آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص تومورهای بدخیم غلاف عصبی محیطی عبارتند از:

 

معاینه عصبی. یک معاینه عصبی جامع و دقیق به پزشک کمک می کند تا علائم را درک کند و سرنخ هایی در مورد تشخیص جمع آوری کند.

 

تست های تصویربرداری. تست های تصویربرداری به پزشکان کمک می‌کند تا اندازه تومور را درک کنند و به دنبال نشانه‌هایی مبنی بر گسترش سرطان به سایر نواحی بدن باشند. آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل MRI، نوروگرافی رزونانس مغناطیسی، CT و توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) باشد.

 

برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی). نمونه بیوپسی ممکن است توسط رادیولوژیست قبل از جراحی یا توسط جراح در حین جراحی گرفته شود. بافت برای آزمایش های تخصصی به آزمایشگاه فرستاده می شود. اطلاعات جمع آوری شده در آزمایشگاه ممکن است به پزشک کمک کند تا پیش آگهی و گزینه های درمانی را بهتر درک کند.

•  
• رفتار
• درمان تومورهای بدخیم غلاف عصبی محیطی خاص، شامل موارد زیر است:

• عمل جراحي. هدف از جراحی برداشتن کل تومور و حاشیه کوچکی از بافت سالم است که آن را احاطه کرده است. زمانی که این امکان وجود ندارد، جراحان تا جایی که می‌توانند تومور را برمی‌دارند.

  بسته به محل و اندازه تومور بدخیم غلاف عصبی محیطی، جراحی می‌تواند باعث آسیب و ناتوانی عصبی شود. در مورد تومورهایی که در بازوها و پاها ایجاد می شوند، ممکن است قطع اندام ضروری باشد.

  در برخی موارد، پزشک ممکن است قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور، پرتودرمانی را توصیه کند. این ممکن است احتمال حذف کامل تومور را افزایش دهد.

• پرتودرمانی. پرتودرمانی از پرتوهای قدرتمند انرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می‌کند. ممکن است قبل از جراحی برای کوچک کردن تومور و احتمال موفقیت آمیز شدن جراحی از پرتودرمانی استفاده شود. پس از جراحی، ممکن است از پرتودرمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی‌مانده استفاده شود.
• شیمی‌درمانی. شیمی‌درمانی یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. اگر تومور بدخیم غلاف عصبی محیطی به سایر نقاط بدن گسترش یافته باشد، ممکن است پزشک، شیمی درمانی را برای کنترل علائم و کاهش سرعت رشد سرطان توصیه کند.
• توانبخشی. پس از جراحی، فیزیوتراپیست‌ها و کاردرمانگران می‌توانند در بازیابی عملکرد و تحرک از دست رفته به دلیل آسیب عصبی یا قطع اندام کمک کنند.
•  
• آماده شدن برای قرار ملاقات 
• اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

اگر تومور بدخیم غلاف عصبی محیطی در شما تشخیص داده شود، احتمالاً به پزشک متخصص در موارد زیر ارجاع داده خواهید شد:

• شرایطی که بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد (متخصص مغز و اعصاب)
• درمان سرطان (انکولوژیست)
• جراحی استخوان (ارتوپد)
• جراحی اعصاب (جراح مغز و اعصاب)

از آنجا که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری داشته باشید.

 

آنچه می توانید انجام دهید

• به علائمی که تجربه می کنید توجه کنید. اگر علائم و نشانه‌های بیماری را داشته‌اید یا احساس خوبی ندارید، قبل از قرار ملاقات، آن جزئیات را یادداشت کنید. پزشک همچنین می خواهد بداند که اولین بار چه زمانی متوجه این علائم شده اید و آیا آنها در طول زمان تغییر کرده اند یا خیر.
• لیستی از داروهای خود تهیه کنید. هر گونه داروی تجویزی یا بدون نسخه را که مصرف می‌کنید و همچنین تمام ویتامین‌ها، مکمل‌ها و داروهای گیاهی را در نظر بگیرید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
•  
• سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.
• سوالاتی که در نوبت اولیه باید از پزشک بپرسید عبارتند از:
• چه چیزی ممکن است باعث علائم یا وضعیت من شود؟
• آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• برای گام های بعدی در تعیین تشخیص و درمان من چه توصیه ای می کنید؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید در این مدت رعایت کنم؟
•  

اگر پزشک شما را به یک متخصص ارجاع دهد، سؤالاتی که باید در نظر بگیرید عبارتند از:

• آیا تومور بدخیم غلاف عصبی محیطی دارم؟
• اهداف درمان در مورد من چیست؟
• چه درمانی را توصیه می کنید؟
• آیا شروع فوری درمان ضروری است؟
• من این مشکلات سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم بهترین رفتار را با آنها داشته باشم؟
• عوارض جانبی احتمالی درمان چیست؟
• اگر اولین درمان موفقیت آمیز نبود، در مرحله بعد چه تلاشی خواهیم کرد؟
• چشم انداز وضعیت من چیست؟

 هنگام ملاقات، علاوه بر سؤالاتی که آماده کرده اید از پزشک خود بپرسید، هر زمانی که چیزی را متوجه نشدید از پرسیدن سؤال دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. فکر کردن در مورد پاسخ های خود از قبل، می تواند کمک کند تا از قرار خود نهایت استفاده را ببرید. ممکن است بپرسد:

 

• علائم شما چیست؟
• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• علائم در طول زمان چگونه تغییر کرده است؟
• آیا بیماری دیگری برای شما تشخیص داده شده یا تحت درمان قرار گرفته اید؟
• چه داروهایی مصرف می کنید؟