کندروسارکوم

آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص کندروسارکوم عبارتند از:

معاینه فیزیکی. پزشک ممکن است در مورد علائم و نشانه ها بپرسد و بدن را معاینه کند تا سرنخ های بیشتری در مورد تشخیص جمع آوری کند.
تست های تصویربرداری. آزمایش های تصویربرداری ممکن است اشعه ایکس، اسکن استخوان، ام آر آی و سی تی اسکن باشد.
برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی). بیوپسی روشی برای جمع آوری بافت مشکوک است. این بافت به آزمایشگاه می رود و پزشکان آن را تجزیه و تحلیل می کنند تا تشخیص دهند که آیا سرطان است یا خیر.
تبلیغات
کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.
تبلیغات و حمایت مالی
نحوه جمع آوری نمونه بیوپسی به محل قرارگیری بافت مشکوک بستگی دارد. این روش نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد تا بیوپسی به گونه ای انجام شود که در عمل جراحی آینده برای برداشتن سرطان تداخلی ایجاد نکند. به همین دلیل، پزشک خود می‌خواهد به تیمی از متخصصان با تجربه در درمان کندروسارکوم ارجاع دهد.
رفتار

درمان کندروسارکوم شامل جراحی برای برداشتن سرطان است. درمان های دیگر ممکن است در شرایط خاص توصیه شود. اینکه کدام گزینه برای شما بهتر است به این که سرطان در کجا واقع شده است، چقدر سریع رشد می کند و این که آیا رشد کرده است تا ساختارهای دیگر را درگیر کند، بستگی دارد.

عمل جراحی

هدف از جراحی کندروسارکوم برداشتن سرطان و حاشیه ای از بافت سالم اطراف آن است. نوع جراحی به محل کندروسارکوم بستگی دارد. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خراش دادن سرطان از استخوان. کندروسارکوم های کوچک و با رشد آهسته در بازوها و پاها گاهی اوقات با روشی برای خراش دادن سلول های سرطانی از استخوان درمان می شوند. جراح ممکن است از گاز سرد یا یک ماده شیمیایی برای از ین بردن سلول های سرطانی باقی مانده استفاده کند. در صورت نیاز می توان استخوان را با پیوند سیمان استخوان ترمیم کرد.
از بین بردن سرطان و برخی بافت های سالم اطراف آن. اکثر کندروسارکوم‌ها به روشی برای برش بیشتر استخوان نیاز دارند تا تمام سرطان برداشته شود. برای کندروسارکوم در بازو یا پا، ممکن است لازم باشد کل اندام برداشته شود. در صورت امکان، جراحان سرطان را به روشی خارج می کنند که اندام حفظ شود. به عنوان مثال، جراح ممکن است استخوان آسیب دیده را برداشته و آن را جایگزین یا بازسازی کند (جراحی نجات اندام).

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای انرژی پرتوان از منابعی مانند اشعه ایکس و پروتون برای کشتن سلول های سرطانی استفاده می کند. در طول پرتودرمانی، در حالی که دستگاهی در اطرافتان حرکت می کند، روی تخت دراز می کشید و تابش را به نقطه دقیق بدن هدایت می کند.

ممکن است پرتودرمانی برای کندروسارکوم‌هایی استفاده شود که در مکان‌هایی قرار دارند که عمل جراحی را مشکل می‌کنند یا اگر سرطان را نتوان به طور کامل در طول جراحی برداشت. همچنین ممکن است از پرتو برای کنترل سرطانی که به سایر نواحی بدن گسترش می یابد، استفاده شود.

شیمی درمانی

درشیمی درمانی داروهایی استفاده می شود که سلولهای سرطانی را از بین می برد. اغلب برای کندروسارکوم استفاده نمی شود زیرا این نوع سرطان اغلب به شیمی درمانی پاسخ نمی دهد. اما برخی از انواع کندروسارکوم با رشد سریع ممکن است به این درمان پاسخ دهند.

مقابله و حمایت

تشخیص سرطان می تواند زندگی را برای همیشه تغییر دهد. هر فرد راه خود را برای کنار آمدن با تغییر عاطفی و جسمی پیدا می کند. زمانی که برای اولین بار به سرطان مبتلا می شوید، گاهی اوقات مشکلی وجود دارد و مهم است که در مرحله بعد چه کاری انجام می دهید.

در اینجا چند ایده برای کمک به بیمار برای مقابله با سرطان وجود دارد:

در مورد سرطان به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک در مورد سرطان خود، از جمله گزینه های درمانی و پیش آگهی خود بپرسید. بیمارانی که در مورد سرطان بیشتر می آموزند، ممکن است در تصمیم گیری های درمانی مطمئن باشند.
دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سرطان خود مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه شما اگر در بیمارستان هستید و وقتی احساس می کنید تحت تأثیر سرطان هستید، آنها می توانند به عنوان حمایتگر عاطفی عمل کنند.
کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشید به صحبت های شما درباره امیدها و ترس هایتان گوش می دهد. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نظر و دریافت یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، عضو یا گروه حمایت از سرطان ممکن است مفید باشد.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائمی دارید که نگران کننده است، با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. اگر پزشک تشخیص دهد که سرطان دارید، احتمالاً به یک یا چند متخصص، مانند پزشکانی که سرطان را درمان می‌کنند (انکولوژیست‌ها) و جراحان ارجاع می‌دهند.

آنچه می توانید انجام دهید

از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.

هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.

سابقه سرطان خانواده خود را بنویسید. اگر سایر اعضای خانواده تان به سرطان مبتلا شده اند، انواع سرطان، ارتباط هر فرد با شما و سن هر فرد در هنگام تشخیص را یادداشت کنید.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

تهیه فهرستی از سوالات از قبل می تواند کمک کند از زمان خود با پزشک بهترین استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. در مورد سرطان، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

چه نوع سرطانی دارم؟

آیا به آزمایشات اضافی نیاز دارم؟

گزینه های درمان من چه هستند؟

آیا درمان ها می توانند سرطان من را درمان کنند؟

اگر سرطان من قابل درمان نباشد، چه انتظاری از درمان داشته باشم؟

عوارض جانبی بالقوه هر درمان چیست؟

آیا درمانی وجود دارد که فکر می کنید برای من بهترین است؟

چه زمانی باید درمان را شروع کنم؟

درمان چگونه بر زندگی روزمره من تأثیر می گذارد؟

آیا می توانم در طول درمان به کار ادامه دهم؟

آیا کارآزمایی بالینی یا درمان تجربی برای من وجود دارد؟

من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را در طول درمان سرطان خود مدیریت کنم؟

آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟

آیا جایگزین عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

چه چیزی تعیین می کند که باید برای بازدیدهای بعدی برنامه ریزی کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که پیش می آید تردید نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سوال می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟

آیا علائم مداوم بوده یا گاه به گاه؟

علائم چقدر شدید است؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟

آیا کسی در خانواده تان سرطان دارد؟

آیا قبلاً سرطان داشته اید؟ اگر بله، چه نوع و چگونه درمان شد؟