معاینه فیزیکی معمولاً تمام چیزی است که برای تشخیص فتق اینگوینال لازم است. پزشک برآمدگی در ناحیه کشاله ران را بررسی می کند. از آنجایی که ایستادن و سرفه می‌تواند فتق را برجسته‌تر کند، احتمالاً از شما خواسته می‌شود که بایستید و سرفه کنید یا زور بزنید.

 

اگر تشخیص به راحتی مشخص نباشد، پزشک ممکن است آزمایش تصویربرداری مانند سونوگرافی شکم، سی تی اسکن یا MRI را تجویز کند.

رفتار

اگر فتق کوچک است و شما را آزار نمی دهد، ممکن است پزشک انتظار مراقبه را توصیه کند. گاهی اوقات، پوشیدن یک فتق بند حمایت کننده ممکن است به تسکین علائم کمک کند، اما ابتدا با پزشک خود مشورت کنید زیرا مهم است که فتق بند به درستی جا بیفتد و به درستی استفاده شود. در کودکان، پزشک ممکن است قبل از فکر کردن به جراحی، فشار دستی برای کاهش برآمدگی اعمال کند.

فتق های بزرگ یا دردناک معمولاً برای تسکین ناراحتی و جلوگیری از عوارض جدی نیاز به جراحی دارند.

دو نوع کلی از عمل های فتق وجود دارد - ترمیم فتق باز و ترمیم فتق با حداقل تهاجم.

ترمیم فتق باز

در این روش، که ممکن است با بی حسی موضعی و آرام بخش یا بیهوشی عمومی انجام شود، جراح برشی را در کشاله ران ایجاد می کند و بافت بیرون زده را به داخل شکم فشار می دهد. سپس جراح ناحیه ضعیف شده را می دوزد و اغلب آن را با یک مش مصنوعی (هرنیوپلاستی) تقویت می کند. سپس دهانه با بخیه، منگنه یا چسب جراحی بسته می شود.

 

پس از جراحی، تشویق خواهید شد تا در اسرع وقت حرکت کنید، اما ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بتوانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید.

ترمیم فتق کم تهاجمی

در این روش که نیاز به بیهوشی عمومی دارد، جراح از طریق چندین برش کوچک در شکم عمل می کند. جراح ممکن است از ابزارهای لاپاراسکوپی یا روباتیک برای ترمیم فتق استفاده کند. از گاز برای باد کردن شکم استفاده می شود تا اندام های داخلی راحت تر دیده شوند.

 

یک لوله کوچک مجهز به یک دوربین کوچک (لاپاراسکوپ) در یک برش قرار داده می شود. جراح با هدایت دوربین، ابزارهای کوچکی را از طریق برش های کوچک دیگر وارد می کند تا فتق را با استفاده از مش مصنوعی ترمیم کند.

 

افرادی که ترمیم با حداقل تهاجم انجام می دهند ممکن است بعد از جراحی ناراحتی و اسکار کمتری داشته باشند و سریعتر به فعالیت های عادی بازگردند. نتایج دراز مدت جراحی های لاپاراسکوپی و فتق باز قابل مقایسه است.

 

جراحی فتق کم تهاجمی به جراح این امکان را می دهد که از بافت اسکار ناشی از ترمیم فتق قبلی جلوگیری کند، بنابراین ممکن است انتخاب خوبی برای افرادی باشد که فتق آنها پس از جراحی باز فتق عود می کند. همچنین ممکن است برای افراد مبتلا به فتق در هر دو طرف بدن (دو طرفه) انتخاب خوبی باشد.

 

مانند جراحی باز، ممکن است چند هفته طول بکشد تا بتوانید به سطح فعالیت معمول خود بازگردید.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع خواهید کرد. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

علائم، از جمله زمانی که شروع شده اند و اینکه چگونه ممکن است در طول زمان تغییر کرده یا بدتر شده باشند.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی

تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند اطلاعاتی را که به دست می آورید به خاطر بسپارید.

 

برای فتق اینگوینال، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

 

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

چه درمان هایی در دسترس است و کدام یک را توصیه می کنید؟

اگر نیاز به جراحی داشته باشم، بهبودی من چگونه خواهد بود؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

برای جلوگیری از فتق دیگر چه کنم؟

از پرسیدن سوالات دیگری که ممکن است داشته باشید دریغ نکنید.

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال می پرسد، مانند:

 

علائم از چه زمانی شروع شد؟

آیا علائم ثابت مانده یا بدتر شده است؟

آیا در ناحیه شکم یا کشاله ران خود درد دارید؟ آیا چیزی درد را بدتر یا بهتر می کند؟

چه فعالیت بدنی در شغل خود انجام می دهید؟ به طور منظم چه فعالیت های بدنی دیگری انجام می‌دهید؟

آیا سابقه یبوست دارید؟

آیا قبلاً فتق اینگوینال داشته اید؟

سیگار می کشید؟ 

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

اگر دچار تهوع، استفراغ یا تب شدید یا اگر برآمدگی فتق شما قرمز، بنفش یا تیره شد، مراقبت های پزشکی اورژانسی دریافت کنید.