آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص تومور دسموئید عبارتند از:

 

معاینه فیزیکی. پزشک بدن را برای درک بهتر علائم و نشانه ها معاینه می کند.

تست های تصویربرداری. پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند سی تی و ام آر آی را برای ایجاد تصاویری از ناحیه ای که علائم در آن رخ می دهد توصیه کند. این تصاویر ممکن است به پزشک سرنخ هایی در مورد تشخیص بدهد.

برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی). برای تشخیص قطعی، پزشک نمونه ای از بافت تومور را جمع آوری می کند و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد. برای تومورهای دسموئید، بسته به وضعیت خاص بیمار، می توان نمونه را با سوزن یا با جراحی جمع آوری کرد.                                                                                                                        

در آزمایشگاه، پزشکانی که در آنالیز بافت‌های بدن آموزش دیده‌اند (پاتولوژیست‌ها) نمونه را بررسی می‌کنند تا انواع سلول‌های درگیر را تعیین کنند و اینکه آیا سلول‌ها احتمالاً تهاجمی هستند یا خیر. این اطلاعات به راهنمایی درمان کمک می کند.

 

•  

• رفتار

درمان‌های تومورهای دسموئید عبارتند از:

 

• نظارت بر رشد تومور. اگر تومور دسموئید هیچ علامت یا علائمی ایجاد نمی‌کند، پزشک ممکن است توصیه کند که تومور را تحت نظر بگیرید تا ببینید آیا رشد می‌کند یا خیر. ممکن است هر چند ماه یکبار تحت آزمایش های تصویربرداری قرار بگیرید. برخی از تومورها هرگز رشد نمی‌کنند و ممکن است هرگز نیاز به درمان نداشته باشند. برخی از تومورها ممکن است خود به خود بدون هیچ درمانی کوچک شوند.

• عمل جراحي. اگر تومور دسموئید علائم و نشانه هایی ایجاد کند، ممکن است پزشک جراحی را برای برداشتن کل تومور و حاشیه کوچکی از بافت سالمی که آن را احاطه کرده است توصیه کند. اما گاهی اوقات تومور رشد می‌کند تا ساختارهای مجاور را درگیر کند و نمی‌توان آن را به طور کامل برداشت. در این موارد، جراحان ممکن است تا حد امکان تومور را بردارند.

• پرتو درمانی. پرتودرمانی از پرتوهای پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های تومور استفاده می‌کند. در صورتی که برای جراحی از سلامت کافی برخوردار نیستید یا اگر تومور در محلی قرار دارد که جراحی را خطرناک می‌کند، ممکن است پرتودرمانی به جای جراحی توصیه شود. اگر خطر بازگشت تومور وجود داشته باشد، گاهی اوقات از پرتودرمانی بعد از جراحی استفاده می‌شود.

• شیمی درمانی و سایر داروها. شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلول‌های تومور استفاده می‌کند. اگر تومور دسموئید به سرعت در حال رشد است و جراحی یک گزینه نیست، ممکن است پزشک شیمی درمانی را توصیه کند.

  چندین درمان دارویی دیگر در افراد مبتلا به تومورهای دسموئید، از جمله داروهای ضد التهابی، درمان‌های هورمونی و درمان‌های هدفمند، امیدبخش بوده است.

•  

• مقابله و حمایت

• با گذشت زمان، آنچه کمک می کند با عدم اطمینان و ناراحتی ناشی از تشخیص یک تومور نادر کنار بیایید، خواهید یافت. تا آن زمان، ممکن است متوجه شوید که موارد زیر کمک می کند:

• در مورد تومورهای دسموئید به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک خود در مورد وضعیت خود، از جمله نتایج آزمایش، گزینه‌های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود بپرسید. همانطور که در مورد تومورهای دسموئید بیشتر می‌آموزید، ممکن است در تصمیم گیری‌های درمانی اطمینان بیشتری پیدا کنید.
• دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک، کمک می کند تا با تشخیص خود مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه تان اگر در بیمارستان هستید و هنگامی که احساس می کنید تحت فشار هستید، می توانند به عنوان حمایتگر عاطفی عمل کنند.
• کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشد صحبت شما را در مورد امیدها و ترس هایتان بشنود. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، عضو روحانی یا گروه حمایتی نیز ممکن است مفید باشد.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائم یا نشانه‌ای دارید که شما را نگران می‌کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. اگر پزشک مشکوک باشد که ممکن است تومور دسموئید داشته باشید، ممکن است شما را به یک پزشک متخصص در درمان سرطان (انکولوژیست) ارجاع دهد.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً ناشتا بودن قبل از انجام آزمایش خاص.

سوابق پزشکی مربوط به وضعیت خود را جمع آوری کنید و آنها را در قرار ملاقات خود بیاورید. اگر به پزشک جدید مراجعه می‌کنید، از پزشک قبلی خود بخواهید فایل‌ها و اطلاعات دیگر، مانند اسلایدهای شیشه‌ای که حاوی نمونه‌های بافتی هستند را برای پزشک جدیدتان ارسال کند.

 

 

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم، از جمله علائمی که به نظر می‌رسد بی‌ارتباط با دلیل قرار ملاقات باشد.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس‌های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی.
• تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها.
•  
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید
• در نظر بگیرید که یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را بیاورید تا کمک کند اطلاعاتی را که به شما داده شده، به خاطر بسپارید.

برای تومورهای دسموئید، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟
• به غیر از محتمل ترین علت، دلایل احتمالی دیگر برای علائم من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های درمان اولیه‌ای که پیشنهاد می‌کنید چیست؟
• اگر برای شرایطم جراحی یا سایر درمان های پزشکی انجام ندهم چه اتفاقی می‌افتد؟
• من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت‌هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت‌هایی را پیشنهاد می‌کنید؟
• از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سوالاتی می پرسد، مانند:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• به نظر می‌رسد چه چیزی شما را بهبود می‌بخشد؟
• به نظر می‌رسد چه چیزی شما را بدتر می‌کند؟