بزرگ کردن سینه - همچنین به عنوان ماموپلاستی بزرگ کردن شناخته می شود - جراحی برای افزایش اندازه سینه است. این شامل قرار دادن ایمپلنت سینه در زیر بافت سینه یا ماهیچه های قفسه سینه است.

برای برخی از زنان، بزرگ کردن سینه راهی برای احساس اعتماد به نفس بیشتر است. برای دیگران، این بخشی از بازسازی سینه برای شرایط مختلف است.

اگر قصد بزرگ کردن سینه را دارید، با یک جراح پلاستیک صحبت کنید. مطمئن شوید که متوجه شده اید که جراحی شامل خطرات احتمالی، عوارض و مراقبت های بعدی می شود.

چرا این کار انجام می شود

بزرگ کردن سینه ممکن است به شما کمک کند:

اگر فکر می‌کنید سینه‌هایتان کوچک‌تر است یا یکی کوچک‌تر از دیگری است و این بر نحوه لباس پوشیدن یا نوع سوتین مورد نیاز برای کمک به عدم تقارن تأثیر می‌گذارد.

پس از بارداری یا کاهش وزن قابل توجه، اندازه سینه ها کاهش یافته.

سینه های ناهموار را پس از جراحی سینه برای سایر شرایط اصلاح کنید.

اعتماد به نفس خود را افزایش دهید.

اهداف خود را با جراح پلاستیک خود در میان بگذارید تا بتوانید در مورد آنچه که بزرگ کردن سینه می‌تواند برای شما انجام دهد واقع بین باشید.

خطرات

بزرگ کردن سینه خطراتی دارد، از جمله:

• بافت اسکار که شکل ایمپلنت سینه را مخدوش می کند (انقباض کپسولی)
• درد سینه
• عفونت
• تغییر در حس نوک سینه و سینه
• تغییر موقعیت ایمپلنت
• نشت یا پارگی ایمپلنت

اصلاح این عوارض ممکن است نیاز به جراحی بیشتری داشته باشد، برای برداشتن یا جایگزینی ایمپلنت.

 

لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان

سازمان غذا و دارو ارتباط احتمالی بین ایمپلنت سینه و ایجاد لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک (ALCL) را شناسایی کرده است که یک سرطان غیر معمول سیستم ایمنی است. این بیماری به عنوان لنفوم سلول بزرگ آناپلاستیک مرتبط با ایمپلنت پستان (BIA-ALCL) شناخته می شود. سازمان غذا و دارو بر این باور است که در زنان دارای پروتز سینه که دارای سطوح بافتی هستند، خطر ابتلا به BIA-ALCL بسیار پایین اما افزایش یافته است. با این حال، این بدان معنا نیست که این ایمپلنت ها باعث ایجاد BIA-ALCL می‌شوند. تحقیقات بیشتری برای درک رابطه بین این بیماری و ایمپلنت سینه مورد نیاز است.

 

 

بیماری ایمپلنت سینه

علائم سیستمیک، گاهی اوقات بیماری ایمپلنت سینه نامیده می شود، ممکن است با ایمپلنت سینه مرتبط باشد. ارتباط دقیق این علائم با ایمپلنت سینه به وضوح درک نشده است. علائم و نشانه های گزارش شده شامل خستگی، از دست دادن حافظه، بثورات پوستی، مشکل در تمرکز و تفکر واضح و درد مفاصل است. برداشتن پروتز سینه ممکن است علائم را معکوس کند. تحقیقات برای تعیین ارتباط و علت آن ادامه دارد. اگر پروتز سینه دارید و هر یک از این علائم و نشانه ها را تجربه کردید، با جراح پلاستیک خود صحبت کنید.

 

اگر متوجه هر گونه تغییر در سینه یا ایمپلنت خود شدید، با پزشک خود صحبت کنید. ویزیت های پیگیری مداوم و آزمایش های غربالگری مناسب می تواند عوارض احتمالی مربوط به جراحی بزرگ کردن سینه را شناسایی و برطرف کند.

 

 

روش انجام

در مورد ترجیحات خود برای اندازه، احساس و ظاهر سینه ها با یک جراح پلاستیک مشورت خواهید کرد. جراح انواع خاصی از ایمپلنت‌ها را توضیح می‌دهد - صاف یا بافت، گرد یا به شکل قطره اشک، سالین یا سیلیکون - و همچنین گزینه‌هایی برای تکنیک‌های جراحی.

 

اطلاعات مکتوب مانند اطلاعات بیمار از سازنده ایمپلنتی که دریافت می کنید را به دقت بررسی کنید و کپی هایی را برای سوابق خود نگه دارید.

 

 

قبل از تصمیم به جراحی، موارد زیر را در نظر بگیرید:

ایمپلنت سینه مانع از افتادگی سینه نمی شود. جراح پلاستیک ممکن است علاوه بر بزرگ کردن سینه، لیفت سینه را برای اصلاح افتادگی سینه ها توصیه کند.

پروتز سینه تضمینی برای ماندگاری مادام العمر نیست. میانگین طول عمر یک ایمپلنت حدود 10 سال است. پارگی ایمپلنت یک احتمال است. همچنین، سینه‌های شما همچنان پیر می‌شوند و عواملی مانند افزایش وزن یا کاهش وزن ممکن است ظاهر سینه‌ها را تغییر دهد. این مسائل احتمالاً منجر به جراحی بیشتر می شود.

ماموگرافی ممکن است پیچیده تر باشد. اگر پروتز سینه دارید، علاوه بر ماموگرافی معمولی، به نماهای اضافی و تخصصی نیاز دارید.

ایمپلنت سینه ممکن است شیردهی را با مشکل مواجه کند. برخی از زنان پس از بزرگ کردن سینه می‌توانند با موفقیت شیردهی کنند. با این حال، برای دیگران، شیردهی یک چالش است.

بیمه پروتز سینه را پوشش نمی دهد. تا زمانی که از نظر پزشکی ضروری باشد - مانند پس از ماستکتومی برای سرطان سینه - بزرگ کردن سینه تحت پوشش بیمه نیست. برای رسیدگی به هزینه‌ها، از جمله جراحی‌های مرتبط یا آزمایش‌های تصویربرداری آینده، آماده باشید.

ممکن است پس از برداشتن ایمپلنت سینه به جراحی اضافی نیاز داشته باشید. اگر تصمیم به برداشتن ایمپلنت خود دارید، ممکن است به لیفت سینه یا سایر جراحی های اصلاحی برای کمک به بازیابی ظاهر سینه خود نیاز داشته باشید.

غربالگری برای پارگی ایمپلنت سیلیکونی توصیه می شود. سازمان غذا و دارو توصیه می کند که 5 تا 6 سال پس از قرار دادن پستان، برای غربالگری پارگی سینه سیلیکونی، MRI سینه را تحت نظر داشته باشید. سپس هر دو تا سه سال یکبار MRI سینه توصیه می شود. سونوگرافی ممکن است یک روش غربالگری جایگزین باشد - مگر اینکه علائمی داشته باشید. با جراح پلاستیک خود در مورد نوع خاصی از تصویربرداری مورد نیاز برای نظارت روتین ایمپلنت های خود صحبت کنید.

ممکن است قبل از جراحی نیاز به ماموگرافی اولیه داشته باشید. پزشک ممکن است داروهای خاصی را قبل از جراحی نیز تنظیم کند. به عنوان مثال، اجتناب از آسپرین یا سایر داروهایی که می توانند خونریزی را افزایش دهند، مهم است.

 

اگر سیگار می کشید، جراح از شما می خواهد که برای مدتی سیگار را ترک کنید. حدود چهار تا شش هفته قبل و بعد از جراحی

 

ترتیبی دهید که شخصی بعد از جراحی شما را به خانه برساند و حداقل شب اول را در کنارتان بماند.

آنچه را می توان انتظار داشت

بزرگ کردن سینه را می توان در یک مرکز جراحی یا مرکز سرپایی بیمارستان انجام داد. احتمالا همان روز به خانه می روید. این روش به ندرت نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد.

گاهی اوقات، بزرگ کردن سینه در طی بی حسی موضعی انجام می شود - شما بیدار هستید و ناحیه سینه بی حس می شود. با این حال، اغلب، بزرگ کردن سینه در طول بیهوشی عمومی انجام می شود، که در آن برای جراحی در خواب هستید. جراح پلاستیک گزینه های مختلف بیهوشی را با شما بررسی می کند.

 

 

در طول عمل

برای قرار دادن ایمپلنت سینه، جراح پلاستیک یک برش را در یکی از سه مکان زیر ایجاد می کند:

چین زیر سینه (زیر پستانی)

زیر بازو (زیر بغل)

اطراف نوک سینه (پری آرئولار)

پس از ایجاد برش، جراح بافت سینه را از ماهیچه ها و بافت همبند قفسه سینه جدا می کند. این یک جیب در پشت یا جلوی بیرونی ترین عضله دیواره قفسه سینه (عضله سینه ای) ایجاد می‌کند. جراح ایمپلنت را در این جیب قرار می دهد و آن را در پشت نوک پستان قرار می دهد.

 

ایمپلنت های سالین خالی وارد می شوند و پس از قرار گرفتن در جای خود با آب نمک استریل پر می‌شوند. ایمپلنت های سیلیکونی از قبل با ژل سیلیکون پر شده اند.

 

هنگامی که ایمپلنت در جای خود قرار می گیرد، جراح برش را می بندد - معمولاً با بخیه - و آن را با چسب پوست و نوار جراحی پانسمان می کند.

 

 

بعد از عمل

درد و تورم تا چند هفته پس از جراحی محتمل است. کبودی نیز ممکن است. انتظار داشته باشید که زخم ها به مرور زمان محو شوند اما به طور کامل ناپدید نشوند.

در حالی که در حال بهبودی هستید، ممکن است استفاده از بانداژ فشاری یا سوتین ورزشی برای حمایت بیشتر و قرار دادن ایمپلنت های سینه کمک کند. جراح ممکن است داروهای ضد درد نیز تجویز کند.

دستورالعمل های جراح خود را در مورد بازگشت به فعالیت های معمولی دنبال کنید. اگر از نظر شغلی مشکلی ندارید، ممکن است بتوانید ظرف چند هفته به سر کار خود بازگردید. حداقل به مدت دو هفته از فعالیت‌های شدید - هر چیزی که می‌تواند نبض یا فشار خون را افزایش دهد - خودداری کنید. در حالی که در حال بهبودی هستید، به یاد داشته باشید که سینه ها به تماس فیزیکی یا حرکات تند حساس خواهند بود.

اگر جراح از بخیه‌هایی استفاده کرده است که به خودی خود جذب نمی‌شوند یا لوله‌های تخلیه را در نزدیکی سینه‌ها قرار داده است، برای برداشتن نیاز به یک قرار ملاقات دارید.

اگر متوجه گرمی و قرمزی در سینه خود شدید یا تب دارید، ممکن است عفونت داشته باشید. در اسرع وقت با جراح خود تماس بگیرید. همچنین در صورت تنگی نفس یا درد قفسه سینه با جراح خود تماس بگیرید.

 

 

نتایج

بزرگ کردن سینه می تواند اندازه و شکل سینه ها را تغییر دهد. این جراحی ممکن است تصویر بدن و عزت نفس را بهبود بخشد. اما انتظارات خود را واقع بینانه نگه دارید و انتظار کمال نداشته باشید.

همچنین سینه های شما پس از بزرگ کردن به پیر شدن ادامه می دهند. افزایش یا کاهش وزن ممکن است ظاهر سینه را نیز تغییر دهد. اگر از ظاهر سینه های خود ناراضی هستید، ممکن است برای اصلاح این مسائل به جراحی بیشتری نیاز داشته باشید.