برای تشخیص واژینیت، پزشک احتمالاً:

سابقه پزشکی را مرور می کند. این شامل سابقه عفونت های واژن یا بیماری های مقاربتی می شود.

معاینه لگن را انجام می دهد. در طول معاینه لگن، پزشک ممکن است از ابزاری (اسپکولوم) برای بررسی التهاب و ترشحات غیرطبیعی داخل واژن استفاده کند.

نمونه ای برای آزمایش جمع آوری می کند. پزشک ممکن است نمونه ای از ترشحات دهانه رحم یا واژن را برای آزمایش جمع آوری کند تا تأیید کند که چه نوع واژینیت دارید.

آزمایش pH را انجام می دهد. پزشک ممکن است PH واژن را با استفاده از یک چوب تست pH یا کاغذ pH روی دیواره واژن آزمایش کند. PH بالا می تواند نشان دهنده واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس باشد. با این حال، آزمایش pH به تنهایی یک آزمایش تشخیصی قابل اعتماد نیست.

رفتار

ارگانیسم ها و شرایط مختلفی می توانند باعث واژینیت شوند، بنابراین درمان علت خاص را هدف قرار می‌دهد:

واژینوز باکتریال. برای این نوع واژینیت، پزشک ممکن است قرص مترونیدازول (Flagyl) را که از طریق دهان مصرف می‌کنید یا ژل مترونیدازول (MetroGel) یا کرم کلیندامایسین (کلئوسین) را که روی واژن خود می‌مالید تجویز کند. باید آزمایش بدهید و نسخه ای برای این داروها داده شود.

عفونت های مخمری. عفونت های مخمری معمولاً با یک کرم یا شیاف ضد قارچ بدون نسخه مانند میکونازول (مونیستات 1)، کلوتریمازول، بوتوکونازول یا تیوکونازول (واژیستات-1) درمان می شوند. عفونت های مخمری نیز ممکن است با داروهای ضد قارچ خوراکی تجویزی، مانند فلوکونازول (دیفلوکان) درمان شوند. مزایای درمان بدون نسخه، راحتی، هزینه و عدم انتظار برای ملاقات با پزشک است. با این حال، ممکن است چیزی غیر از عفونت قارچی داشته باشید. استفاده از داروی نادرست ممکن است تشخیص دقیق و درمان مناسب را به تاخیر بیندازد.

تریکومونیازیس. پزشک ممکن است قرص مترونیدازول (Flagyl) یا تینیدازول (Tindamax) را تجویز کند.

سندرم ادراری تناسلی یائسگی (آتروفی واژن). استروژن - به شکل کرم‌های واژینال، قرص‌ها یا حلقه‌ها - می‌تواند به طور موثر این بیماری را درمان کند. این درمان پس از بررسی سایر عوامل خطر و عوارض احتمالی با تجویز پزشک در دسترس است.

واژینیت غیر عفونی. برای درمان این نوع واژینیت، باید منبع تحریک را مشخص کنید و از آن اجتناب کنید. منابع احتمالی عبارتند از صابون جدید، مواد شوینده لباسشویی، نوار بهداشتی یا تامپون.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

برای درمان تریکومونیازیس، واژینوز باکتریایی و آتروفی واژن به داروهای تجویزی نیاز دارید. اگر می دانید که عفونت قارچی دارید، می توانید مراحل زیر را انجام دهید:

از داروهای بدون نسخه مخصوص عفونت های قارچی استفاده کنید. گزینه ها شامل دوره های یک روزه، سه روزه یا هفت روزه کرم یا شیاف واژینال است. ماده فعال بسته به محصول متفاوت است: کلوتریمازول، میکونازول (Monistat 1) یا تیوکونازول (Vagistat-1).

برخی از محصولات همچنین دارای یک کرم خارجی برای اعمال روی لبه ها و دهانه واژن هستند. دستورالعمل های بسته را دنبال کنید و کل دوره درمان را کامل کنید، حتی اگر بلافاصله احساس بهتری پیدا کنید.

یک کمپرس سرد، مانند یک دستمال شستشو، روی ناحیه لبی بمالید تا ناراحتی را کاهش دهید تا زمانی که داروی ضد قارچ اثر کامل خود را بگذارد.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

پزشک خانواده، متخصص زنان یا پزشک دیگری می تواند واژینیت را تشخیص دهد و درمان کند.

آنچه می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم و مدت زمانی که آنها را داشته اید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر زندگی

تمام داروها، ویتامین ها و سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

از استفاده از تامپون، آمیزش جنسی یا دوش قبل از قرار ملاقات خودداری کنید تا پزشک بتواند ترشحات واژن را ارزیابی کند.

برای واژینیت، برخی از سوالات اساسی عبارتند از:

برای پیشگیری از واژینیت چه کنم؟

چه علائم و نشانه هایی را باید رعایت کنم؟

آیا به دارو نیاز دارم؟

آیا محصولات بدون نسخه ای وجود دارند که شرایط من را درمان کنند؟

اگر علائم من بعد از درمان برگشت چه کنم؟

آیا شریک زندگی من نیز نیاز به آزمایش یا درمان دارد؟

از پرسیدن سؤالات دیگر در طول قرار خود دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

آیا متوجه بوی شدید واژن می شوید؟

آیا علائم به چرخه قاعدگی تان مرتبط است؟ به عنوان مثال، آیا علائم دقیقاً قبل از پریود شدیدتر هستند یا بلافاصله بعد از آن؟

آیا محصولات بدون نسخه را برای درمان بیماری خود امتحان کرده اید؟

آیا باردار هستید؟

آیا از صابون معطر استفاده می کنید؟

آیا دوش می گیرید یا از اسپری بهداشتی زنانه استفاده می کنید؟

از صحبت در مورد علائمی که ممکن است نشان دهنده واژینیت باشد، خجالت نکشید. علائم خود را در اسرع وقت با پزشک خود در میان بگذارید تا از تأخیر در درمان جلوگیری کنید.