تشخیص رابدومیوسارکوم معمولاً با یک معاینه فیزیکی برای درک بهتر علائمی که ممکن است تجربه کنید، آغاز می شود. بر اساس این یافته ها ممکن است آزمایش ها و روش های دیگری توصیه شود.

 

 

تست های تصویربرداری

پزشک ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری را برای بررسی علائم، جستجوی سرطان و جستجوی علائم گسترش سرطان توصیه کند.

 

تست های تصویربرداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اشعه ایکس

توموگرافی کامپیوتری (CT)

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)

اسکن استخوان

برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی)

از روش بیوپسی برای جمع آوری نمونه ای از سلول های مشکوک برای تست آزمایشگاهی استفاده می‌شود. آزمایش ها می توانند سرطانی بودن سلول ها را نشان دهند و نوع سرطان را مشخص کنند.

 

انواع روش های بیوپسی مورد استفاده برای تشخیص رابدومیوسارکوم عبارتند از:

بیوپسی سوزنی. پزشک یک سوزن نازک را از طریق پوست وارد می کند و آن را به داخل تومور هدایت می‌کند. سوزن برای برداشتن قطعات کوچک بافت از تومور استفاده می شود.

بیوپسی جراحی. پزشک یک برش از طریق پوست ایجاد می کند و کل تومور (بیوپسی اکسیزیونال) یا بخشی از تومور (بیوپسی برشی) را برمی دارد.

تعیین نوع بیوپسی مورد نیاز و ویژگی های نحوه انجام آن نیازمند برنامه ریزی دقیق توسط تیم پزشکی است. پزشکان باید بیوپسی را به گونه ای انجام دهند که در عمل جراحی آینده برای برداشتن سرطان تداخلی ایجاد نکند. به همین دلیل، قبل از بیوپسی از پزشک خود بخواهید که به تیمی از متخصصان با تجربه گسترده در درمان رابدومیوسارکوم ارجاع دهد.

رفتار

درمان رابدومیوسارکوم معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌ها از جمله شیمی‌درمانی، جراحی و پرتودرمانی است.

 

درمان‌هایی که پزشک توصیه می‌کند به محل سرطان، اندازه تومور، تهاجمی بودن سلول‌ها و اینکه سرطان در یک ناحیه محدود شده است (رابدومیوسارکوم موضعی) یا به سایر نواحی بدن گسترش یافته است، بستگی دارد (رابدومیوسارکوم متاستاتیک).

 

 

عمل جراحی

هدف از جراحی حذف تمام سلول های سرطانی است. اما اگر رابدومیوسارکوم در اطراف یا نزدیک اندام‌ها یا دیگر ساختارهای مهم رشد کرده باشد، همیشه نمی‌توان این کار را انجام داد. هنگامی که نمی توان سرطان را به طور کامل با جراحی از بین برد، پزشکان ممکن است آن را  تا جایی که ممکن است برداشته و سپس از درمان های دیگر مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده کنند.

 

 

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. درمان معمولاً شامل ترکیبی از داروهاست که معمولاً از طریق ورید تجویز می شود. اینکه کدام داروها و تعداد دفعات تجویز آنها بسته به شرایط خاص متفاوت است.

 

شیمی درمانی اغلب پس از جراحی یا پرتودرمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده می شود. همچنین می‌توان از آن قبل از سایر درمان‌ها برای کوچک کردن تومور استفاده کرد تا جراحی یا پرتودرمانی مؤثرتر شود.

 

 

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون ها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. این کار معمولاً با ماشینی انجام می شود که در اطراف شما حرکت می کند و تابش را در نقاط دقیق بدن هدف قرار می دهد.

 

پرتودرمانی ممکن است پس از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقیمانده توصیه شود. همچنین زمانی که رابدومیوسارکوم در ناحیه ای قرار دارد که به دلیل اندام های مجاور یا سایر ساختارهای مهم امکان جراحی وجود ندارد، می توان از آن به جای جراحی استفاده کرد.

 

 

آزمایشات بالینی

کارآزمایی‌های بالینی مطالعاتی برای بررسی راه‌های جدید درمان سرطان هستند. از پزشک خود یا فرزندتان در مورد اینکه آیا واجد شرایط شرکت در یک کارآزمایی هستید یا خیر، بپرسید.

مقابله و حمایت

تشخیص رابدومیوسارکوم می تواند ترسناک باشد - به ویژه برای خانواده یک کودک تازه تشخیص داده شده. با گذشت زمان راه هایی برای کنار آمدن با پریشانی و عدم اطمینان سرطان پیدا خواهید کرد. تا آن زمان، ممکن است متوجه شوید که موارد زیر کمک می کند:

در مورد رابدومیوسارکوم به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد این سارکوم، از جمله گزینه های درمانی سوال کنید. همانطور که بیشتر یاد می گیرید، ممکن است در درک و تصمیم گیری در مورد گزینه های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید. اگر فرزند شما مبتلا به سرطان است، از تیم مراقبت های بهداشتی برای به اشتراک گذاشتن این اطلاعات به شیوه ای مراقبتی و متناسب با سن راهنمایی بخواهید.

دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیکتان می تواند در مقابله با سرطان کمک کند. دوستان و بستگان می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه تان در صورتی که فرزند شما در بیمارستان بستری است و هنگامی که احساس می کنید تحت فشار هستید، می توانند به عنوان حمایتگر عاطفی عمل کنند.

در مورد حمایت از سلامت روان بپرسید. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان نیز ممکن است کمک کند. اگر فرزند شما مبتلا به سرطان است، از تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد ارائه حمایت عاطفی و اجتماعی و گزینه هایی برای حمایت حرفه ای راهنمایی بخواهید. 

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائم و نشانه‌هایی وجود دارد که شما را نگران می‌کند، احتمالاً با یک قرار ملاقات با پزشک خانواده خود - یا اگر نگرانی در مورد فرزندتان است، با پزشک اطفال شروع کنید. اگر پزشک مشکوک به رابدومیوسارکوم باشد، مطمئن شوید که به یک متخصص با تجربه ارجاع شده اید.

 

رابدومیوسارکوم معمولاً باید توسط تیمی از متخصصان درمان شود که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحان ارتوپدی که در جراحی سرطان هایی که استخوان ها یا ماهیچه ها را تحت تاثیر قرار می دهند  تخصص دارند (متخصصان انکولوژیست ارتوپدی).

سایر جراحان، بسته به محل تومور و سن بیمار (به عنوان مثال، جراح قفسه سینه، جراح اطفال یا متخصص اورولوژی)

پزشکانی که در درمان سرطان با شیمی درمانی یا سایر داروهای سیستمیک تخصص دارند (انکولوژیست های پزشکی ی، برای کودکان، انکولوژیست های کودکان)

پزشکانی که از پرتو برای درمان سرطان استفاده می کنند (متخصصان پرتودرمانی انکولوژیست)

پزشکانی که بافت را برای تشخیص نوع خاصی از سرطان تجزیه و تحلیل می کنند (پاتولوژیست ها)

متخصصان توانبخشی که می توانند به بهبودی پس از جراحی کمک کنند.

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم و نشانه‌ها، از جمله علائمی که به نظر بی‌ربط به دلیل قرار ملاقات می‌آیند.

هر دارویی که مصرف می کنید، از جمله ویتامین ها، گیاهان دارویی و داروهای بدون نسخه و دوز آنها

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی

 

همچنین:

اسکن های قبلی یا اشعه ایکس (هم تصاویر و هم گزارش ها) و سایر مدارک پزشکی مرتبط با این وضعیت را به همراه داشته باشید.

در نظر بگیرید که یکی از اقوام یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا کمک کند تمام اطلاعات ارائه شده در طول قرار را به خاطر بسپارید.

فهرستی از سوالات را تهیه کنید تا از پزشک بپرسید و از زمان خود نهایت استفاده را ببرید.

 

چه قرار ملاقات برای شما باشد یا برای فرزندتان، سوالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

این چه نوع سرطانی است؟

آیا سرطان گسترش یافته است؟

آیا آزمایشات بیشتری لازم است؟

گزینه های مداوا چه هست؟

شانس درمان این سرطان چقدر است؟

عوارض و خطرات هر گزینه درمانی چیست؟

آیا درمان بر توانایی بچه دار شدن تأثیر می گذارد؟ اگر چنین است، آیا ارزیابی ها و خدمات حفظ باروری را ارائه می دهید؟

آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال خواهد پرسید. آماده پاسخگویی به آنها باشید. ممکن است بپرسد:

علائم و نشانه هایی که نگران آن هستید چیست؟

اولین بار چه زمانی متوجه این علائم شدید؟

آیا علائم مداوم بوده اند یا گاه به گاه؟

شدت علائم چقدر است؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟