر محصولات لبنی، مگر اینکه علائم را بدتر کنند
• آجیل
• سیب زمینی
• سبزیجات
•  

غلات و نشاسته های مجاز در رژیم غذایی بدون گلوتن عبارتند از:

• آمارانت
• گندم سیاه
• ذرت
• آرد ذرت
• آردهای بدون گلوتن (برنج، سویا، ذرت، سیب زمینی، لوبیا)
• تورتیلا ذرت خالص
• کینوا
• برنج
•  

مقابله و حمایت

پیروی از یک رژیم غذایی کاملاً بدون گلوتن می تواند سخت و استرس زا باشد. در اینجا راه‌هایی وجود دارد که کمک می‌کند تا با آن کنار بیایید و احساس کنید که کنترل بیشتری دارید.

 

• آموزش ببینید و به خانواده و دوستان آموزش دهید. آنها می توانند از تلاش های شما در مقابله با این بیماری حمایت کنند.
• توصیه های پزشک خود را دنبال کنید. حذف تمام گلوتن از رژیم غذایی بسیار مهم است.
• یک گروه پشتیبانی پیدا کنید. ممکن است در به اشتراک گذاشتن مبارزات خود با افرادی که با چالش های مشابهی روبرو هستند، آرامش پیدا کنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است به پزشک متخصص گوارش ارجاع داده شوید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

تا زمان ملاقات، به رژیم غذایی عادی خود ادامه دهید. قطع کردن گلوتن قبل از انجام آزمایش برای بیماری سلیاک می تواند نتایج آزمایش را تغییر دهد.

 

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• علائم ، از جمله زمانی که شروع شده اند و اینکه آیا در طول زمان تغییر کرده اند یا خیر
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های شدید یا تغییرات اخیر زندگی و اینکه آیا فردی در خانواده تان مبتلا به بیماری سلیاک یا بیماری خودایمنی دیگری است.
• تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.
•  

در مورد بیماری سلیاک، سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علت علائم من چیست؟
• آیا وضعیت من موقتی است یا طولانی مدت؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمان هایی می تواند کمک کند؟
• آیا باید از رژیم غذایی بدون گلوتن پیروی کنم؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

• علائم چقدر شدید است؟
• آیا پیوسته بوده اند یا گاه به گاه؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
• چه داروها و مسکن هایی مصرف می کنید؟
• آیا برای شما کم خونی یا پوکی استخوان تشخیص داده شده است؟
•