آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص ماکروگلوبولینمی والدنستروم عبارتند از:

  • آزمایشات خون. آزمایش خون ممکن است تعداد سلول های خونی سالم را نشان دهد. همچنین از آزمایش خون برای دریافت IgM تولید شده توسط سلول های سرطانی استفاده می شود.

    تبلیغات

    کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. درآمد تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

    تبلیغات و حمایت مالی

    آزمایش خون همچنین ممکن است عملکرد آن را نشان دهد، که می تواند به پزشک بگوید که آیا پرورش دهنده های IgM بر اندام هایی مانند کلیه ها و کبد تأثیر می گذارد یا خیر.

  • جمع آوری یک نمونه از مغز استخوان برای آزمایش. در طول بیوپسی استخوان، پزشک از یک سوزن برای استخراج مقداری از استخوان از استخوان لگن استفاده می کند. نمونه برای جستجوی سلول های سرطانی بررسی می شود. در صورت شناسایی، تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی پیشرفته می‌تواند به پزشک در تشخیص ویژگی های سلول های سرطانی، از جمله جهش های ژنتیکی آنها کمک کند.
  • تست های تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری می تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد که آیا سرطان به سایر نواحی بدن سرایت کرده است یا خیر. آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) باشد.

  • رفتار

گزینه های درمانی ماکروگلوبولینمی والدنستروم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

مشاهده. اگر پروتئین های IgM در خون شما یافت شد، اما هیچ علامت یا نشانه ای ندارید، ممکن است قبل از شروع درمان صبر کنید. پزشک ممکن است هر چند ماه یکبار آزمایش خون را برای نظارت بر وضعیت توصیه کند. ممکن است سال ها بدون نیاز به درمان بگذرانید.

تبادل پلاسما. اگر علائم و نشانه‌های مرتبط با داشتن بیش از حد پروتئین IgM در خون خود را تجربه کنید، ممکن است پزشک تعویض پلاسما (پلاسمافرزیس) را برای حذف پروتئین‌ها و جایگزینی آنها با پلاسمای خون سالم توصیه کند.

شیمی درمانی. شیمی درمانی یک درمان دارویی است که سلول های در حال رشد سریع مانند سلول های خونی غیرطبیعی تولید شده توسط ماکروگلوبولینمی والدنستروم را از بین می برد.

 

شیمی درمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر درمان های دارویی به عنوان درمان اولیه برای افرادی که علائم و نشانه های ماکروگلوبولینمی والدنستروم را تجربه می کنند استفاده شود. شیمی درمانی با دوز بالا نیز ممکن است برای سرکوب تولید مغز استخوان در آماده سازی برای پیوند مغز استخوان استفاده شود.

 

درمان هدفمند. داروهای درمان هدفمند با تمرکز بر ناهنجاری های خاص موجود در سلول های سرطانی که به آنها امکان زنده ماندن می دهد، سلول های سرطانی را از بین می برند. داروهای درمان هدفمند ممکن است به تنهایی یا همراه با سایر داروها، مانند شیمی درمانی یا درمان بیولوژیکی، به عنوان درمان اولیه برای ماکروگلوبولینمی والدنستروم یا در مواردی که سرطان با وجود درمان عود می کند، استفاده شود.

درمان بیولوژیکی. داروهای بیولوژیک از سیستم ایمنی بدن برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می‌کنند. داروهای بیولوژیک درمانی را می توان به تنهایی یا در ترکیب با سایر داروها به عنوان درمان اولیه یا به عنوان درمان برای ماکروگلوبولینمی عود کننده والدنستروم استفاده کرد.

پیوند مغز استخوان. در برخی شرایط، پیوند مغز استخوان، که به عنوان پیوند سلول های بنیادی نیز شناخته می شود، ممکن است برای درمان ماکروگلوبولینمی والدنستروم استفاده شود. در طی این روش، از دوزهای بالای شیمی درمانی برای از بین بردن مغز استخوان بیمار استفاده می شود. سلول های بنیادی خون سالم به بدن تزریق می شوند تا بتوانند مغز استخوان سالم را بازسازی کنند.

آزمایشات بالینی. کارآزمایی‌های بالینی این فرصت را می‌دهد که جدیدترین درمان ماکروگلوبولینمی والدنستروم را امتحان کنید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

 

اگر ماکروگلوبولینمی والدنستروم در شما تشخیص داده شود، احتمالاً به پزشک متخصص در درمان اختلالات خون و مغز استخوان (هماتولوژیست) یا پزشک متخصص در درمان سرطان (انکولوژیست) ارجاع خواهید شد.

 

از آنجایی که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

به علائمی که تجربه می کنید توجه کنید. اگر علائم و نشانه‌های بیماری را داشته‌اید یا احساس خوبی ندارید، قبل از قرار ملاقات، آن جزئیات را یادداشت کنید. پزشک همچنین می خواهد بداند که اولین بار چه زمانی متوجه این علائم شده اید و آیا آنها در طول زمان تغییر کرده اند یا خیر.

لیستی از داروهای خود تهیه کنید. هر گونه داروی تجویزی یا بدون نسخه را که مصرف می‌کنید، و همچنین تمام ویتامین‌ها، مکمل‌ها و داروهای گیاهی را در نظر بگیرید.

یکی از اعضای خانواده یا دوستان را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

 

سوالاتی که در نوبت اولیه باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

چه چیزی ممکن است باعث علائم یا وضعیت من شود؟

آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟

برای گام های بعدی در تعیین تشخیص و درمان من چه توصیه ای می کنید؟

آیا محدودیتی وجود دارد که باید در این مدت رعایت کنم؟

 

اگر پزشک شما را به یک متخصص ارجاع دهد، سؤالاتی که باید در نظر بگیرید عبارتند از:

آیا ماکروگلوبولینمی والدنستروم دارم؟

اهداف درمان در مورد من چیست؟

چه درمانی را توصیه می کنید؟

آیا شروع فوری درمان ضروری است؟

من این مشکلات سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم بهترین رفتار را داشته باشم؟

عوارض جانبی احتمالی درمان چیست؟

اگر اولین درمان موفقیت آمیز نبود، در مرحله بعد چه تلاشی خواهیم کرد؟

آیا من کاندید پیوند مغز استخوان هستم؟

چشم انداز وضعیت من چیست؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در هر زمانی که چیزی متوجه نشدید در هنگام ملاقات از پرسیدن سؤالات دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. فکر کردن در مورد پاسخ های خود از قبل می تواند کمک کند از قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید. پزشک ممکن است بپرسد:

علائم در صورت وجود چیست؟

اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟

علائم در طول زمان چگونه تغییر کرده است؟

آیا برای هر بیماری دیگری تشخیص داده شده یا تحت درمان قرار گرفته اید؟

چه داروهایی مصرف می کنید؟