هیچ آزمایشی برای سندرم شوک سمی وجود ندارد. ممکن است لازم باشد برای آزمایش وجود استاف یا استرپتوکوک، نمونه خون و ادرار تهیه کنید. ممکن است واژن، دهانه رحم و گلو سواب گرفته شود تا نمونه ها در آزمایشگاه آنالیز شوند.

از آنجایی که سندرم شوک سمی می‌تواند اندام‌های متعددی را تحت تأثیر قرار دهد، ممکن است پزشک آزمایش‌های دیگری مانند سی‌تی اسکن،پونکسیون کمری یا اشعه ایکس قفسه سینه را برای ارزیابی میزان بیماری تجویز کند.

 

رفتار

اگر دچار سندرم شوک سمی شوید، احتمالاً در بیمارستان بستری خواهید شد. در بیمارستان، شما:

 

تا زمانی که پزشکان به دنبال منبع عفونت هستند، با آنتی بیوتیک درمان می‌شوید.

 

برای تثبیت فشار خون در صورتی که فشار خونتان کم است، دارو دریافت می‌کنید و برای درمان کم آبی مایعات دریافت می‌کنید.

برای درمان سایر علائم و نشانه ها مراقبت های حمایتی دریافت می‌کنید.

سموم تولید شده توسط باکتری استاف یا استرپتوکوک و افت فشار خون همراه ممکن است منجر به نارسایی کلیه شود. اگر کلیه ها از کار بیفتند، ممکن است نیاز به دیالیز داشته باشید.

 

 

عمل جراحی

 

ممکن است برای برداشتن بافت غیرزنده از محل عفونت یا تخلیه عفونت، جراحی لازم باشد.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

سندرم شوک سمی معمولاً در شرایط اضطراری تشخیص داده می شود. با این حال، اگر در مورد خطر ابتلا به سندرم شوک سمی نگران هستید، به پزشک خود مراجعه کنید تا عوامل خطر را بررسی کند و در مورد پیشگیری صحبت کند. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بدانید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• علائم خود را بنویسید، حتی آنهایی که به نظر می رسد با دلیل قرار ملاقات ارتباطی ندارند.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• اگر قاعدگی دارید، تاریخ شروع آخرین قاعدگی خود را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، تهیه کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

تهیه لیستی از سوالات برای پزشک، کمک می کند تا از زمان ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید. برای سندرم شوک سمی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

• چه چیزی احتمالاً باعث علائم یا وضعیت من می شود؟
• دلایل احتمالی دیگر برای علائم یا وضعیت من چیست؟
• به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟
• بهترین اقدام چیست؟
• جایگزین های درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا برای داروی عمومی که تجویز می کنید جایگزین وجود دارد؟
• بروشور یا موارد چاپی دیگر وجود دارد که با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر نیز دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، از جمله:

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم همیشه بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم چقدر شدید است؟
• آیا از تامپون های سوپرجاذب استفاده می کنید؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی شما را بدتر می کند؟
•  
•