پزشکان معمولا نقرس را بر اساس علائم و ظاهر مفصل آسیب دیده تشخیص می دهند. آزمایش‌هایی برای کمک به تشخیص نقرس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزمایش مایع مفصلی. پزشک ممکن است از یک سوزن برای کشیدن مایع از مفصل آسیب دیده استفاده کند. هنگامی که مایع زیر میکروسکوپ بررسی می شود، کریستال های اورات ممکن است قابل مشاهده باشند.

آزمایش خون. پزشک ممکن است آزمایش خون را برای اندازه گیری سطح اسید اوریک در خون توصیه کند. نتایج آزمایش خون ممکن است گمراه کننده باشد. برخی از افراد سطح اسید اوریک بالایی دارند، اما هرگز نقرس را تجربه نمی کنند و برخی از افراد علائم و نشانه های نقرس را دارند، اما سطوح غیرعادی اسید اوریک در خون خود ندارند.

تصویربرداری اشعه ایکس. اشعه ایکس مفاصل می تواند برای رد سایر علل التهاب مفصل مفید باشد.

سونوگرافی. این آزمایش از امواج صوتی برای تشخیص کریستال های اورات در مفاصل یا توفوس استفاده می کند.

توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه (DECT). این آزمایش تصاویر اشعه ایکس گرفته شده از زوایای مختلف را برای تجسم کریستال های اورات در مفاصل ترکیب می کند.

 

 

رفتار

داروهای نقرس در دو نوع موجود هستند و بر دو مشکل مختلف تمرکز دارند. نوع اول به کاهش التهاب و درد مرتبط با حملات نقرس کمک می کند. نوع دوم برای جلوگیری از عوارض نقرس با کاهش میزان اسید اوریک در خون کار می کند.

اینکه کدام نوع دارو برای شما مناسب است، به فراوانی و شدت علائم و سایر مشکلات سلامتی تان بستگی دارد.



داروهایی برای درمان حملات نقرس

داروهای مورد استفاده برای درمان عود نقرس و جلوگیری از حملات بعدی عبارتند از:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی NSAIDs)).  NSAID ها شامل گزینه های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve) و همچنین داروهای تجویزی NSAID های قدرتمندتر مانند ایندومتاسین (Indocin، Tivorbex) یا سلکوکسیب (Celebrex) می شوند. NSAID ها خطر درد معده، خونریزی و زخم را به همراه دارند.

کلشی سین. پزشک ممکن است کلشی سین (Colcrys، Gloperba، Mitigare) را توصیه کند، یک داروی ضد التهابی که به طور موثر درد نقرس را کاهش می دهد. اثربخشی دارو ممکن است با عوارض جانبی مانند تهوع، استفراغ و اسهال همراه باشد.

کورتیکواستروئیدها. داروهای کورتیکواستروئیدی، مانند پردنیزون، ممکن است التهاب و درد نقرس را کنترل کند. کورتیکواستروئیدها ممکن است به شکل قرص باشند یا می توانند به مفصل تزریق شوند. عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها ممکن است شامل تغییرات خلقی، افزایش سطح قند خون و افزایش فشار خون باشد.

 

 

داروهایی برای جلوگیری از عوارض نقرس

اگر هر سال چندین حمله نقرس را تجربه می کنید، یا اگر حملات نقرس کمتر اما دردناک است، ممکن است پزشک برای کاهش خطر عوارض مرتبط با نقرس، دارو تجویز کند. اگر در عکس‌برداری با اشعه ایکس مفاصل شواهدی از آسیب ناشی از نقرس دارید، یا توفوس، بیماری مزمن کلیوی یا سنگ کلیه دارید، ممکن است داروهایی برای کاهش سطح اسید اوریک بدن توصیه شود.

داروهایی که تولید اسید اوریک را مسدود می کنند. داروهایی مانند آلوپورینول (آلوپریم، لوپورین، زیلوپریم) و فبوکسوستات (Uloric) به محدود کردن میزان اسید اوریک بدن کمک می‌کنند. عوارض جانبی آلوپورینول شامل تب، بثورات پوستی، هپاتیت و مشکلات کلیوی است. عوارض جانبی فبوکسوستات شامل بثورات پوستی، حالت تهوع و کاهش عملکرد کبد است. فبوکسوستات همچنین ممکن است خطر مرگ ناشی از قلب را افزایش دهد.

داروهایی که حذف اسید اوریک را بهبود می بخشد. داروهایی مانند پروبنسید (Probalan) به بهبود توانایی کلیه ها در حذف اسید اوریک از بدن کمک می کند. عوارض جانبی شامل بثورات پوستی، درد معده و سنگ کلیه است.

 

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

داروها اغلب مؤثرترین راه برای درمان حملات نقرس و جلوگیری از شعله ور شدن مجدد علائم هستند. با این حال، انتخاب سبک زندگی نیز مهم است، و ممکن است بخواهید:

نوشیدنی های سالم تری انتخاب کنید.نوشیدنی های شیرین شده با قند میوه (فروکتوز) را محدود کنید. در عوض نوشیدنی های سالم تر به خصوص آب زیاد بنوشید.

از خوردن غذاهای حاوی پورین زیاد خودداری کنید. گوشت قرمز و گوشت‌های اندام مانند جگر به‌خصوص سرشار از پورین هستند. غذاهای دریایی غنی از پورین شامل ساردین، صدف،ماهی قزل آلا و ماهی تن است. محصولات لبنی کم چرب ممکن است منبع بهتری از پروتئین برای افراد مستعد نقرس باشد.

به طور منظم ورزش کنید و وزن کم کنید. نگه داشتن بدن در وزن مناسب خطر ابتلا به نقرس را کاهش می‌دهد. فعالیت های کم تاثیر مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا را انتخاب کنید که برای مفاصل آسان تر است.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

در صورت داشتن علائم مشترک با نقرس با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. پس از معاینه اولیه، پزشک ممکن است شما را به یک پزشک متخصص در تشخیص و درمان آرتریت و سایر بیماری های التهابی مفصل (روماتولوژیست) ارجاع دهد.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه چیزی از پزشک خود انتظار داشته باشید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

علائم خود را بنویسید، از جمله اینکه چه زمانی شروع شد و چند بار رخ می دهد.

به اطلاعات شخصی مهم مانند تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود توجه کنید.

فهرستی از اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایطی که تحت درمان هستید و نام هر دارو، ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید، تهیه کنید. پزشک همچنین می خواهد بداند که آیا سابقه خانوادگی نقرس دارید یا خیر.

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات ارائه می شود، دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید. ایجاد فهرست سوالات از قبل می تواند کمک کند از زمان خود با پزشک بهترین استفاده را ببرید.

 

سوالاتی که باید در نوبت اولیه از پزشک بپرسید عبارتند از:

علل احتمالی علائم یا وضعیت من چیست؟

چه آزمایشاتی را پیشنهاد می کنید؟

آیا درمان یا تغییر سبک زندگی وجود دارد که ممکن است در حال حاضر به علائم من کمک کند؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

 

سوالاتی که در صورت مراجعه به روماتولوژیست باید بپرسید عبارتند از:

عوارض جانبی احتمالی داروهایی که تجویز می کنید چیست؟

چه مدت پس از شروع درمان باید علائم من شروع به بهبود کند؟

آیا نیاز به مصرف طولانی مدت داروها دارم؟

من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

آیا تغییری در رژیم غذایی من توصیه می کنید؟

آیا هیچ بروشور یا وب سایتی وجود دارد که به من توصیه کنید تا در مورد وضعیتم بیشتر بدانم؟



اگر در طول قرارهای پزشکی برای شما سؤال دیگری پیش آمد، در پرسیدن آن تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آنها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

علائم شما چیست؟

اولین بار چه زمانی این علائم را تجربه کردید؟

آیا علائم می آیند و می روند یا مداوم هستند؟

آیا به نظر می رسد چیز خاصی باعث ایجاد علائم می شود، مانند غذاهای خاص یا استرس فیزیکی یا عاطفی؟

آیا برای شرایط پزشکی دیگری تحت درمان هستید؟

در حال حاضر چه داروهایی از جمله داروهای بدون نسخه و نسخه ای و همچنین ویتامین ها و مکمل ها مصرف می کنید؟

آیا هیچ یک از بستگان درجه یک شما - مانند پدر یا مادر یا خواهر و برادر - سابقه نقرس دارند؟

در یک روز معمولی چه می خورید؟