وقتی به یک چشم‌پزشک مراجعه می‌کنید، احتمالاً یک معاینه کامل چشم انجام می‌دهد و یک تاریخچه سلامت کامل جمع‌آوری می‌کند. معاینه چشم معمولاً شامل موارد زیر است:

ارزیابی بینایی (با عینک خود اگر به طور معمول از آن استفاده می کنید) و پاسخ مردمک ها به نور.

 

تونومتری. معاینه تونومتری فشار داخل چشم را اندازه گیری می کند. برای این آزمایش می توان از قطره های چشمی بی حس کننده استفاده کرد.

 

معاینه لامپ شکاف. لامپ شکاف میکروسکوپی است که جلوی چشم را با یک خط نور شدید بزرگ کرده و روشن می کند. این ارزیابی برای شناسایی سلول های التهابی میکروسکوپی در جلوی چشم ضروری است.

 

افتالموسکوپی. این معاینه همچنین به عنوان فوندوسکوپی شناخته می شود، این معاینه شامل گشاد کردن (اتساع) مردمک با قطره های چشمی و تابش نور درخشان به چشم برای بررسی پشت چشم است.

 

 

پزشک همچنین ممکن است توصیه کند:

 

عکاسی رنگی از داخل چشم (شبکیه)

 

تصویربرداری توموگرافی انسجام نوری (OCT). این آزمایش ضخامت شبکیه و مشیمیه را اندازه گیری می‌کند تا التهاب این لایه ها را آشکار کند.

 

آنژیوگرافی فلورسین یا آنژیوگرافی سبز ایندوسیانین. این آزمایش‌ها به قرار دادن یک کاتتر داخل وریدی (IV) در ورید بازو نیاز دارند تا یک رنگ تجویز شود. این رنگ به رگ های خونی چشم می رسد و امکان عکس برداری از التهاب رگ های خونی داخل چشم را فراهم می کند.

 

تجزیه و تحلیل مایع آبی یا زجاجیه از چشم

 

 آزمایشات خون

 

تست های تصویربرداری، رادیوگرافی، سی تی اسکن یا ام آر آی

 

 

اگر چشم‌پزشک فکر می‌کند که یک بیماری زمینه‌ای ممکن است علت یووئیت باشد، ممکن است برای معاینه پزشکی عمومی و تست‌های آزمایشگاهی به پزشک دیگری معرفی شوید.

 

گاهی اوقات، یافتن علت خاصی برای یووئیت دشوار است. حتی اگر علت خاصی شناسایی نشود، یووئیت همچنان با موفقیت قابل درمان است. در اکثر موارد، شناسایی علت یووئیت منجر به درمان نمی شود. هنوز لازم است از نوعی درمان برای کنترل التهاب استفاده شود.

 

رفتار

اگر یووئیت ناشی از یک بیماری زمینه ای باشد، درمان ممکن است بر روی آن وضعیت خاص متمرکز شود. معمولاً درمان یووئیت بدون توجه به علت مرتبط، تا زمانی که عفونی نباشد، یکسان است. هدف از درمان کاهش التهاب در چشم و همچنین در سایر نقاط بدن در صورت وجود است. در برخی موارد، درمان ممکن است برای ماه ها تا سال ها ضروری باشد. چندین گزینه درمانی در دسترس است.

 

 

داروها

 

داروهایی که التهاب را کاهش می دهند. پزشک ممکن است ابتدا قطره چشمی را با یک داروی ضد التهابی مانند کورتیکواستروئید تجویز کند. قطره های چشمی معمولا برای درمان التهاب فراتر از جلوی چشم کافی نیستند، بنابراین ممکن است تزریق کورتون در داخل یا اطراف چشم یا قرص های کورتیکواستروئید (که از طریق دهان مصرف می شود) ضروری باشد.

 

داروهایی که اسپاسم را کنترل می کنند. ممکن است برای کنترل اسپاسم عنبیه و جسم مژگانی که می‌تواند به تسکین درد چشم کمک کند، قطره‌هایی که مردمک را گشاد می‌کنند، تجویز کنند.

 

داروهایی که با باکتری ها یا ویروس ها مبارزه می کنند. اگر یووئیت ناشی از عفونت باشد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک، داروهای ضد ویروسی یا سایر داروها را با یا بدون کورتیکواستروئید تجویز کند تا عفونت را کنترل کند.

 

داروهایی که بر سیستم ایمنی تأثیر می گذارند یا سلول ها را از بین می برند. اگر یووئیت هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد، به کورتیکواستروئیدها پاسخ نمی دهد یا به اندازه ای شدید می شود که بینایی را تهدید می‌کند، ممکن است به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نیاز داشته باشید.

 

برخی از این داروها می توانند عوارض جانبی جدی مرتبط با چشم مانند آب سیاه و آب مروارید داشته باشند. داروهای خوراکی یا تزریقی می توانند عوارض جانبی در سایر قسمت های بدن خارج از چشم داشته باشند. ممکن است لازم باشد هر یک تا سه ماه یکبار برای معاینات بعدی و آزمایش خون به پزشک مراجعه کنید.

 

 

جراحی یا روش های دیگر

 

ویترکتومی. جراحی برای برداشتن برخی از زجاجیه در چشم به ندرت برای تشخیص یا مدیریت این بیماری استفاده می شود.

 

ایمپلنت آزاد کننده دارو. برای افرادی که به سختی درمان می شوند یووئیت خلفی، دستگاهی که در چشم کاشته می شود ممکن است یک گزینه باشد. این دستگاه به مدت دو تا سه سال به آرامی کورتیکواستروئید را در چشم آزاد می کند.

 

آب مروارید معمولا در افرادی ایجاد می شود که هنوز جراحی آب مروارید انجام نداده اند. همچنین تا 30 درصد از بیماران برای جلوگیری از ایجاد گلوکوم به درمان فشار چشم بالا نیاز دارند.

 

سرعت بهبودی تا حدی به نوع یووئیت و شدت علائم بستگی دارد. یووئیت که پشت چشم را تحت تاثیر قرار می دهد (یووئیت خلفی یا پانووئیت، از جمله رتینیت یا کوروئیدیت) نسبت به یووئیت جلوی چشم (یووئیت قدامی یا عنبیه) کندتر بهبود می یابد. رفع التهاب شدید بیشتر از التهاب خفیف طول می کشد.

 

یووئیت ممکن است عود کند. اگر هر یک از علائم دوباره ظاهر شد یا بدتر شد، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

علائم ممکن است شما را وادار کند که با پزشک اصلی خود قرار ملاقات بگذارید. ممکن است به پزشک چشم پزشک ارجاع داده شوید.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

علائم خود را فهرست کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.

 

اطلاعات شخصی کلیدی را فهرست کنید، از جمله هر گونه بیماری عمده، تروما یا تغییرات اخیر زندگی.

 

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید همراه داشته باشید.

 

از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که با شما بیاید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد. علاوه بر این، شخصی که همراهتان می آید، می‌تواند شما را به قرار ملاقاتتان برساند، به خصوص اگر علائم، دید صحیح را دشوار کند.

 

سوالاتی را که باید از پزشک خود بپرسید فهرست کنید.

 

 

تهیه لیستی از سوالات می تواند به پوشش تمام نکاتی که برای شما مهم است کمک کند. برای یووئیت، برخی از سوالات اساسی که باید بپرسید عبارتند از:

 

محتمل ترین علت مشکلات چشمی من چیست؟

 

چه چیز دیگری ممکن است باعث علائم من شود؟

 

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟

 

آیا یووئیت موقتی است یا طولانی مدت؟

 

آیا بینایی خود را از دست خواهم داد؟

 

چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟

 

چه نوع عوارض جانبی می توانم از درمان انتظار داشته باشم؟

 

آیا کاری وجود دارد که بتوانم از تکرار این اتفاق جلوگیری کنم؟

 

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم به بهترین شکل مدیریت کنم؟

 

آیا بروشور یا مطالبی دارید که بتوانم با خود به خانه ببرم؟

 

چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟ آیا آنها بدتر شده اند؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
• آیا قبلاً یووئیت داشته اید؟
• آیا آرتروز دارید؟
• آیا اخیراً بثورات پوستی داشته اید؟
• آیا زخمی در دهان یا اندام تناسلی خود داشته اید؟
• آیا اخیراً مشکل عملکرد دستگاهی فوقانی یا علائم سرماخوردگی داشته اید؟