سوگواری یک فرآیند کاملاً فردی برای هر فرد است و تعیین اینکه چه زمانی سوگ عادی به اندوه پیچیده تبدیل می شود می تواند دشوار باشد. در حال حاضر هیچ اتفاق نظری بین کارشناسان بهداشت روان در مورد اینکه چقدر زمان باید تا تشخیص غم و اندوه پیچیده بگذرد وجود ندارد.

 

ممکن است غم و اندوه پیچیده زمانی در نظر گرفته شود که از شدت اندوه در ماه های پس از مرگ عزیزتان کاسته نشده باشد. برخی از متخصصان بهداشت روان زمانی که سوگواری شدید، مداوم و ناتوان کننده بیش از 12 ماه ادامه می یابد، غم پیچیده را تشخیص می دهند.

 

شباهت های زیادی بین اندوه پیچیده و افسردگی اساسی وجود دارد، اما تفاوت های متمایز نیز وجود دارد. در برخی موارد، افسردگی بالینی و غم و اندوه پیچیده با هم اتفاق می افتد. تشخیص صحیح برای درمان مناسب ضروری است، بنابراین یک معاینه جامع پزشکی و روانشناسی اغلب انجام می شود.

 

 

رفتار

پزشک یا متخصص سلامت روان علائم و شرایط خاص را در تعیین اینکه چه درمانی احتمالاً برای شما بهتر جواب دهد، در نظر می گیرد.

 

 

روان درمانی

اندوه پیچیده اغلب با نوعی روان درمانی به نام درمان غم پیچیده درمان می شود. این شبیه به تکنیک های روان درمانی است که برای افسردگی و PTSD استفاده می شود، اما به طور خاص برای غم و اندوه پیچیده است. این درمان زمانی می تواند موثر باشد که به صورت فردی یا گروهی انجام شود.

 

در طول درمان، ممکن است:

درباره اندوه پیچیده و نحوه درمان آن بیاموزید

موضوعاتی مانند واکنش های سوگ، علائم غم پیچیده، تطبیق با از دست دادن خود و بازتعریف اهداف زندگی خود را بررسی کنید.

گفتگوهای خیالی با عزیزتان داشته باشید و شرایط مرگ را بازگو کنید تا به شما کمک کند از تصاویر و افکار فرد از دست رفته کمتر مضطرب شوید.

افکار و احساسات را کاوش و پردازش کنید

مهارت های مقابله ای را بهبود بخشید

احساس سرزنش و گناه را کاهش دهید

انواع دیگر روان درمانی می تواند در رسیدگی به سایر شرایط سلامت روان، مانند افسردگی یا PTSD، که می تواند همراه با اندوه پیچیده رخ دهد، کمک کند.

 

 

داروها

تحقیقات محکم کمی در مورد استفاده از داروهای روانپزشکی برای درمان غم و اندوه پیچیده وجود دارد. با این حال، داروهای ضد افسردگی ممکن است در افرادی که افسردگی بالینی و همچنین غم و اندوه پیچیده دارند مفید باشد.

مقابله و حمایت

اگرچه دریافت درمان حرفه‌ای برای غم و اندوه پیچیده مهم است، اما این استراتژی‌ها نیز ممکن است در مقابله کمک کند:

به برنامه درمانی خود پایبند باشید. طبق برنامه در قرارهای درمانی شرکت کنید و مهارت های آموخته شده در درمان را تمرین کنید. در صورت نیاز، داروها را طبق دستور مصرف کنید.

مدیریت استرس را تمرین کنید. یاد بگیرید چگونه استرس را بهتر مدیریت کنید. استرس مدیریت نشده می تواند منجر به افسردگی، پرخوری یا سایر افکار و رفتارهای ناسالم شود.

مراقب خود باشید. استراحت کافی داشته باشید، رژیم غذایی سالم داشته باشید و زمانی را برای استراحت اختصاص دهید. به طور منظم ورزش کنید. فعالیت بدنی می تواند به کاهش استرس، افسردگی و اضطراب کمک کند. برای تسکین به الکل یا داروهای تفریحی روی نیاورید.

اجتماعی کردن. با افرادی که از بودن در کنارشان لذت می برید در ارتباط باشید. آن‌ها می‌توانند حمایت کنند، شانه‌ای برای گریه کردن یا خنده‌های مشترک برای کمک کردن به شما.

از قبل برای تاریخ ها یا سالگردهای خاص برنامه ریزی کنید. تعطیلات، سالگردها و مناسبت‌های خاص می‌توانند باعث یادآوری دردناکی از عزیز شما شوند. راه های جدیدی برای جشن گرفتن، یادآوری مثبت خاطرات یا قدردانی از محبوب خود بیابید که به شما آرامش و امید می دهد.

مهارت جدید بیاموزید. اگر برای مثال برای رسیدگی به آشپزی یا امور مالی بسیار به فرد مورد علاقه خود وابسته بودید، سعی کنید خودتان بر این کارها مسلط شوید. در صورت لزوم از خانواده، دوستان یا متخصصان راهنمایی بخواهید. به دنبال کلاس ها و منابع اجتماعی نیز باشید.

به یک گروه پشتیبانی بپیوندید. ممکن است بلافاصله پس از از دست دادن خود آماده نباشید که به یک گروه حمایتی بپیوندید، اما با گذشت زمان ممکن است تجربیات مشترک را آرامش بخش بیابید و ممکن است روابط جدید معناداری ایجاد کنید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

می توانید با تماس با پزشک خود شروع کنید. پس از قرار ملاقات اولیه، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد که می تواند به تشخیص علائم و ارائه یک برنامه درمانی کمک کند.

 

ممکن است بخواهید از یکی از اعضای خانواده یا دوستان مورد اعتماد خود بخواهید که در صورت امکان برای قرار ملاقات شما حضور داشته باشد تا کمک کند اطلاعات کلیدی را به خاطر بسپارید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

هر گونه علائمی که تجربه کرده اید و برای چه مدت. پزشک می خواهد بداند که این علائم تا چه حد بر زندگی روزمره ، از جمله کار و روابط شخصی تأثیر می گذارد.

اطلاعات شخصی کلیدی ، به خصوص هر استرس یا تغییر دیگری که پس از مرگ عزیزتان تجربه کرده اید، مانند بیماری جدی، اختلالات مهم خانوادگی یا مشکلات مالی.

اطلاعات پزشکی، از جمله سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی که در آنها تشخیص داده شده است.

تمام داروها، ویتامین‌ها، گیاهان دارویی یا سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دوزها.

سوالاتی که می خواهید از پزشک خود بپرسید.

 

برخی از سوالاتی که باید از پزشک یا متخصص سلامت روان بپرسید عبارتند از:

آیا فکر می کنید علائم من شدیدتر از آن چیزی است که پس از مرگ یکی از عزیزان معمول است؟

آیا فکر می کنید روان درمانی به من کمک می کند؟

آیا داروهایی در دسترس هستند که می توانند علائم من را بهبود بخشند؟

عوارض جانبی احتمالی آن داروها چیست؟

چه مراحل خودمراقبتی بیشتر به من کمک می کند؟

آیا گروه های پشتیبانی محلی یا گروه های پشتیبانی آنلاین وجود دارند که ممکن است به من کمک کنند؟

انتظار دارید چه مدت طول بکشد تا با درمان احساس بهتری داشته باشم؟

آیا در نهایت دوباره احساس خواهم کرد که خودم هستم؟

از پرسیدن سؤالات دیگر در طول قرار دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک یا متخصص سلامت روان احتمالاً تعدادی سؤال خواهد پرسید. آماده پاسخگویی به آنها باشید. سوالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

هر چند وقت یک بار به عزیزی که درگذشته فکر می کنید؟

آیا فکر می کنید می توانستید از مرگ عزیزتان جلوگیری کنید؟

آیا تا به حال آرزو کرده اید که همراه با عزیزتان بمیرید؟

در زندگی روزمره خود، مانند کار، نگهداری خانه و روابط چقدر خوب عمل می کنید؟

آیا از زمان مرگ عزیزتان استرس، تغییر یا فقدان عمده دیگری را تجربه کرده اید؟

آیا از زمان مرگ عزیزتان در خوردن یا خوابیدن مشکل داشته اید؟

آیا شما با شرایط خاص پزشکی تشخیص داده شده اید؟

آیا تا به حال برای بیماری های روانی تحت درمان قرار گرفته اید؟ اگر بله، چه نوع درمانی سودمندتر بوده است؟

آیا تا به حال به آسیب رساندن به خود یا دیگران فکر کرده اید؟

آیا از مواد مخدر استفاده می کنید؟ اگر چنین است، چند وقت یکبار؟