پزشک ممکن است بر اساس علائم و نشانه ها ارزیابی کند یا ممکن است شما را به یک متخصص خواب در یک مرکز اختلال خواب ارجاع دهد.

 

یک متخصص خواب می تواند در تصمیم گیری در مورد نیاز خود برای ارزیابی بیشتر، کمک کند. چنین ارزیابی اغلب شامل نظارت یک شبه بر تنفس و سایر عملکردهای بدن در طول یک مطالعه خواب به نام پلی سومنوگرافی است.

 

در طول پلی سومنوگرافی، به تجهیزاتی متصل هستید که فعالیت قلب، ریه و مغز، الگوهای تنفس، حرکات دست و پا و سطح اکسیژن خون را در هنگام خواب کنترل می کند. ممکن است یک مطالعه خواب کامل یا نیمه شب داشته باشید.

 

در مطالعه خواب شبانه، در نیمه اول شب تحت نظر هستید. اگر تشخیص داده شود که آپنه خواب مرکزی دارید، کارکنان ممکن است شما را بیدار کنند و در نیمه دوم شب به شما فشار مثبت راه هوایی بدهند.

 

پلی سومنوگرافی می تواند به پزشک در تشخیص آپنه مرکزی خواب کمک کند. همچنین می تواند به او کمک کند تا سایر اختلالات خواب مانند آپنه انسدادی خواب، حرکات مکرر در طول خواب (حرکات دوره ای اندام) یا حملات ناگهانی خواب (نارکولپسی) را که می توانند باعث خواب آلودگی بیش از حد در طول روز شوند، اما نیاز به درمان متفاوتی دارند را رد کند.

 

پزشکانی که در زمینه بیماری‌های سیستم عصبی (عصب‌شناسان)، بیماری‌های قلبی (متخصصان قلب) و سایرین آموزش دیده‌اند، ممکن است در ارزیابی وضعیت نقش داشته باشند. پزشکان همچنین ممکن است تصویربرداری از سر یا قلب را برای بررسی شرایط کمک کننده درخواست کنند.

 

 

رفتار

فشار مثبت مسیر هوایی (CPAP) کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

درمانهای آپنه مرکزی خواب ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

  • رسیدگی به مشکلات پزشکی مرتبط. علل احتمالی آپنه خواب مرکزی شامل سایر اختلالات است و درمان آن شرایط ممکن است به آپنه مرکزی خواب کمک کند. برای مثال، درمان نارسایی قلبی ممکن است آپنه مرکزی خواب را بهبود بخشد.

     

    کاهش مصرف داروهای مخدر. اگر داروهای اپیوئیدی باعث آپنه خواب مرکزی می شوند، پزشک ممکن است به تدریج دوز آن داروها را کاهش دهد.

     

    فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP). این روش که برای درمان آپنه انسدادی خواب نیز استفاده می شود، شامل پوشیدن ماسک روی بینی یا بینی و دهان در هنگام خواب است. CPAP معمولاً اولین درمانی است که برای آپنه مرکزی خواب انجام می شود.

     

    ماسک به یک پمپ کوچک متصل است که مقدار مداوم هوای تحت فشار را برای باز نگه داشتن راه هوایی فوقانی تامین می کند. CPAP ممکن است از بسته شدن راه هوایی که می تواند باعث آپنه خواب مرکزی شود، جلوگیری کند.

     

    مانند آپنه انسدادی خواب، مهم است که از دستگاه فقط طبق دستور استفاده کنید. اگر ماسک ناراحت کننده است یا فشار بیش از حد قوی است، با پزشک خود صحبت کنید. چندین نوع ماسک موجود است. پزشکان همچنین می توانند فشار هوا را تنظیم کنند.

     

    تهویه تطبیقی سروو ​​(ASV). اگر CPAP به طور موثر بیماری را درمان نکرده باشد، ممکن است به شما ASV داده شود. مانند CPAP، ASV نیز هوای تحت فشار را تحویل می دهد.

     

    برخلاف CPAP، ASV مقدار فشار را در حین استنشاق بر اساس نفس به نفس تنظیم می کند تا الگوی تنفس را صاف کند. 

     

    ASV برای افراد مبتلا به نارسایی علامت دار قلبی توصیه نمی شود.

     

    فشار مثبت راه هوایی دوسطحی (BPAP). مانند ASV، BPAP فشار را هنگام تنفس و مقدار متفاوتی فشار را هنگام بازدم ایجاد می کند. بر خلاف ASV، میزان فشار در طول دم به جای متغیر، ثابت است. همچنین می‌توان BPAP را طوری پیکربندی کرد که در عرض چند ثانیه نفس نکشید.

     

    BPAP می تواند آپنه مرکزی خواب را در افراد مبتلا به نارسایی قلبی بدتر کند. اگر پزشک این درمان را در نظر دارد و نارسایی قلبی دارید، حتماً با پزشک خود در مورد خطرات بالقوه BPAP صحبت کنید.

     

    اکسیژن مکمل. اگر آپنه مرکزی خواب دارید، استفاده از اکسیژن مکمل در هنگام خواب ممکن است کمک کند. دستگاه های مختلفی برای رساندن اکسیژن به ریه ها در دسترس هستند.

     

    داروها. داروهای خاصی مانند استازولامید (Diamox) یا تئوفیلین (Theo-24، Theochron)، برای تحریک تنفس در افراد مبتلا به آپنه مرکزی خواب استفاده شده است.

     

    اگر نمی توانید فشار مثبت راه هوایی را تحمل کنید، ممکن است این داروها برای کمک به تنفس در هنگام خواب تجویز شوند. این داروها همچنین ممکن است برای جلوگیری از آپنه مرکزی خواب در ارتفاعات استفاده شوند.

     

جراحی یا سایر روش ها

یک درمان جدید برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی علامت دار که آپنه خواب متوسط ​​تا شدید دارند، شامل تحریک عصبی است که از مغز به دیافراگم می رود (تحریک عصبیک وریدی). یک محرک عصبی که در قفسه سینه کاشته می‌شود، مانند ضربان‌ساز عمل می‌کند و کمک می‌کند در طول خواب به طور طبیعی نفس بکشید. این دستگاه تنفس را کنترل می کند و در صورتی که در طول خواب بیش از حد طولانی بدون تنفس سپری کرده باشید، عصب فرنیک را برای ایجاد نفس تحریک می کند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع کنید. با این حال، ممکن است پس از آن به یک متخصص خواب ارجاع داده شوید.

از آنجایی که قرار ملاقات ها می توانند کوتاه باشند و اغلب صحبت های زیادی در مورد آن وجود دارد، بهتر است برای قرار ملاقات خود به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

  • نتایج مطالعات قبلی خواب یا سایر آزمایشات را با خود بیاورید.
  • از همسر یا هرکسی که شما را در خواب می بینید بخواهید که با شما به ملاقات بیاید. او احتمالاً می‌تواند اطلاعات بیشتری را به پزشک ارائه دهد.
  • هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
  • اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
  • فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، تهیه کنید.
  • سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

ممکن است زمان با پزشک محدود باشد، بنابراین لیستی از سوالات کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. برای آپنه خواب مرکزی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

  • محتمل ترین دلایل علائم من چیست؟
  • آیا احتمال دیگری برای علائم وجود دارد؟
  • به چه نوع آزمایشی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آماده سازی دارد؟
  • آیا این حالت موقتی است یا طولانی مدت؟
  • چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
  • درمان یا عدم درمان آپنه مرکزی خواب چه تاثیری بر سلامت من در حال حاضر و آینده خواهد داشت؟
  • من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
  • بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که آن را با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایتی را توصیه می کنید؟

افزون بر سؤالاتی که برای خود آماده کرده اید، در حین قرار ملاقات خود را از پرسیدن سؤالات دیگر دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

 

  • چه زمانی شروع به علائم کردید؟
  • آیا علائم ادامه دارد یا می آیند و می روند؟
  • آیا می توانید برنامه خواب معمولی خود را توضیح دهید؟
  • چه مدت می خوابید و آیا راحت می خوابید؟ در طول شب چند بار از خواب بیدار می شوید؟
  • آیا خروپف می کنید؟
  • وقتی از خواب بیدار می شوید چه احساسی دارید؟ نفس تنگی دارید؟
  • آیا در طول روز به راحتی به خواب می روید؟
  • وقتی شب از خواب بیدار می شوید دچار تنگی نفس می شوید؟
  • آیا مشکلی دارید؟ آیا سکته کرده اید؟
  • چه داروهایی مصرف کنید؟
  •