دیابت نوع 1 در کودکان وضعیتی است که در آن بدن کودک دیگر هورمون مهمی به نام انسولین را تولید نمی‌کند. کودک برای زنده ماندن به انسولین نیاز دارد، بنابراین انسولین از دست رفته باید با تزریق یا پمپ انسولین جایگزین شود. دیابت نوع 1 در کودکان قبلاً به عنوان دیابت نوجوانان یا دیابت وابسته به انسولین شناخته می شد.

 

تشخیص دیابت نوع 1 در کودکان می تواند بسیار زیاد باشد، به خصوص در ابتدا. ناگهان شما و فرزندتان - بسته به سن او - باید یاد بگیرید که چگونه تزریق کنید، کربوهیدرات ها را بشمارید و قند خون را کنترل کنید.

 

هیچ درمانی برای دیابت نوع 1 در کودکان وجود ندارد، اما می توان آن را مدیریت کرد. پیشرفت در نظارت بر قند خون و تحویل انسولین، مدیریت قند خون و کیفیت زندگی را برای کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 بهبود بخشیده است.

علائم

علائم و نشانه های دیابت نوع 1 در کودکان معمولاً به سرعت ایجاد می شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• افزایش تشنگی
• تکرر ادرار، احتمالاً خیس کردن در یک کودک آموزش دیده توالت
• گرسنگی شدید
• کاهش وزن ناخواسته
• خستگی
• تحریک پذیری یا تغییر رفتار
• نفس با بوی میوه
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت هر یک از علائم یا نشانه های دیابت نوع 1 به پزشک کودک خود مراجعه کنید.

 

علل

علت دقیق دیابت نوع 1 ناشناخته است. اما در اکثر افراد مبتلا به دیابت نوع 1، سیستم ایمنی بدن - که به طور معمول با باکتری‌ها و ویروس‌های مضر مبارزه می‌کند - به اشتباه سلول‌های تولیدکننده انسولین را در پانکراس از بین می‌برد. به نظر می رسد ژنتیک و عوامل محیطی در این فرآیند نقش دارند.

وقتی که سلول های جزایر پانکراس از بین می روند، کودک انسولین کمی تولید می کند یا اصلا انسولین تولید نمی کند. انسولین وظیفه حیاتی انتقال قند (گلوکز) از جریان خون به سلول های بدن را انجام می‌دهد. قند هنگام هضم غذا وارد جریان خون می شود.

بدون انسولین کافی، قند در جریان خون کودک جمع می‌شود و در صورت عدم درمان می‌تواند اثرات مخربی برای زندگی ایجاد کند.

 

عوامل خطر

عوامل خطر ابتلا به دیابت نوع 1 در کودکان عبارتند از:

• سابقه خانوادگی. هر فردی که والدین یا خواهر و برادری مبتلا به دیابت نوع 1 داشته باشد، خطر ابتلا به این بیماری را کمی افزایش می دهد.
• ژنتیک. برخی از ژن ها نشان دهنده خطر ابتلا به دیابت نوع 1 هستند.
• نژاد. در میان کودکان سفیدپوست، دیابت نوع 1  بیشتر از سایر نژادها شایع است.
• قرار گرفتن در معرض ویروس های خاص ممکن است باعث تخریب سلول های خود ایمنی شود.
•  

عوارض

دیابت نوع 1 می تواند اندام های اصلی بدن را تحت تاثیر قرار دهد. نزدیک نگه داشتن سطح قند خون در اکثر مواقع می تواند خطرات بسیاری از عوارض را به طور طبیعی کاهش دهد.

 

عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بیماری قلب و عروقی. دیابت خطر ابتلای کودک به بیماری هایی مانند تنگی عروق خونی، فشار خون بالا، بیماری قلبی و سکته را در مراحل بعدی زندگی افزایش می دهد.
• آسیب قند عصبی. می تواند به دیواره های خونی کوچکی که اعصاب کودک را تغذیه می کند آسیب برساند. این می تواند باعث گزگز، بی حسی، سوزش یا درد شود. آسیب عصبی معمولاً به پایان می‌رسد و در مدت زمان طولانی اتفاق می افتد.
• آسیب کلیه. این بیماری می تواند به خوشه های متعدد رگ های خونی ریز که مواد زائد خون کودک را فیلتر می کند، آسیب برساند.
• آسیب چشم. این بیماری می تواند به رگ های شبکیه آسیب برساند که ممکن است منجر به مشکلات بینایی شود.
• پوکی استخوان. ممکن است تراکم مواد معدنی استخوان کمتر از حد طبیعی شود و خطر پوکی استخوان کودک را در بزرگسالی افزایش دهد.
•  

جلوگیری 

در حال حاضر هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از دیابت نوع 1 وجود ندارد، اما این یک حوزه تحقیقاتی بسیار فعال است. محققان در حال کار بر روی موارد زیر هستند:

 

پیشگیری از دیابت نوع 1 در افراد با خطر بالای این بیماری و اخیراً حداقل یک دارو شناسایی شده است که ممکن است پیشرفت این بیماری را کند کند.

 

جلوگیری از تخریب بیشتر سلول های جزایر پانکراس در افراد تازه تشخیص داده شده.

 

پزشکان می توانند آنتی بادی های مرتبط با دیابت نوع 1 را در کودکانی که در معرض خطر بالای این اختلال هستند، شناسایی کنند. این آنتی بادی ها را می توان ماه ها یا حتی سال ها قبل از ظهور اولین علائم دیابت نوع 1 شناسایی کرد، اما در حال حاضر هیچ راه شناخته شده ای برای کاهش یا جلوگیری از بیماری در هنگام یافتن آنتی بادی وجود ندارد. همچنین مهم است بدانید که همه افراد دارای این آنتی بادی ها به دیابت نوع 1 مبتلا نمی شوند.

 

 

در حالی که هیچ کاری نمی توانستید برای پیشگیری از دیابت نوع 1 فرزندتان انجام دهید، می توانید با موارد زیر به کودک خود کمک کنید تا از عوارض آن جلوگیری کند:

 

به کودک خود کمک کنید تا حد امکان قند خون خود را کنترل کند.

 

اهمیت خوردن یک رژیم غذایی سالم و شرکت در فعالیت بدنی منظم را به کودک خود آموزش دهید.

 

برنامه ریزی منظم برای ملاقات با پزشک دیابت فرزندتان و معاینه چشم سالانه که حداکثر پنج سال پس از تشخیص اولیه دیابت یا تا سن 10 سالگی شروع می شود.