خارش شناگر کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

خارش شناگر یک بثورات خارش دار است که می تواند پس از رفتن به شنا یا پیاده روی در فضای باز ایجاد شود. خارش شناگر که به عنوان درماتیت سرکاریال نیز شناخته می‌شود، در دریاچه‌ها و برکه‌های آب شیرین شایع‌تر است، اما گاهی اوقات در آب نمک بروز می‌کند.

خارش شناگر یک بثورات پوستی است که معمولاً ناشی از واکنش آلرژیک به انگل‌هایی است که هنگام شنا کردن یا شنا کردن در آب گرم در پوست فرو می‌روند.

انگل هایی که باعث خارش شناگر می شوند به طور معمول در پرندگان آبزی و برخی از پستانداران زندگی می کنند. این انگل ها می توانند در آب رها شوند. انسان ها میزبان مناسبی نیستند، بنابراین انگل ها به زودی در حالی که هنوز در پوست هستند، می میرند.

خارش شناگر ناراحت کننده است، اما معمولاً طی چند روز خود به خود برطرف می شود. در این بین، می‌توانید خارش را با داروهای بدون نسخه یا نسخه ای کنترل کنید.



علائم

بثورات خارش دار مرتبط با خارش شناگر شبیه جوش ها یا تاول های مایل به قرمز است. ممکن است در عرض چند دقیقه یا چند روز پس از شنا کردن یا راه رفتن در آب آلوده ظاهر شود.

خارش شناگر معمولاً فقط پوست در معرض دید را تحت تأثیر قرار می دهد - پوستی که با لباس شنا یا لباس خیس پوشانده نمی شود. علائم و نشانه های خارش شناگر معمولاً با هر بار قرار گرفتن در معرض انگل بدتر می شود.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر بعد از شنا بثورات بیش از سه روز طول کشید، با پزشک خود صحبت کنید. در صورت مشاهده چرک در محل جوش، با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است به یک دکتر متخصص پوست ارجاع داده شوید.

 

 

علل

انگل هایی که باعث خارش شناگر می شوند در خون پرندگان آبزی و در پستاندارانی که در نزدیکی برکه ها و دریاچه ها زندگی می کنند، وجود دارند. مثالها عبارتند از:

غازها

اردک ها

مرغان دریایی و...

 

تخم های انگل از طریق مدفوع میزبان وارد آب می شود. قبل از آلوده کردن پرندگان، سایر حیوانات یا افراد، انگل های بیرون آمده باید برای مدتی در یک نوع حلزون زندگی کنند. این حلزون ها در نزدیکی خط ساحلی زندگی می کنند، که توضیح می دهد که چرا عفونت ها اغلب در آب های کم عمق رخ می دهند.

 

خارش شناگر از فردی به فرد دیگر مسری نیست، بنابراین لازم نیست نگران ابتلا به خارش شناگر از فردی که دارای این بثورات خارش دار است باشید.

 

 

عوامل خطر

انگل هایی که باعث خارش شناگر می شوند در خون پرندگان آبزی و در پستاندارانی که در نزدیکی برکه ها و دریاچه ها زندگی می کنند، وجود دارند. هر چه زمان بیشتری را در آب آلوده بگذرانید، خطر خارش شناگر بیشتر می شود. کودکان ممکن است بیشترین خطر را داشته باشند، زیرا تمایل به بازی در آب کم عمق دارند و کمتر با حوله خشک می شوند.

 

برخی از افراد نسبت به سایرین نسبت به خارش شناگر حساس تر هستند و هر بار که در معرض انگل هایی قرار می گیرید که باعث خارش شناگر می شوند، حساسیت می تواند افزایش یابد.

 

 

عوارض

خارش شناگر به ندرت منجر به عوارض می شود، اما در صورت خاراندن بیش از حد شدید، پوست ممکن است عفونی شود. سعی کنید از خاراندن بثورات جلوگیری کنید.

 

 

جلوگیری

انگل هایی که باعث خارش شناگر می شوند در خون پرندگان آبزی و در پستاندارانی که در نزدیکی برکه ها و دریاچه ها زندگی می کنند، وجود دارند. برای کاهش خطر خارش شناگر:

نقاط شنا را با دقت انتخاب کنید. از شنا در مناطقی که خارش شناگر یک مشکل شناخته شده است یا علائم هشدار دهنده آلودگی احتمالی است، خودداری کنید. همچنین از شنا کردن یا قدم زدن در مناطق باتلاقی که معمولا حلزون ها در آنها یافت می شود، خودداری کنید.

در صورت امکان از خط ساحلی خودداری کنید. اگر شناگر قوی هستید، برای شنا به آب های عمیق تر بروید. اگر زمان زیادی را در آب گرمتر در نزدیکی ساحل بگذرانید، ممکن است بیشتر به خارش شناگر مبتلا شوید.

بعد از شنا پوست خود را بشویید. بلافاصله پس از خروج از آب، پوست در معرض آب را با آب تمیز بشویید، سپس پوست خود را با حوله به شدت خشک کنید. لباس های شنا خود را اغلب بشویید.

از خرده نان صرف نظر کنید. به پرندگان در اسکله یا نزدیک مناطق شنا غذا ندهید.

ضدآفتاب ضدآب بزنید. گزارش شده است که از پوست در برابر انگلی که باعث خارش شناگر می شود محافظت می کند.