برای تعیین تشخیص، احتمالاً یک معاینه فیزیکی و هر آزمایشی که پزشک  توصیه می کند انجام خواهید داد. پزشکی می‌تواند  کمک کند تا دریابید که آیا  شرایط سلامتی نیاز به درمان دارید یا خیر.

 

همچنین ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد که ممکن است:

یک ارزیابی روانشناختی انجام دهد تا در مورد علائم، ترس ها یا نگرانی ها، موقعیت های استرس زا، مشکلات رابطه، موقعیت هایی که ممکن است از آنها اجتناب کنید و سابقه خانوادگی صحبت کنید.

یک پرسشنامه یا خودارزیابی روانشناختی را پر کنید.

از شما در مورد مصرف مواد مخدر یا مواد دیگر سوال  کند.

 

 

معیارهای تشخیص

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی منتشر شده است، بر این نکات در تشخیص اختلال علائم جسمانی تأکید دارد:

شما یک یا چند علامت جسمی دارید - به عنوان مثال، درد یا خستگی - که ناراحت کننده هستند یا در زندگی روزمره  مشکل ایجاد می کنند.

افکار بیش از حد و مداوم در مورد جدی بودن علائم خود دارید، به طور مداوم سطح بالایی از اضطراب در مورد سلامت یا علائم خود دارید، یا زمان و انرژی زیادی را به علائم یا نگرانی های سلامتی خود اختصاص می دهید.

به طور معمول برای بیش از شش ماه، حتی اگر علائم ممکن است متفاوت باشد، همچنان علائم نگران کننده خود را دارید.

 

 

رفتار

هدف از درمان بهبود علائم و توانایی  برای عملکرد در زندگی روزمره است. روان درمانی که گفتار درمانی نیز نامیده می شود، می تواند برای اختلال علائم جسمی مفید باشد. گاهی اوقات ممکن است داروها اضافه شوند، به خصوص اگر با احساس افسردگی دست و پنجه نرم می کنید.

 

 

روان درمانی

از آنجایی که علائم فیزیکی می تواند با پریشانی روانی و سطح بالایی از اضطراب سلامت مرتبط باشد، روان درمانی - به طور خاص، درمان رفتاری شناختی (CBT) - می تواند به بهبود علائم فیزیکی کمک کند.

 

CBT می تواند کمک کند:

باورها و انتظارات خود را در مورد سلامتی و علائم جسمی بررسی و تطبیق دهید

یاد بگیرید چگونه استرس را کاهش دهید.

یاد بگیرید چگونه با علائم فیزیکی کنار بیایید.

نگرانی با علائم را کاهش دهید.

اجتناب از موقعیت ها و فعالیت های ناشی از احساسات جسمی ناراحت کننده را کاهش دهید.

عملکرد روزانه در خانه، محل کار، روابط و موقعیت های اجتماعی را 

بهبود بخشید. 

به افسردگی و سایر اختلالات سلامت روان رسیدگی کنید.

خانواده درمانی نیز ممکن است با بررسی روابط خانوادگی و بهبود حمایت و عملکرد خانواده مفید باشد.

 

 

داروها

داروهای ضد افسردگی می توانند به کاهش علائم مرتبط با افسردگی و درد که اغلب با اختلال علائم جسمی رخ می دهد، کمک کند.

 

اگر یک دارو برای شما خوب عمل نمی کند، پزشک ممکن است تغییر به داروی دیگر یا ترکیب برخی داروها را برای افزایش اثربخشی توصیه کند. به خاطر داشته باشید که ممکن است چند هفته پس از اولین شروع مصرف دارو طول بکشد تا متوجه بهبود علائم شوید.

 

با پزشک خود در مورد گزینه های دارویی و عوارض جانبی و خطرات احتمالی صحبت کنید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

در حالی که اختلال علائم جسمی از درمان حرفه ای سود می برد، می توانید برخی از اقدامات مربوط به شیوه زندگی و مراقبت از خود را انجام دهید، از جمله:

با ارائه دهندگان مراقبت خود کار کنید. با ارائه‌دهنده مراقبت‌های پزشکی و متخصص سلامت روان خود کار کنید تا یک برنامه منظم برای ملاقات‌ها تعیین کنید تا در مورد نگرانی‌های خود صحبت کنید و یک رابطه قابل اعتماد ایجاد کنید. همچنین در مورد تعیین محدودیت های معقول در آزمون ها، ارزیابی ها و ارجاعات متخصص بحث کنید. از مشاوره گرفتن از چندین پزشک یا مراجعه به اتاق اورژانس که می تواند هماهنگی مراقبت را دشوارتر کند و ممکن است شما را تحت آزمایش های تکراری قرار دهد، خودداری کنید.

تکنیک های مدیریت استرس و آرامش را تمرین کنید. یادگیری تکنیک های مدیریت استرس و آرامش، مانند آرام سازی پیشرونده عضلانی، ممکن است به بهبود علائم کمک کند.

فعالیت بدنی داشته باشید. یک برنامه فعالیت بدنی ممکن است اثر آرام بخشی بر خلق و خو داشته باشد، علائم فیزیکی شما را بهبود بخشد و به بهبود عملکرد فیزیکی تان کمک کند.

در فعالیت ها شرکت کنید. در کار و فعالیت های اجتماعی و خانوادگی خود درگیر باشید. منتظر نمانید تا علائم برطرف شود تا شرکت کنید.

از مصرف مواد مخدر پرهیز کنید. استفاده از مواد می تواند مراقبت را دشوارتر کند. در صورت نیاز به کمک برای ترک سیگار با پزشک خانواده خود صحبت کنید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

علاوه بر ارزیابی پزشکی، پزشک خانواده ممکن است شما را برای ارزیابی و درمان به روانپزشک یا روانشناس ارجاع دهد.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم، از جمله زمانی که برای اولین بار رخ داده و چگونه بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله رویدادهای آسیب زا در گذشته و هر رویداد استرس زا و مهم

اطلاعات پزشکی، از جمله سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی که دارید

داروها، ویتامین‌ها، گیاهان و سایر مکمل‌ها و دوزها

سوالاتی که باید از ارائه دهنده مراقبت های پزشکی یا متخصص سلامت روان بپرسید

در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوستان مورد اعتماد خود بخواهید که با شما در قرار ملاقات همراه باشد تا از آنها پشتیبانی کند و کمک کند اطلاعات را به خاطر بسپارید.

سوالاتی که باید بپرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آیا من اختلال علائم جسمی دارم؟

چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟

آیا درمان در مورد من مفید خواهد بود؟

اگر درمان را توصیه می کنید، چند وقت یکبار و برای چه مدت به آن نیاز خواهم داشت؟

اگر داروها را توصیه می کنید، آیا عوارض جانبی احتمالی وجود دارد؟

چه مدت باید دارو مصرف کنم؟

چگونه می‌توانید بر اثربخشی درمان من نظارت کنید؟

آیا اقدامات خودمراقبتی وجود دارد که بتوانم برای کمک به مدیریت شرایطم انجام دهم؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟

چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن هر سوال دیگری دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است از شما سوالاتی بپرسد، مانند:

علائم چیست و اولین بار چه زمانی رخ داد؟

علائم چگونه بر زندگی شما تأثیر می گذارد، مانند مدرسه، محل کار و روابط شخصی؟

آیا شما یا یکی از بستگان نزدیکتان به اختلال سلامت روانی مبتلا شده اید؟

آیا شما با هیچ شرایط پزشکی تشخیص داده شده اید؟

آیا فعالیت بدنی منظمی دارید؟

ارائه دهنده مراقبت های پزشکی یا متخصص سلامت روان بر اساس پاسخ ها، علائم و نیازهای شما سؤالات بیشتری می پرسد. آماده سازی و پیش بینی سوالات کمک می کند تا از زمان قرار خود نهایت استفاده را ببرید.